«ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ» ΕΓΚΩΜΙΟΝ

Τώρα που έληξε προσωρινά το φαιδρό Καλοκαίρι, αρχίζει ανελέητο το Εκλογικό Φθινόπωρο. Το Δράμα των υποψηφίων στις επικείμενες δημοτικές και λοιπές σχετικές κομματικές εκλογές.

Να πούμε πως οι εκλογές, όλες οι εκλογές, παρέχουν τη δυνατότητα στον οποιονδήποτε. να ξεπλένεται αμέσως με τη ανακήρυξή του και να παραδίδεται στους ψηφοφόρους ως πάναγνη παρθένος. Δηλαδή οι εκλογές είναι, τρόπον τινά, ένα καθαρτήριο.

Και όχι μόνο! Με μόνη την ανακήρυξη τινός ως υποψηφίου, αμέσως αυτός αποκτά ικανότητες, μόρφωση, δεξιότητες, ποιότητες, τέτοιες που τον καθιστούν ικανό να μας σώσει. Μόνο με τη συμμετοχή του στις εκλογές, ο απατεώνας γίνεται τίμιος, ο βλάξ ευφυής, ο λερωμένος άσπιλος! Οι εκλογές σε επίπεδο ικανοτήτων έχουν αντικαταστήσει την παιδεία. Κατά τούτο μοιάζουν με την νεροποντή, ότι αμφότερα τα φαινόμενα αποκαλύπτουν όντα που πριν κρύβονταν στις πέτρες και τα χώματα, κυρίως στην πάρτη τους.

Θα προσπαθήσουμε τώρα με την αρμόζουσα γλυκύτητα να περιγράψουμε τον κορυφαίο, ίσως, ανθρώπινο τύπο που θάλλει, έστω για λίγο, σαν το κυκλάμινο, στα Βραχώδη Όρη της άχαρης ζωής μας, τον «Υποψήφιο». Είναι το πρόσωπο που περιμένει να εκλεγεί σε ψηφοφορία.

Έτσι εκλέγεται ο «γαμπρός». Εκείνος που χώνει την κεφάλα του κάτω από τη λεπίδα του πλήθους. Που υποδύεται στιγμιαία τον υπηρέτη του λαού, μέχρι να «σκαλώσει», για να μπορεί επιτέλους, μετά τις εκλογές, να τον εκδικηθεί για τις υποχωρήσεις που του έκανε προεκλογικώς, με την πλήρη αδιαφορία του.

Ο ρόλος του θαυμάσιος και μοναδικός! Είναι ο τροχός επί του οποίου κινείται η σακαράκα της δημοκρατίας. Όμως η δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα για να κυβερνάς κοιμισμένους.

Τούτο το «μηχάνημα» ήταν γνωστό όχι μόνο κατά την περίοδο μετά την Απολυταρχία, αλλά και στους Αρχαίους χρόνους! (οι σύγχρονοι ηγέτες μας δεν κυβερνούν, αλλά φημίζονται ως μεταπράτες, εισαγωγείς και υπηρέτες των ξένων).

Ο «Υποψήφιος», λοιπόν, έχει ιδιαίτερο θυμικό που πρέπει να προσεχθεί. Κατά πρώτον θέλει διακαώς να εκλέγεται και θέλει να διατηρήσει για πάντα την εκλογή του. Έπειτα θέλει, αφού εκλεγεί, να τον αφήσουν στην ησυχία του να απολαύσει επιτέλους την εκλογή του.

Κυρίως θέλει να μην του λένε και να του θυμίζουν πως η εκλογή του συνεπάγεται και υποχρεώσεις προς τους ψηφοφόρους, γιατί είναι γνωστό ότι μοναδικός σκοπός της εκλογής του, δεν είναι άλλος παρά η ίδια η εκλογή του!

Τέλος θέλει να μην τον ζαλίζουν λέγοντάς του πως τον ψήφισαν, αλλά να σκέφτονται, όπως ο ίδιος, ότι είναι προορισμένος να εκλέγεται συνεχώς με την αξία του, να φυτρώνει στον τόπο, όπως φυτρώνουν η αγριάδα, τα βλίτα

 

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ

Θέση βάση της οποίας μπορεί να δημιουργηθεί αυτή η ομάδα Πολιτών - Ψηφοφόρων για την Τοπική Αυτοδιοίκηση με αφορμή τις επόμενες εκλογές στο Δήμο Τανάγρας.

Θα πρέπει αν δώσουμε μια σκληρή μάχη με απαραίτητες όλες τις δυνάμεις μας και να δεσμευτούμε ότι θα υπερασπιστούμε τα κοινωνικά αγαθά, τις κοινωνικές υπηρεσίες, το περιβάλλον , τα συμφέροντα του συνόλου των δημοτών και των Κατοίκων του Δήμου με κάθε κόστος.

Όποιος όμως από την άλλη επιμένει να προσβλέπει σε «ικανά και άξια πρόσωπα» ως λύση γενικά και αφηρημένα – δηλαδή με όρους παραγοντισμού – τότε λέει συνειδητά ανεδαφικά πράγματα. Γιατί ικανά και άξια πρόσωπα, τουλάχιστον από τη σκοπιά των θέσεων της Αριστεράς αλλά και των Δημοκρατικών ανθρώπων, μπορεί να είναι μόνο αυτά που θα βοηθήσουν στη συγκρότηση ενός πολιτικού ρεύματος, στην ανάπτυξη του κοινωνικού κινήματος και θα δεσμευτούν για την υλοποίηση ενός προγράμματος υπέρ των λαϊκών τάξεων σε τοπικό επίπεδο, και όχι απλώς για την υποστήριξη κάποιων θέσεων, που λόγω ανάγκης ίσως να μην εφαρμοστούν..

Εκείνο που μέχρι σήμερα δεν είχαμε επιχειρήσει ήταν η δημιουργία μια πολιτικής αυτοδιοικιτικής κίνησης που θα ένωνε όλα τα δημοκρατικά και Αριστερά στοιχεία ( υποκείμενα) του Καλλικρατικού Δήμου Τανάγρας , που θα επεξεργαζόταν προγράμματα, λύσεις προβλημάτων, διεκδίκησης συγκεκριμένων πραγμάτων και δημιουργίας θεσμών , που θα συντόνιζε ενέργειες των κατοίκων και θα ενημέρωνε σε τακτικά διαστήματα για το πλήθος των αναγκών και των ορθών ή λανθασμένων αποφάσεων της εκάστοτε Δημοτικής Αρχής.

Με την κίνηση αυτή επιθυμώ να συνεισφέρω τις δυνατότητες μου που μαζί με τις δικές σας , όσων δηλαδή συμφωνούν να προσφέρουμε στους Δημότες και τους Κατοίκους του Δήμου ένα όραμα καλύτερης ζωής, την δημιουργία της κοινής συλλογικής συνείδησης , ενός ισχυρού και διεκδικητικού κινήματος της τοπικής αυτοδιοίκησης, συνδεδεμένο με την προοπτική της ανατροπής των επιζήμιων οικονομικών και πολιτικών επιλογών που έχουν θεσπιστεί, ψηφιστεί και παραχθεί από την απερχόμενη Δημοτική Αρχή Περγάλια ως εντολοδόχος των Κυβερνητικών και Ολιγαρχικών αποφάσεων και που θα συμπυκνώνεται σε:

α. Θεσμικές παρεμβάσεις που πρέπει να λογοδοτούν στην προσπάθεια συγκρότησης επιτροπών αγώνα και κινημάτων διεκδίκησης σε τοπικό επίπεδο. Αυτό απαιτεί δημοκρατικά αυτοδιοικητικά σχήματα που θα ενεργοποιήσουν κοινωνικές δυνάμεις που θα βοηθήσουν στην αυτό-οργάνωση τους.

β. Στην Διεύρυνση της δημοκρατίας σε τοπικό επίπεδο μέσα από την δημιουργία λαϊκών συνελεύσεων γειτονιάς, λαϊκών συνελεύσεων Δημοτικής Ενότητας ή Τοπική Κοινότητας, την εισαγωγή τοπικών δημοψηφισμάτων σε κρίσιμα ζητήματα όπως η διαχείριση του αποχετευτικού και άλλων μορφών Άμεσης Δημοκρατίας.

γ. Στην ιδεολογική, πολιτική και κινηματική πάλη για την αναχαίτιση της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, της ομοφοβίας και του φασισμού στις γειτονιές πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα στην περίοδο που οι φασίστες με τη συνδρομή της κυβέρνησης δηλητηριάζουν ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας στο πλαίσιο ενός συνειδητού σχεδίου αντιμετώπισης της κρίσης προς όφελος των αφεντικών.

δ. Στην έμπρακτη οργάνωση της κοινωνικής αλληλεγγύης πρώτα ανάμεσα στου εργαζόμενους, τους ανέργους και τους αυτοαπασχολούμενους αλλά και την δημιουργία μόνιμων δομών αλληλεγγύης ( Κοινωνικά Ιατρεία, κοινωνικά φαρμακεία, κοινωνικά παντοπωλεία συνεταιρισμοί και νομική προστασία) με στόχο την αναχαίτιση της φτώχεια που βαθαίνει συνεχώς με την αναλγησία της Κυβέρνησης.

ε. Στην Οργάνωση της ανυπακοής στις κυβερνητικές επιταγές, στα ΣΔΙΤ και τις συνεκμεταλλεύσεις των δημοτικών υπηρεσιών προς τους Πολίτες από ιδιωτικά συμφέροντα, την υπεράσπιση των έργων αυτεπιστασίας και αξιοποίησης των ανθρώπινων πόρων σε όλα τα επίπεδα οικονομικής δραστηριότητας του Δήμου

ζ. τέλος στο δικαίωμα των πολιτών να ορίζουν την πόλη, το περιβάλλον και τους κοινόχρηστους χώρους της και να διαφυλάσσουν την πολιτιστική κληρονομιά της απέναντι στη λογική της εμπορευματοποίησης του περιβάλλοντος και της καταπάτησης των δημόσιων χώρων από αδηφάγα επιχειρηματικά συμφέροντα,

Με τα παραπάνω αποδεχτά από μέρους σας , όσων δηλαδή έχετε τις ίδιες ανησυχίες και προσβλέπετε σε μια άλλου τύπου Τοπική Αυτοδιοίκηση, το κείμενο αυτό των θέσεων καλωσορίσματος μπορεί, εμπλουτισμένο με επιπλέον θέσεις που πρέπει να συμφωνηθούν, να αποτελέσει τον θεωρητικό κορμό της προκήρυξης δημιουργίας της Αυτοδιοικιτικής Πολιτικής Κίνησης στον Δήμο Τανάγρας

Η Λειτουργία αυτής της ομάδας ως ιδιωτική έχει την έννοια της προστασίας των προσωπικών δεδομένων των μελών της, πέραν της δουλειάς που πρέπει να γίνει για την επίτευξη των σκοπών δημιουργίας της Κίνησης και που βασίζεται στην ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης, φιλίας και ομοϊδεατισμού.

Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Δήλεσι

 

Κορνήλιος Καστοριάδης

 

Η ψυχανάλυση σκοπεύει να βοηθήσει το άτομο να γίνει αυτόνομο, δηλαδή, όπως είπα, ικανό για αυτοστοχαστική δραστηριότητα και διαβούλευση. Από αυτή την άποψη, η ψυχανάλυση ανήκει πλέον πλήρως στο τεράστιο κοινωνικο-ιστορικό ρεύμα και αγώνα για την αυτονομία, στο ελευθερωτικό πρόταγμα, στο οποίο ανήκουν επίσης η δημοκρατία και η φιλοσοφία.

Αλλά, όπως ήδη είπαμε και η παιδαγωγική και η ψυχανάλυση από την αρχή βρίσκονται αντιμέτωπες με το πρόβλημα των υπαρχόντων θεσμών της κοινωνίας. Στην παιδαγωγική αυτό φαίνεται άμεσα και αμέσως. Για την ψυχανάλυση αυτή η συνάντηση είναι πιο κρυμμένη, ίσως γιατί δεν βλέπουμε τα πράγματα αρκετά καθαρά, αλλά είναι κατ’ ουσίαν η συνάντηση με το συγκεκριμένο Εγώ του αναλυομένου. Διότι αυτό το εγώ είναι κατά ένα τεράστιο μέρος, ένα κοινωνικό κατασκεύασμα. Είναι κατ’ αρχήν προσχεδιασμένο για να λειτουργεί μέσα σε μια δεδομένη κοινωνική ρύθμιση και για να τη συντηρεί, να τη συνεχίζει και να την αναπαράγει. Δηλαδή να αναπαράγει τους υπάρχοντες θεσμούς. Αυτοί οι θεσμοί δεν συντηρούνται και δεν αναπαράγονται τόσο με ανοιχτή βια και ρητό εξαναγκασμό εκτός από σπάνιες περιπτώσεις· συντηρούνται και αναπαράγονται διότι ρυθμίζουν και προβλέπουν και οργανώνουν την εσωτερίκευσή τους από τα άτομα τα οποία οι ίδιοι οι θεσμοί κατασκευάζουν.

Αυτό που έλεγε ο Σιμωνίδης θετικά, ισχύει και, αν θέλετε να αξιολογήσετε, αρνητικά, για όλες τις περιπτώσεις: πόλις άνδρα διδάσκει. Το «διδάσκει» εδώ δεν σημαίνει του μαθαίνει γράμματα. Η πόλις φτιάχνει τον άνδρα, και τη γυναίκα φυσικά. Τον άνθρωπο.

Τι είναι αυτοί οι οι θεσμοί και οι κοινωνικές φαντασιακές σημασίες; Είναι δημιουργίες του κοινωνικού φαντασιακού, του θεσμίζοντος ριζικού φαντασιακού. Αυτό το φαντασιακό είναι η δημιουργική ικανότητα της ανώνυμης κοινότητας, έτσι όπως αυτή εμφανίζεται καθαρά π.χ. μέσα στη δημιουργία και την εξέλιξη της γλώσσας, ή των μορφών οικογενειακής ζωής, των ηθών, των ιδεών. Αυτή η κοινότητα δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει παρά ως θεσμισμένη. Αλλά οι θεσμοί της κάθε φορά είναι δική της δημιουργία· αλλά επίσης κάθε φορά, μόλις δημιουργηθούν ή ήδη τη στιγμή της δημιουργίας, εμφανίζονται στην κοινότητα, ή η κοινότητα τους παριστάνει στον εαυτό της σαν δοσμένους. Δοσμένους από τους προγόνους, από τους θεούς, από τον Θεό, από τη φύση, από τον λόγο, από τους νόμους της ιστορίας, από τις διαδικασίες του οικονομικού συναγωνισμού, κ.λπ. Έτσι γίνονται στέρεοι, άκαμπτοι και, κατ’ ουσίαν, παντού και πάντοτε σχεδόν, αντικείμενο λατρείας. Και μέσα σε αυτούς τους θεσμούς υπάρχει πάντα ένα κεντρικό ισχυρό και αποτελεσματικό στοιχείο, αυτοδιαιώνισης ή επανάληψης όπως θα λέγαμε στην ψυχανάλυση. Φυσικά το κύριο όργανο αυτής της διαιώνισης είναι αυτά τα ίδια τα κοινωνικά διαμορφωμένα και συμμορφωμένα υποκείμενα.

Αυτή την κοινωνική κατάσταση την ονομάζω ετερόνομη. Ο έτερος εδώ, ο άλλος, αυτός που έδωσε το νόμο, δεν είναι παρά η ίδια η θεσμίζουσα κοινωνία, η οποία για βαθύτατους λόγους πρέπει να συγκαλύψει αυτό το γεγονός. Και ονομάζω αυτόνομη μια κοινωνία, η οποία όχι μόνο ξέρει ρητά ότι η ίδια δημιούργησε τους θεσμούς της, αλλά έχει θεσμίσει τον εαυτόν της κατά τέτοιο τρόπο ώστε να ελευθερώσει το ριζικό της φαντασιακό, και να είναι ικανή να αλλοιώσει τους θεσμούς της, με μια δραστηριότητα συλλογική αυτοανακλαστική ή αυτοστοχαστική, και διαβουλευτική.

Ονομάζω πολιτική τη διαυγασμένη δραστηριότητα, που έχει σαν αντικείμενο τη θέσμιση μιας αυτόνομης κοινωνίας και τις αποφάσεις που αφορούν τα συλλογικά εγχειρήματα μιας τέτοιας κοινωνίας. Είναι αμέσως προφανές ότι αυτό το πρόταγμα για μιαν αυτόνομη κοινωνία χάνει κάθε νόημα, γίνεται άτοπο, αν δεν είναι ταυτοχρόνως πρόταγμα που αποσκοπεί στο να δημιουργήσει αυτόνομα άτομα. Και αντιστρόφως.

Υπάρχει νομίζω, μια αρκετά διαφωτιστική αναλογία με κανένα τρόπο, φυσικά, ταυτότητα ούτε καν δομική ομολογία, ανάμεσα στα ζητήματα και στα καθήκοντα που αντιμετωπίζει το πρόταγμα της αυτονομίας στο ατομικό και στο κοινωνικό πεδίο. Στην περίπτωση της ετερονομίας, η άκαμπτη δομή του θεσμού και η συγκάλυψή του, η συγκάλυψη, του ριζικού κοινωνικού φαντασιακού, που επιτελεί ο θεσμός, αντιστοιχούν στην ακαμψία του κοινωνικά κατασκευασμένου ατόμου και στην απώθηση των έργων της ριζικής φαντασίας της ψυχής. Μέσα στην προοπτική του προτάγματος της αυτονομίας, προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε τον σκοπό της ψυχανάλυσης και της παιδαγωγικής, ως, πρώτον, την εγκαθίδρυση ενός άλλου τύπου σχέσεως ανάμεσα στο αυτοστοχαζόμενο υποκείμενο, υποκείμενο θελήσεως και σκέψης, και το ασυνείδητό του, δηλαδή τη ριζική του φαντασία, και, δεύτερον, ακριβώς την απελευθέρωση της ικανότητάς του να ποιεί και να πράττει, δηλαδή να σχηματίζει ένα ανοιχτό πρόταγμα για τη ζωή του και να δουλεύει μέσα σε αυτό το πρόταγμα.

Κατά τον ίδιο τρόπο μπορούμε να ορίσουμε τον σκοπό της πραγματικής, αληθινής πολιτικής, ως, πρώτον, την εγκαθίδρυση ενός άλλου τύπου σχέσεως ανάμεσα στη θεσμίζουσα και στη θεσμιζόμενη κοινωνία, δηλαδή ανάμεσα στους νόμους που είναι κάθε φορά δοσμένοι και στη στοχαστική και διαβουλευτική δραστηριότητα του πολιτικού σώματος, και, δεύτερον, ως την απελευθέρωση της συλλογικής δημιουργικότητας, που επιτρέπει στην κοινότητα να σχηματίσει συλλογικά προτάγματα για συλλογικά επιχειρήματα και να εργαστεί γι’ αυτά.

Και μπορούμε εδώ να σημειώσουμε ότι ο ουσιαστικός δεσμός ανάμεσα στα δυο βρίσκεται ακριβώς στην παιδαγωγική, δηλαδή στην παιδεία, όπως ασφαλώς οι αρχαίοι Έλληνες το ήξεραν. Γιατί πως θα μπορούσε να υπάρξει μια αυτοστοχαστική κοινότητα χωρίς αυτοστοχαστικά άτομα; Μια αυτόνομη κοινωνία, ως κοινότητα που αυτοθεσμίζεται και αυτοκυβερνάται, προϋποθέτει την ανάπτυξη της ικανότητας όλων των μελών της να συμμετέχουν στις δραστηριότητες του συλλογικού στοχασμού διαβούλευσης και απόφασης. Από αυτή την άποψη η δημοκρατία, με την πλήρη έννοια, μπορεί να οριστεί ως το καθεστώς της συλλογικής στοχαστικότητας. Και μπορεί κανείς να δείξει, δεν είναι το θέμα μας εδώ, ότι όλα τα άλλα απορρέουν από αυτήν. Και φυσικά δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία χωρίς δημοκρατικά άτομα, ούτε μπορούν να υπάρξουν δημοκρατικά άτομα χωρίς δημοκρατία. Και ξαναερχόμαστε στον κύκλο της δημιουργίας.

Επίσης θα μπορούσε να δείξει κανείς, ακόμα πιο καθαρά, την βαθιά συνάφεια ανάμεσα στις κοινωνικές διαστάσεις του προτάγματος της αυτονομίας. Η κοινωνικοποίηση της ψυχής, και ακόμα και η απλή της επιβίωση, της επιβάλλουν να αναγνωρίσει και να παραδεχθεί ότι οι πυρηνικές πρωταρχικές της επιθυμίες δεν μπορούν ποτέ να πραγματοποιηθούν. Οι ετερόνομες κοινωνίες κατορθώνουν αυτό το αποτέλεσμα, που είναι βασικό για την κοινωνικοποίηση της ψυχής, όχι απλώς απαγορεύοντας τις πράξεις, αλλά απαγορεύοντας τις σκέψεις, δηλαδή δεσμεύοντας τον παραστασιακό ρου και καταδικάζοντας σε σιωπή τη ριζική φαντασία. Η ουσία της ετερόνομης κοινωνίας δεν είναι ότι απαγορεύονται οι πράξεις διότι υπάρχουν χωροφύλακες ή δικαστήρια ή φυλακές. Η ουσία είναι ότι απαγορεύονται οι σκέψεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στις πράξεις τις οποίες η κοινωνία δεν παραδέχεται.

Και εδώ συμβαίνει το εξής αξιοσημείωτο: φαίνεται τα πράγματα να συμβαίνουν σαν η κοινωνία να εφάρμοζε τις ίδιες μεθόδους με αντίστροφο τρόπο απ’ αυτόν που εφαρμόζει το ασυνείδητο και η απώθηση. Δηλαδή, στην παντοδυναμία της σκέψης, στην παντοδυναμία της ασυνείδητης σκέψης, και τελικά της σκέψης απλώς, ως εάν αυτή η πλήρης αδυναμία της σκέψης να ήταν ο μόνος τρόπος για να περιοριστούν οι πράξεις.

Αυτό πηγαίνει πολύ πιο μακριά από αυτό που ο Φρόιντ ονομάζει «αυστηρό και άγριο υπερεγώ». Η ιστορία δείχνει ότι η διαδικασία απώθησης και αποκλεισμού, που καθιστά αδύνατη για το υποκείμενο και τη σκέψη καν των απαγορευμένων πραγμάτων, συνεπιφέρει έναν ακρωτηριασμό ή έναν ευνουχισμό της ριζικής φαντασίας της ψυχής. Αυτό που θέλουμε είναι αυτόνομα υποκείμενα, δηλαδή υποκείμενα, άτομα ικανά για αυτή την αυτοστοχαστική δραστηριότητα, αλλά εκτός αν πρόκειται να μπούμε σε μια συνεχή επανάληψη, τα περιεχόμενα και τα αντικείμενα αυτής της δραστηριότητας, και η ανάπτυξη των μέσων της και των μεθόδων της, δεν μπορούν να δοθούν παρά από τη ριζική φαντασία της ψυχής.
Αυτή είναι η πηγή της συμβολής του ατόμου στην κοινωνικο-ιστορική δημιουργία. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια παιδαγωγική που δεν καθιστά τους ανθρώπους ανάπηρους, μια αληθινή παιδεία, έχει την τεράστια σημασία την οποία έχει.

* * *

Επανέρχομαι στο αίνιγμα της πολιτικής. Η αυτόνομη κοινωνία προϋποθέτει και συνεπάγεται αυτόνομα άτομα. Τα άτομα γίνονται αυτό που είναι απορροφώντας και εσωτερικεύοντας τους θεσμούς. Με μια έννοια, τα άτομα είναι η συγκεκριμένη ενσάρκωση των θεσμών. Ξέρουμε ότι αυτή η εσωτερίκευση είναι κάθε άλλο παρά επιφανειακή. Οι τρόποι σκέψης, οι τρόποι δράσης, οι κανόνες, οι αξίες, όλα εξαρτώνται από αυτή την εσωτερίκευση.

Σε μια ετερόνομη κοινωνία, η εσωτερίκευση των νόμων, με την ευρύτερη έννοια του όρου νόμος, όλων των θεσμών, θα ήταν άσκοπη εάν δεν συνοδευόταν από την εσωτερίκευση αυτού του μετα-νόμου, του υπέρτατου νόμου: δεν θα αμφισβητήσεις ποτέ τους νόμους. Αυτό δεν είναι γραμμένο πουθενά αλλά στηρίζει όλο το οικοδόμημα. Τώρα, σε μιαν αυτόνομη κοινωνία, ο μετα-νόμος δεν θα μπορούσε να είναι τίποτε άλλο παρά: θα υπακούεις στους νόμους αλλά έχεις το δικαίωμα να επερωτήσεις τον νόμο και να τον αμφισβητήσεις. Μπορείς να εγείρεις το ερώτημα της δικαιοσύνης του νόμου ή, αν μου επιτρέπεται μια αρχαία λέξη, της επιτηδειότητάς του· δηλαδή, αν είναι ο πρέπων νόμος. Δεν θα μπω στο θέμα των τυπικών ρητρών που μπορούν και πρέπει να συνοδεύουν αυτόν τον μετα-νόμο.

Έτσι μπορούμε ίσως να διατυπώσουμε την απάντηση στο αίνιγμα που θέσαμε, και να διατυπώσουμε και το πρώτο αντικείμενο μιας πολιτικής της αυτονομίας, δηλαδή μιας δημοκρατικής πολιτικής: να βοηθηθεί η κοινότητα για να δημιουργήσει τους θεσμούς των οποίων η εσωτερίκευση από τα άτομα δεν περιορίζει αλλά διευρύνει την ικανότητά τους να γίνουν αυτόνομα.

Είναι φανερό, ήδη από αυτήν τη διατύπωση, αν τη θεωρήσουμε μαζί με την αρχή της ισότητας που εμπεριέχεται στον πληθυντικό όταν μιλάμε για άτομα, ότι μπορούμε να συνάγουμε τους κύριους κανόνες για μια πλήρως δημοκρατική θέσμιση της κοινωνίας. Αλλά δεν συζητάω περισσότερο το θέμα αυτό, διότι δεν μας αφορά σήμερα. Μόνο μια παρατήρηση. Είπα ότι αυτό είναι το πρώτο θέμα και το πρώτο αντικείμενο της πολιτικής, δηλαδή να βοηθηθεί η κοινότητα να δημιουργήσει θεσμούς τέτοιους που, όταν τα άτομα τους εσωτερικεύουν, οι ικανότητες αυτονομίας τους, αντί να στενεύουν, ευρύνονται. Αυτός είναι ο πρώτος από τους σκοπούς. Πρώτος γιατί είναι η προϋπόθεση όλων των άλλων, και διότι δυνάμει τα εμπεριέχει. Φυσικά υπάρχουν και άλλοι σκοποί και άλλα αντικείμενα τα οποία δεν είναι δευτερεύοντα· όπως, για παράδειγμα, η δημιουργία ειδικών θεσμών που ανταποκρίνονται σε αυτό το αξίωμα και το συγκεκριμενοποιούν μέσα στις δεδομένες συνθήκες, όπως είναι φυσικά και η αυτοκυβέρνηση, όπως και οι προτάσεις και οι αποφάσεις που αφορούν τα συλλογικά έργα και τα συλλογικά εγχειρήματα.

Γιατί η αυτονομία δεν είναι αυτοσκοπός· ούτε στο ατομικό ούτε στο κοινωνικό πεδίο· ή μάλλον και είναι αυτοσκοπός και είναι κάτι λιγότερο από αυτοσκοπός. Δηλαδή Θέλουμε την αυτονομία για την ίδια την αυτονομία, θέλουμε την ελευθερία διότι θέλουμε την ελευθερία, αλλά τη θέλουμε επίσης για να είμαστε ελεύθεροι να ποιούμε και να πράττουμε, και να ποιούμε και να πράττουμε συγκεκριμένα πράγματα.

Και σε όλες αυτές τις εργασίες, τα καθήκοντα, πρέπει να συμμετάσχει μια πραγματική, αληθινή πολιτική. Η πολιτική δεν είναι ούτε ο ψυχαναλυτής της κοινωνίας, ούτε ο παιδαγωγός της κοινωνίας, ούτε η συνείδηση της κοινωνίας. Είναι μια βασική και ουσιώδης διάσταση της αυτοστοχαστικότητας της και της αυτοανακλαστικότητάς της.

Και ως τέτοια είναι υποχρεωμένη να δρα πάνω στα ανθρώπινα όντα, θεωρώντας τα ως αυτόνομα και βοηθώντας τα να φτάσουν τα ίδια στην αυτονομία τους, χωρίς ποτέ να ξεχνάει ότι η τελευταία πηγή της ιστορικής δημιουργίας είναι η ριζική φαντασία της ανώνυμης κοινότητας. Με αυτή την έννοια νομίζω μπορούμε να καταλάβουμε γιατί η πολιτική είναι ένα αδύνατο, ή μή δυνατό επάγγελμα, όπως η ψυχανάλυση, όπως η παιδαγωγική και ίσως ακόμα πιο αδύνατα αδύνατο, δεδομένης της φύσεως και των διαστάσεων του θέματός της.

* * *

Τελειώνω με μερικές παρατηρήσεις απάνω στο πιο σημαντικό από όλα τα ερωτήματα το οποίο είναι κοινό και στην ψυχανάλυση και στην πολιτική.

Οι κοινωνικοί θεσμοί κυριαρχούν πάνω στα άτομα απλώς διότι κατασκευάζουν τα άτομα και τα διαμορφώνουν. Τα κατασκευάζουν και τα διαμορφώνουν, πλήρως στις παραδοσιακές κοινωνίες και τα κατασκευάζουν και τα διαμορφώνουν, σε έναν πολύ σημαντικό βαθμό, στις φιλελεύθερες κοινωνίες στις οποίες ζούμε. Ακόμη μια φορά αυτή είναι η εσωτερίκευση των θεσμών από το άτομο που διαρκεί όλη του τη ζωή. Αυτό που έχει σημασία σε αυτή την εσωτερίκευση είναι η εσωτερίκευση των σημασιών, των κοινωνικών φαντασιακών σημασιών οι οποίες ενσαρκώνονται μέσα σε αυτούς τους θεσμούς. Η κοινωνία αποσπά το συγκεκριμένο ανθρώπινο ον από το κλειστό σύμπαν της αρχικής ψυχικής μονάδας, το υποχρεώνει με μια έννοια πάντα βιαίως να μπει μέσα στον σκληρό κόσμο της κοινωνικής πραγματικότητας, δηλαδή απλώς της πραγματικότητας, γιατί η πραγματικότητα είναι πάντα κοινωνική πραγματικότητα· αλλά του προσφέρει κάτι σαν αντάλλαγμα.

Αυτό που του προσφέρει σαν αντάλλαγμα είναι, αν μπορώ να πω, ένα ημερινό νόημα, δηλαδή ένα νόημα που δεν είναι για τα όνειρα, ένα νόημα που στέκεται με το φως. Στον πραγματικό κόσμο, τέτοιον που κάθε φορά τον δημιουργεί η κοινωνία, τα πράγματα έχουν νόημα, οι σχέσεις έχουν νόημα, οι άλλοι άνθρωποι, η θέση μας στην κοινωνία, η σχέση με τους άλλους ανθρώπους έχει νόημα. Η ζωή έχει ένα νόημα, υποτίθεται ότι ακόμα και ο θάνατος έχει ένα νόημα. Σκεφθείτε όλες τις κοινωνίες σχεδόν πλην της σημερινής.

Το νόημα είναι ως προς το άτομο, το αντίστοιχο των κοινωνικών σημασιών ως προς το κοινωνικο-ιστορικό. Έτσι γίνεται από την κοινωνία μια Sinngebung, μια νοηματοδότηση, ή ακόμα καλύτερα μια Sinnschöpfung, μια δημιουργία νοημάτων και σημασιών, που είναι το καίριο και δύσκολο σημείο. Διότι προφανώς η ψυχανάλυση δεν δίνει, δεν προσφέρει και δεν διδάσκει κανένα νόημα για τη ζωή· μπορεί μόνο να βοηθήσει τον αναλυόμενο να βρει, να εφεύρει, να δημιουργήσει ο ίδιος ένα νόημα για τη ζωή του. Και αυτό το νόημα που θα μπορεί ο αναλυόμενος να δημιουργήσει για τη ζωή του, αποκλείεται να μπορέσει κανένας να το ορίσει εκ των προτέρων και με καθολικό τρόπο. Σε μιαν από τις πιο απαισιόδοξες ημέρες του, ο πατριάρχης, εννοώ ο Φρόιντ, έγραψε ότι η ανάλυση δεν επιφέρει την ευτυχία, αλλά μπορεί το πολύ να μεταμορφώσει τη νευρωτική μιζέρια σε κοινότυπη δυστυχία, σε συνηθισμένη δυστυχία, σε τετριμμένη δυστυχία. Νομίζω ότι σε αυτό ήταν υπεραπαισιόδοξος. Φυσικά η ψυχανάλυση δεν προσφέρει την ευτυχία αλλά βοηθάει τον αναλυόμενο όχι μόνο να απαλλαγεί από τη νευρωτική μιζέρια, αλλά να διαμορφώσει το δικό του πρόταγμα για τη ζωή του.

Αλλά αυτό δεν εξαντλεί το ζήτημα. Γιατί συχνά, για να μην πω πολύ συχνά, η ανάλυση αποτυγχάνει ή γιατί καθίσταται ατελείωτη-ή απέραντη; Ένα από τα τελευταία γραπτά του Φρόιντ είναι η Περατή και απέραντη ανάλυση, όπου ο Φρόιντ επικαλείται πολλούς λόγους για αυτήν τη σχετική αποτυχία, και τελειώνει επισημαίνοντας αυτό που ονομάζει βράχο, ο οποίος παραδόξως και στις δυο εκφράσεις που του δίνει, ανάγεται στο ίδιο. Ο βράχος είναι η αποκήρυξη της θηλυκότητας, στη γυναίκα με τη μορφή του φθόνου (σημείωση: με την αρχαία ελληνική σημασία: ζήλεια, επιθυμία απόκτησης) του πέους, στον άνδρα με τη μορφή της απόρριψης της παθητικής στάσης, ή «θηλυκής» στάσης, όταν την εκδηλώνει ένας άλλος αρσενικός. Επίσης, στο ίδιο κείμενο, αναφέρει τις καταστρεπτικές και επιθετικές ενορμήσεις και την επιθυμία θανάτου. Νομίζω ότι πράγματι ο θάνατος παίζει έναν τεράστιο ρόλο σε αυτή την ιστορία, αλλά, τολμώ να πω, όχι με τον τρόπο που το σκέφτεται ο Φρόιντ.

Αυτό που χαρακτηρίζει μιαν απέραντη ανάλυση είναι φυσικά η επανάληψη. Είναι σαν μια νεύρωση σε ανώτερο επίπεδο ή μάλλον σαν μια νεύρωση στο τετράγωνο. Γιατί αυτή η επανάληψη; Για να πω συνοπτικά, η επανάληψη με την έννοια που μας ενδιαφέρει εδώ, δηλαδή, the small change of death, τα ψιλά του θανάτου, είναι η μέθοδος την οποία χρησιμοποιεί ο αναλυόμενος για να αμυνθεί εναντίον της πραγματικότητας του πλήρους θανάτου. Εδώ έχουμε έναν κλασικό ψυχικό μηχανισμό, αλλά σε πολύ μεγάλη διάσταση.

Ο λόγος για τον οποίο η ανάλυση αποτυγχάνει, ή γίνεται απέραντη, είναι βέβαια πρώτα πρώτα η ανικανότητα του αναλυομένου και του αναλυτή, που δουλεύει μαζί του, να δεχθεί τον θάνατο με μια πρώτη μορφή, δηλαδή τον θάνατο αυτού που ήταν προκειμένου να γίνει κάποιος άλλος. Αυτό βέβαια ο Φρόιντ το ήξερε πολύ καλά και το λέει, το περιγράφει με άλλους όρους. Αλλά νομίζω ότι το δεύτερο και το πιο σημαντικό είναι η ανικανότητα του αναλυομένου, και σε αυτό κατ’ ανάγκην είναι αρχικά και τελικά μόνος του, να δεχθεί την πραγματικότητα του πραγματικού, πλήρους θανάτου.

Νομίζω ότι ο θάνατος είναι στην ουσία του ο έσχατος βράχος πάνω στον οποίο η ανάλυση μπορεί να εξοκείλει ή να συντριβεί. Όλοι μας ξέρουμε ότι η ζωή εμπεριέχει τη συνεχώς επικρεμάμενη προσκαιρότητα του νοήματος. Την προσκαιρότητα των επενδυμένων αντικειμένων, την προσκαιρότητα των επενδυμένων δραστηριοτήτων που έχουν νόημα. Αλλά ο θάνατος είναι, όπως το ξέρουμε όλοι μας επίσης, η ανοησία και η α-νοητότητα του ίδιου του νοήματος. Ο χρόνος μας δεν είναι χρόνος, ο χρόνος μας δεν είναι ο χρόνος, ο χρόνος μας δεν έχει κανένα χρόνο. Επάμεροι (εφήμεροι).

Η ανάλυση, όπως και η ωριμότητα, δεν φτάνει εκεί που πρέπει να φτάσει παρά μόνο όταν, και υπό τον όρο να, γίνει το αναλυόμενο άτομο ικανό να ζει συνεχώς στην όχθη της αβύσσου, μέσα σε αυτό το έσχατο και ανυπέρβλητο διπλό δεσμό, αν μπορούμε να μεταφράσουμε έτσι το double bind: ζήσε σαν θνητός, ζήσε σαν να ήσουν αθάνατος. Εδώ πάλι ο Αριστοτέλης είχε καταπληκτικά συνοψίσει την κατάσταση, με το «εφ’ όσον ενδέχεται αθανατίζειν» στα Ηθικά Νικομάχεια.

Αυτές οι θρυλικές κοινοτοπίες, όπως θα έλεγε ο Ζυλ Λαφόργκ, βρίσκουν ένα ουσιαστικότατο ισοδύναμο στο κοινωνικό πεδίο και συνεπώς στο πολιτικό πεδίο. Οι ετερόνομες κοινωνίες επιτελούν μια σηματοδότηση και μια σημασιοδημιουργία, αν μπορώ να πω, για όλους και υποχρεώνουν όλους να την εσωτερικεύσουν. Και αυτές οι ίδιες οι ετερόνομες κοινωνίες θεσμίζουν πραγματικούς ή συμβολικούς εκπροσώπους ενός αιώνιου νοήματος και μιας φανταστικής αθανασίας, λέω φανταστικής όχι φαντασιακή αθανασία, στο οποίο αιώνιο νόημα και στην οποία φαντασιακή αθανασία, όλος ο κόσμος με διάφορους τρόπους υποτίθεται ότι συμμετέχει. Αυτοί οι τρόποι μπορεί να είναι ο μύθος της προσωπικής αθανασίας, ή της μετεμψυχώσεως ή της αναστάσεως νεκρών, αλλά μπορεί επίσης να είναι ο μύθος της αιωνιότητας του θεσμισμένου τεχνουργήματος , π.χ. του βασιλιά, του κράτους, του έθνους, της φυλής, του κόμματος. Το θεσμισμένο τεχνούργημα με το οποίο ο καθένας μπορεί, όσο γίνεται, να ταυτιστεί.

Πιστεύω ότι μια αυτόνομη κοινωνία δεν θα μπορούσε να ανεχτεί τίποτα από όλα αυτά, εννοώ στο δημόσιο πεδίο, το τι καθένας μπορεί να πιστεύει είναι άλλη υπόθεση, και ότι μια από τις κύριες δυσκολίες, αν όχι η δυσκολία, που αντιμετωπίζει το πρόταγμα της αυτονομίας, είναι η δυσκολία για τα ανθρώπινα όντα να δεχθούν χωρίς φιλολογίες, χωρίς στολίσματα και παρηγοριές, τη θνητότητα του ατόμου, τη θνητότητα της κοινότητας και ακόμα και τη θνητότητα των έργων τους.

Ο Χομπς είχε δίκιο, αν και νομίζω όχι για τους σωστούς λόγους. Πράγματι το κύριο στήριγμα των θεσμών είναι ο φόβος του θανάτου, όχι ο φόβος ότι θα με σκοτώσει ο διπλανός, ο δικαιολογημένος φόβος ότι τα πάντα, ακόμα και το νόημα, τελικά θα διαλυθούν. Κανένας φυσικά δεν μπορεί να το λύσει αυτό το πρόβλημα· αυτό δεν θα μπορέσει να λυθεί, αν και όποτε λυθεί, παρά μέσα από μια καινούργια κοινωνικο-ιστορική δημιουργία και μια αντίστοιχη αλλοίωση του ανθρωπίνου όντος και της στάσης του απέναντι στη ζωή και στον θάνατο.

Για όποιον θέλει να σκεφτεί παραπέρα το ζήτημα θα ήταν καλό να στοχαστεί τις μερικές απαντήσεις στο πρόβλημα αυτό που δώσανε οι δυο κοινωνίες όπου το πρόταγμα της αυτονομίας δημιουργήθηκε και συνεχίστηκε, δηλαδή η αρχαία ελληνική και η δυτικοευρωπαϊκή. Και ειδικότερα κανείς δεν μπορεί να μην εντυπωσιαστεί από την τεράστια διαφορά των απαντήσεων. Τεράστιο θέμα μελέτης και σκέψης. Πως οι αρχαίοι Έλληνες συνεβήβασαν την απέραντη ζωτικότητα και δημιουργικότητά τους με τη βαθιά γνώση της θνητότητάς τους (όλες οι ιστορίες περί αθανασίας κ.λπ., αθανασίας «με ευτυχία», αρχίζουν μετά τον 5ο αιώνα· πριν, υπάρχουν οι φρικτές εκείνες σκιές που συναντάει ο Οδυσσέας στη Νέκυια)· και πως οι Δυτικοευρωπαίοι, όταν σιγά σιγά μισοβγήκαν από τον χριστιανισμό, προσπάθησαν να βρουν άλλα αντίβαρα και άλλες οικονομίες του θανάτου; μια έρευνα που θα προσπαθούσε να δει πως οι πολιτικές προσπάθειες και οι πολιτικοί θεσμοί και οι πολιτικές τύχες αυτών των δυο κοινωνιών είναι βαθιά συνδεδεμένες με τη στάση τους απέναντι στο πρόβλημα της θνητότητας, θα είχε πάρα πολύ σημαντικά αποτελέσματα. Αλλά αυτό, όπως έλεγε ένας μυθιστοριογράφος, είναι μια άλλη ιστορία.

Βιβλιογραφικό σημείωμα
Τα ζητήματα του κειμένου τα έχω συζητήσει στη Φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας, (σσ. 150-160 και 387-450) και σε δυο κείμενα, «Επιλεγόμενα σε μια θεωρία της ψυχής…» και «Η ψυχανάλυση: πρόταγμα και διαύγαση», που συμπεριλαμβάνονται στα Σταυροδρόμια του Λαβυρίνθου, στις εκδόσεις Ύψιλον.
Η φράση του Φρόιντ για την ψυχανάλυση ως «αδύνατο επάγγελμα» υπάρχει ήδη, πριν απ’ την Περατή και απέραντη ανάλυση (1973), στον πρόλογο που έγραψε ο Φρόυντ για το βιβλίο Verwahrioste Jugend του Aichhom (1925), όπου ο Φρόυντ την παρουσιάζει ως γνωστό ευφυολόγημα.

Από το βιβλίο: Οι ομιλίες στην Ελλάδα

 Δημήτρης Μπελαντής

 

Όπως καταλαβαίνετε,η έννοια της κομματικής οργάνωσης και του κομματικού μέλους στην χώρα οπου ζούμε έχει εξαχνωθει τελείως. Πχ στο δημοψήφισμα για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στις 10 Σεπτεμβρίου μπορεί να ψηφίσει όχι μόνο το ήδη ενεργό κομματικό μέλος αλλά και αυτός που πληρώνει μια μικρή συνδρομή και γράφεται ως μέλος την ίδια μέρα της ψηφοφορίας. Αυτο το έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και στο προηγούμενο τρίτο συνέδριο του το 2022.Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το κάνουν εδώ και πάνω από δεκα- δεκαπέντε χρόνια. Η συμμετοχή αυτού του "δήθεν μέλους" πέρα από την εκλογή αρχηγού είναι απολύτως ανύπαρκτη. Δεν πρόκειται κατά κυριολεξία για κομματικό μέλος αλλά για εκλέκτορα αμερικανικής εμπνευσης. Το μοντέλο πρωτοδοκιμασθηκε στις αρχές του2004 με την δημοψηφισματικη εκλογή του Γ.Παπανδρεου στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα ...χωρίς καν αντίπαλη υποψηφιότητα.

Το καθεστώς αυτό λέγεται θεωρητικά μεταδημοκρατια με βοναπαρτικες και ολοκληρωτικές τάσεις.

Εξαίρεση στη διαδικασία εκλογής του ηγέτη (Γραμματέα της ΚΕ) αποτελεί ακόμη το ΚΚΕ,αλλά αυτό έχει άλλου είδους προβλήματα.

ΥΓ Πέρα από όλα τα άλλα τραγικά,  μπορεί σε αυτήν την διαδικασία οποίος έχει οικονομικούς πόρους και δυνατότητα κινητοποίησης κόσμου να διεμβολισει ένα κόμμα και να καθορίσει την εκλογή του αρχηγού του μέσα από στίφη ανωνύμων μελών παρέχοντάς τους το αντίστοιχο του "σίτου" όπως στην εποχή των πατρικίων και πληβείων στην Ρωμη. Οχι;

 

Vasilis Samoladopoulos

 

ΑΥΤΑ ΜΑΣ ΕΚΡΥΒΑΝ!!!!

Τα έργα και οι ημέρες – χρόνια του Δήμαρχου Τανάγρας, κ. Περγάλια

Γιά πρώτη φορά τήν 20/3/2023 είχα μέ ανάρτηση μου ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ τόν έλεγχο, πού

είχε διενεργηθεί στόν Δήμο Τανάγρας από ελεγκτικό κλιμάκιο τής Εθνικής Αρχής

Διαφάνειας. Από τότε καί σέ τακτά χρονικά διαστήματα έκανα αναφορά στο θέμα ,

επιζητώντας ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ καί τών μελών τού ΔΣ καί τών πολιτών γενικότερα.

Αποδείχθηκε πώς τέτοιου είδους ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΥΝ από αυτόν τόν δήμο.

Κι έτσι , γιά μία ακόμη φορά ΘΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΩ , αυτά πού είναι ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ ΑΛΛΩΝ. Η έκθεση τών ελεγκτών περιλαμβάνει συνολικά 45 σελίδες .

Νά τήν παρουσιάσω ΑΥΤΟΥΣΙΑ καί θά κουράσει καί δέν θά γίνει εύκολα ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ.

Έτσι αποφάσισα καί μέσα από συνέχειες νά σάς παρουσιάσω τά ΕΥΡΗΜΑΤΑ τής

Ελεγκτικής ομάδας, πού εν πολλοίς ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΥΝ το μοντέλο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ

ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗΣ πού ακολουθείται αυτά τά χρόνια στόν Δήμο μας.

Από τήν ημέρα πού διαβιβάστηκε η αριθμ 74794/27-12-2022 έκθεση ελέγχου ,

πέρασαν 9 μήνες. Ο έλεγχος είχε ως αντικείμενο τίς προμήθειες τού δήμου, γιά τήν

Οικονομική χρήση τού έτους 2020 μόνο. Όπως έχω ξαναγράψει ΕΛΕΓΧΘΗΚΑΝ:

1. 70 Απ' ευθείας αναθέσεις έργων ύψους 1. 444.549,54 €

2. 10 Συνοπτικοί διαγωνισμοί. ύψους. 448.824,36 €

3. 13 Ηλεκτρονικοί διαγωνισμοί. ύψους 2.252.106,07 €

ΓΕΝΙΚΌ ΣΥΝΟΛΟ: 4.145.479,97 €

ΕΥΡΗΜΑΤΑ: Η πρώτη καί ΒΑΣΙΚΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ είναι πώς ό δήμος μας, ΔΕΝ ΕΧΕΙ

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΗ ΑΠΟθΗΚΗ. Ειναι αυτή πού δέν θά πρέπει νά ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ από κανέναν ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΔΗΜΟ. Είναι αυτή πού επιτρέπει στίς υπηρεσίες τού δήμου

ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΟΙΑ ΕΙΔΗ ΕΙΣΕΡΧΟΝΤΑΙ καί ΠΟΙΑ ΕΞΕΡΧΟΝΤΑΙ αυτού.

Είναι αυτή πού επιτρέπει νά είναι ΓΝΩΣΤΑ ΤΆ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ καί νά μήν δαπανώνται

αλόγιστα χρήματα τών Δημοτών. Καί τά ποσά πού δαπανήθηκαν αγαπητοί μου ήταν πολλά γιά αγορές ΑΝΑΛΩΣΙΜΩΝ. Ενδεικτικά γιά αγορές ΕΠΊΠΛΩΝ καί τών ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ τους δαπανήθηκε τό ποσόν τών 176.687,40€ τά τελευταία 3 χρόνια.

Ο έλεγχος λοιπόν ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕ πώς δέν είναι ΔΥΝΑΤΗ Η ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ τής πορείας τών παντός είδους ΑΝΑΛΩΣΙΜΩΝ, καθώς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΟΣ ΕΙΔΟΥΣ

ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ ΕΙΣΑΓΩΓΉΣ καί ΕΞΑΓΩΓΗΣ !!!! ( σελίδα 42 της έκθεσης)

Καλείται ό δήμος ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΕΙ καί ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΑΠΟΘΗΚΗ από τίς αρχές τού 2023!!!!( άρθρο 44 τής έκθεσης).

Δηλαδή ΔΙΑΠΙΣΤΩΘΗΚΕ ΠΩΣ 9 χρόνια τώρα ΟΛΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ!!!

Η επόμενη Δημοτική αρχή ΘΑ ΕΧΕΙ ΜΕΓΆΛΟ ΕΡΓΟ ΑΠΌ 1/1/2024.

Θά πρέπει , καί νά ερευνήσει εάν ό δήμος ,πού θά διοικήσει τά επόμενα 5 χρόνια

έχει συμμορφωθεί καί νά ΕΛΕΓΞΕΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ τών επόμενων ετών. Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ --------

 

ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΕΩΣ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Διαπίστωση 2η:

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Ο Δήμος Τανάγρας τηρεί ΜΗΤΡΩΟ ΠΑΓΙΩΝ..

Η τήρηση τόσο τού μητρώου , όσο καί ή σωστή ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ παρακολούθηση , είναι

δύο σημαντικές διαδικασίες στήν λειτουργία ενός δήμου.

Τί θά πρέπει νά αναφέρεται τώρα στο εν λόγω ΜΗΤΡΩΟ τού δήμου.

1.Η ημερομηνία αγοράς.

2.Η αξία κτήσης.

3.Ο συντελεστής ΑΠΟΣΒΕΣΗΣ.

4.Οι Αποσβέσεις καί

5.Η αναπόσβεστη αξία.

Γιά νά δούμε τώρα τί εντόπισε ο έλεγχος στο τηρούμενο μητρώο τού δήμου μας .

1.ΔΕΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΖΕΤΑΙ τό σύνολο τών ΠΑΓΙΩΝ.

2.Παρουσιάζει ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ καί ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ, γιά τό πού πηγαίνει ΤΟ ΠΑΓΙΟ καθώς

καί τά παραστατικά του( όπως αριθμός , ημερομηνία , ποσότητες)

3.Τό τηρούμενο μητρώο τού δήμου ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ τό σύνολο τών στοιχείων,

όπως αυτά ορίζονται στο ΚΛΑΔΙΚΟ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ τών ΟΤΑ, βάσει

τού ΠΔ315/1999. Ξέρετε τί ακριβώς περιγράφει αυτό τό ΠΔ ?

Περιγράφει τήν ανάπτυξη συστήματος πού είναι απαραίτητο γιά νά παρακολουθούνται

τά περιουσιακά στοιχεία κάθε δήμου, νά διακρίνονται τόσο οι απαιτήσεις , όσο καί οι

υποχρεώσεις του , τά ΕΣΟΔΑ καί ΕΞΟΔΑ του , καθώς καί ό προϋπολογισμός μέ βάση

τίς αρχές καί τήν τεχνική τής λογιστικής επιστήμης.

Τά παραπάνω στόν δήμο μας είναι ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΛΕΞΕΙΣ , καθώς η έκθεση τών ελεγκτών

ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΙ πώς ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ τόσο Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ , όσο καί ή ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ τής αξίας κτήσης τών ΠΑΓΙΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ,

καθώς καί τά τών ΑΠΟΣΒΕΣΕΩΝ.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ,,,,,,,,,,,

 

ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΗΛΕΣΙ ΣΧΕΔΙΑΣΑΝ !!!

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Δημοσιοποιήθηκε χθές τό πρόγραμμα τού συνδυασμού ΕΜΕΙΣ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ .

Ενός συνδυασμού πού διοικεί τόν δήμο μας, ήδη 9 χρόνια.

Κρατώντας ανά χείρας τό αντίστοιχο προεκλογικό πρόγραμμα τους τού 2019

καί σημειώνοντας ένα πρός ένα τά 17 σημεία παρεμβάσεων πού περιγράφουν

για τήν επόμενη 5ετια καί αφορούν τήν Δημοτική μας Ενότητα, ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΩ

Α: Από τά χθεσινά 17 σημεία , τά 6 περιλαμβάνονταν ήδη καί στά προηγούμενα

προεκλογικά τους προγράμματα. Ποιά είναι αυτά?

- Η κατασκευή δημοτικού σχολείου στο Δήλεσι .

- Η ανάπλαση τής παραλίας στο Δήλεσι .

- Η ανάπλαση τής κεντρικής πλατείας .

- Η βελτίωση τού οδοφωτισμού στο παραλιακό μέτωπο .

- Οι ασφαλτοστρώσεις δρόμων .

- Οι βελτιώσεις αγροτικών δρόμων .

Β: Λησμόνησαν εντελώς νά ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΟΥΝ γιατί

- Δέν προχώρησε εκείνη Η ΜΕΛΕΤΗ για βελτίωση τής ΟΔΟΠΟΙΑΣ από Σχηματάρι

πρός Δήλεσι καί Χαλκούτσι , καί από Οινόη πρός Δήλεσι .

- Τί απέγινε εκείνη η βελτίωση τής ΟΔΟΠΟΙΑΣ τής Λ. Σχηματαρίου καί τού δρόμου ΑΔΑ

από Οινόη πρός Δήλεσι.

- Τί απέγινε εκείνη ή εξαγγελία γιά κατασκευή γηπέδου 5χ5 στόν Κοκκινόβραχο.

- Τί απέγινε εκείνη ή εξαγγελία γιά δημιουργία πάρκου ανακύκλωσης στο Δήλεσι.

Γιατί όταν κάποιος διοικεί 9 χρόνια είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ , όχι μόνο νά ΕΞΑΓΓΕΛΕΙ

αλλά καί νά ΑΙΤΙΟΛΟΓΕΙ γιατί δέν ΥΛΟΠΟΙΗΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΥΠΟΣΧΕΘΕΙ.

Γιατί , μεγάλο τμήμα τών ψηφοφόρων τών εκλογών τού 2019 στήν Δημοτική μας Ενότητα, μέ βάση αυτές τίς εξαγγελίες είχαν κατευθύνει τήν ψήφο τους στήν κάλπη.

Έτσι δέν είναι κύριε Δήμαρχε Τανάγρας?

Τήν Καλημέρα μου καί καλή εβδομάδα σε ΟΛΟΥΣ.

ΒΑΣΊΛΗΣ ΣΑΜΟΛΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Σέ ένα από τά βίντεο πού παίζουν στο διαδίκτυο ,

Εμφανίζεται ό κ.Δήμαρχος Τανάγρας νά δηλώνει

Πώς θά συνεργαστεί ΣΤΕΝΑ με τίς ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Καί τά ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ τού δήμου τήν επόμενη πενταετία.

Κύριε Δήμαρχε , δέν έχετε πληροφορηθεί τό νομοσχέδιο

Τού Υπουργείου Εσωτερικών , πού είναι σέ διαβούλευση έως 26/9/2023 ,

Καί μετά τήν αναμενόμενη ψήφιση του στην Βουλή,

ΑΠΟ 1/1/2024 ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ , ΚΟΝΩΦΕΛΕΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ?

Αφήστε τίς μελέτες καί τίς μακέτες για θέατρο στο Δήλεσι

καί ασχοληθείτε μέ το παραλιακό τμήμα τής παραλίας μας

πού έχει υποστεί ΚΑΘΙΖΗΣΗ καί εγκυμονεί κινδύνους

για όλους όσους τό περιδιαβαίνουν καθημερινά.

Πέστε μας τί θά κάνετε με αυτήν τήν πολύπαθη Λ>ΣΧΗΜΑΤΑΡΊΟΥ

πού αρχές τής εβδομάδας πληροφορηθήκαμε διά χειλέων

Περιφερειάρχη Στερεάς , πώς ή βελτίωση καθ' όλο τό μήκος της ,

είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ .

Ενημερώστε μας επιτέλους ΕΠΙΣΗΜΑ για τήν πορεία υλοποίησης

κατασκευής τού δημοτικού μας σχολείου.

Πείτε στόν κόσμο επιτέλους τί ΚΑΘΕΣΤΩΣ επικρατεί , γύρω από τήν λειτουργία

ΤΟΥ ΚΑΤ ΕΥΦΗΜΙΣΜΌΝ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟΥ στο Δήλεσι.

Πρόγραμμα σας για τήν επόμενη πενταετία δέν έχει υποπέσει στην αντίληψη μου.

Έστω καί μέσω βίντεο ( πού είναι τό νέο επικοινωνιακό σας εργαλείο)

Τοποθετηθείτε στα παραπάνω .

Δέν είναι δικά μου ερωτήματα.

ΤΩΝ ΣΥΝΔΗΜΟΤΩΝ ΣΑΣ είναι.

 

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΣΧΗΜΑΤΑΡΙΟΥ

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Σας παρουσιάζω απόψε τό απόσπασμα τής συζήτησης , πού αφορούσε τήν εικόνα εδώ

καί χρόνια , τής αποκαλούμενης ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΣΧΗΜΑΤΑΡΙΟΥ.

Αρκετές αναρτήσεις μου , έχω αφιερώσει στά χάλια τού οδοστρώματος.

Χρυσή ευκαιρία αποτέλεσε λοιπόν για εμένα , ή παρουσία τού κ.Περιφερειάρχη.

Τού ζήτησα νά ξεκαθαρίσει ενώπιον όλων τών παρισταμένων, ποιός επιτέλους

( Δήμος ή Περιφέρεια) έχει τήν αρμοδιότητα καί ευθύνη νά παρέμβει τεχνικά καί

νά βελτιώσει τήν εικόνα της.

Η απάντηση του ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΕΚΑΘΑΡΗ.

Είναι ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ είπε καί έβαλε ΤΕΛΟΣ στην φημολογία περί ΑΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΗΣ ΟΔΟΥ!!!!!!

Η τοποθέτηση του αυτή ΕΦΕΡΕ ΑΜΗΧΑΝΙΑ στούς παριστάμενους εκπροσώπους τής

Δημοτικής καί Κοινοτικής μας αρχής . Μπροστά στην αντίδραση τους , προσπάθησε νά

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΕΙ τόν δήμαρχο Τανάγρας, δηλώνοντας πώς θά επέμβει μόλις τό έργο

ΤΗΣ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ ΣΤΟ ΔΗΛΕΣΙ !!!!!!!

Υπενθύμισα τόσο στον ίδιο , όσο καί στούς παριστάμενους πώς τό 2020 ετούτη εδώ

ή δημοτική αρχή κυριολεκτικά ΣΠΑΤΑΛΗΣΕ τό ποσόν τού 1.024.000€ για νά

ασφαλτοστρώσει δρόμους στο Δήλεσι , πού δύο χρόνια μετά ή εταιρία ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ

με τό πέρασμα της , ήλθε νά τούς κάνει ΑΓΝΩΡΙΣΤΟΥΣ.

 

Εγώ εκείνο πού κατάλαβα συμμετέχοντας στήν συζήτηση είναι πώς χρόνια τώρα αυτοί πού μας διοικούν προσπαθούν νά μας πείσουν πώς ή Λεωφόρος ΣΧΗΜΑΤΑΡΙΟΥ είναι δρόμος

στον οποίο δέν έχει αρμοδιότητα παρέμβασης κανένας .!!!

Τής κόλλησαν τήν ταμπέλα ΑΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΗ ΟΔΟΣ και ξεμπέρδεψαν από τίς γκρίνιες καί τά σχόλια. Τουλάχιστον μέσα από αυτή τήν συνάντηση αποκαλύφθηκε Η ΑΛΉΘΕΙΑ .

Για τήν εικόνα τής Σχηματαρίου τήν ΕΥΘΥΝΗ ΦΕΡΕΙ Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ.

Τελεία καί Παύλα.

 

Δημοτικό σχολείο Δηλεσίου

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Ήταν τό θέμα πού κυριάρχησε στό ξεκίνημα τής συζήτησης.

Παραθέτω τήν τοποθέτηση μου:

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Υπενθύμισα στόν κ.Περιφερειάρχη τήν δήλωση - δέσμευση του πρός γονείς - εκπαιδευτικούς καί κατοίκους τήν 11/9/2022 , πώς ή αδειοδότηση ανέγερσης τού

Δημοτικού σχολείου θά είχε ολοκληρωθεί τό αργότερο έως 31/12/2022 !!!!!

Ενώπιον ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΤΑΜΕΝΩΝ παραδέχθηκε ότι ήταν ΑΣΤΟΧΗ .

Βέβαια τήν ευθύνη μετακύλησε στις αρμόδιες υπηρεσίες, πού δεν μπόρεσαν νά

κατανοήσουν τήν αγωνία τόσο τού ιδίου όσο καί τού δημάρχου μας, γιά επιτάχυνση

τών διαδικασιών.

Αναρωτήθηκα , διακόπτοντας τον, τί είδους αγωνία ήταν αυτή πού διακατείχε τόν

Δήμαρχο μας, από τήν στιγμή πού από τόν ΑΠΡΙΛΙΟ ΤΟΥ 2022 παραχωρούσε τόν χώρο

ανέγερσης τού σχολείου στήν εταιρεία ΜΕΣΌΓΕΙΟΣ γιά τό αποχετευτικό έργο!!!!

Ό παριστάμενος πρόεδρος τής κοινότητας Δήλεσι διέκοψε λέγοντας , πώς τά

Βιοτεχνικά κοντέινερ έχουν ήδη απομακρυνθεί από τό σημείο.

Τού υπενθύμισα ότι αυτό έγινε πρό 2 μηνών καί λόγω τών προστίμων τής πολεοδομίας Θηβών πού επιβλήθηκαν στόν δήμο καί γι αυτή τήν παράβαση !!!!

Τόνισα στόν κ.Περιφερειαρχη ότι ΟΝΕΙΡΟ γιά όλους μας στό Δήλεσι δεν είναι πλέον ή ανέγερση ενός δημοτικού σχολείου. Αυτό ήταν ΌΝΕΙΡΟ καί ΣΤΟΧΟΣ τό μακρινό 2008.

Σημερινός στόχος καί στοίχημα τής επόμενης δημοτικής αρχής είναι τό ΕΠΙΠΛΕΟΝ.

Καί αυτός δεν είναι άλλος από την διεκδίκηση ανέγερσης δομών καί δευτεροβάθμιας

εκπαίδευσης. Τό αυξημένο ΕΣΠΑ τής περιφέρειας προγραμματικής περιόδου

2021-2027 ΤΟ ΕΠΙΤΡΈΠΕΙ.

 

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΕΓΚΤΩΝ

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

1.Στήν προεκλογική του ομιλία στο Δήλεσι ο κ.Δήμαρχος , ανάμεσα στά αλλα ,

αναφέρθηκε καί στήν τοποθέτηση τών υπαίθριων οργάνων γυμναστικής .

Στήν προμήθεια όμως αυτών τών οργάνων καθώς καί στήν επιτροπή διενέργειας τού

διαγωνισμού αναφέρεται καί τό πόρισμα τού ελεγκτικού κλιμακίου, αφού διαπίστωσε

πώς ή Επιτροπή αποδέχθηκε τήν προσφορά καί ανέδειξε προσωρινό ανάδοχο τήν εταιρεία U .I.M ΙΚΕ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ, αφού στόν

Διαγωνισμό συμμετείχαν άλλες δύο εταιρείες , όι οποίες είχαν υποβάλει οικονομικές

προσφορές !!!! Πού όχι μόνο δέν εξετάστηκαν , αλλά καί δέν τούς κοινοποιήθηκε κάν

η αριθμ 210/2020 ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΤΑΚΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ!!!!!

2.Τό ελεγκτικό κλιμάκιο ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕ πώς ό Δήμος Τανάγρας ΜΗ ΟΡΘΩΣ πραγματοποίησε ΑΠ' ΕΥΘΕΊΑΣ ΑΝΑΘΕΣΗ γιά προμήθειες υλικών ύδρευσης , αφού

τήν ίδια χρονική περίοδο ήταν σέ εξέλιξη ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΟΜΟΕΙΔΗ ΑΓΑΘΑ!!!!!

3.Τό ελεγκτικό κλιμάκιο ΔΙΑΠΊΣΤΩΣΕ πώς στην συνέχεια τής αριθμ 4857/6-4-2020

σύμβασης γιά προμήθεια ΑΝΑΛΩΣΙΜΩΝ ΤΑΧΥΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΟΥ υπήρχε ΑΝΑΝΤΙΣΤΟΙΧΊΑ

ανάμεσα στήν ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ ΑΞΙΑ καί τό ποσόν πού τελικά καταβλήθηκε στόν δικαιούχο.Ως εκ τούτου ΚΛΗΘΗΚΕ ο Δήμος εντός 10 ημερών από τήν ημερομηνία

Κοινοποίησης τής έκθεσης ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΤΟ ΥΠΕΡΒΑΛΟΝ ΠΟΣΟΝ!!!!

4.Σύμφωνα μέ τήν αριθμ 10721/13-7-2020 σύμβαση έγινε κατασκευή τού χλοοτάπητα

στο γήπεδο τής ΔΕ Οινοφύτων.

Αν καί ζητήθηκαν οι σχετικοί φάκελοι μέ τίς υποβληθείσες προσφορές καί τά

συνοδά δικαιολογητικά, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΠΑΡΑΣΧΕΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ!!!!

(Σελίδα 43 τής εκθέσεως)

Σταματώ σήμερα εδώ τήν δημοσιοποίηση τών ευρημάτων τού ελέγχου.

Μετά τίς εκλογές τής Κυριακής καί ανεξάρτητα από τό αποτέλεσμα τους θά επανέλθω, φέρνοντας καί άλλα στοιχεία στο φώς.

Κάνω αυτό πού είναι στο πεδίο ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ ΑΛΛΩΝ .

 

Την  Ιστορίας μας να την διηγείσαι και να κλαις

Παρακάτω σας θυμίζω ότι συνέβη πριν 9 χρόνια . Ο λόγος για τα Πολιτικά Κριτήρια που κρίνουμε το συνολικό έργο του Δήμαρχου Περγάλια , των Αντιδημάρχων και των Μελών του Δημοτικού Συμβουλίου.
Τα Πολιτικά Κριτήρια  είναι αναγκαία πρώτα για την γνώση αν υπάρχει των ψηφοφόρων και στην συνέχεια για την «δίκη» των πεπραγμένων της Απερχόμενης Δημοτικής Αρχής που θα την κρίνουν άξια επανεκλογής  ή ένοχη που πρέπει να καταδικαστεί με εκτόπιση από την Δημοτική Εξουσία. 
Με το ίδιο σκεπτικό και όσοι τρέχουν να συνδράμουν ως υποψήφιοι για την επανεκλογή της υφιστάμενης Δημοτικής Αρχής πρέπει αν κριθούν με τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά.
Γιατί η Ιστορία διδάσκει και γιατί οι Έλληνες έχουν απέχθεια στην ιστορία και κυρίως στην αναγνώριση των λαθών του . Επειδή ξεχνούν και θυμούνται μόνο την τσέπη τους και την ηθική του ατομικισμού τους, είπα να σας ξύσω λίγο την μνήμη και να ρωτήξω . τι έκανε ο Περγάλιας και η Δημοτική Αρχή σε σχέση με αυτήν την ιστορία της; Μόλυνσης του ποταμού και της καταδίκης των Βιομηχάνων αλλά και των υπολοίπων που την σκαπούλαραν κατά περίεργο τρόπο, που πρέπει να τους δώσουμε συχαρίκια και να τους ξαναψηφίσουμε;

Η Ιστορία – σκόρπιες εικόνες

Η ιστορία του Ασωπού ξεκινάει από την περίοδο της Χούντας, όπου με νόμο του 1969 έδωσε στην βιομηχανική ζώνη Οινοφύτων που δημιούργησε την άδεια να απορρίπτονται χημικά-τοξικά απόβλητα των βιομηχανιών στον ποταμό Ασωπό.

Βεβαίως μέχρι και σήμερα ουδέποτε ελέγχθηκαν σοβαρά οι βιομηχανίες εάν τηρούν τον νόμο ή ουδέποτε μέχρι τώρα τους …επιβλήθηκε. Από την Ασωπία Βοιωτίας μέχρι και τον Ωρωπό εκτείνεται (από υδρολογικές έρευνες που έχουν γίνει) μία ενιαία υπόγεια λίμνη μεγέθους σχεδόν Ευβοϊκού Κόλπου, η όποια  από την ΕΤΒΑ τα τέλη ΄60 αρχές ΄70 είχε χαρακτηριστεί ως στρατηγικό απόθεμα πόσιμου νερού για την υδροδότηση της Αττικής.

Η περιοχή ολόκληρη από την Θήβα μέχρι και τον Ωρωπό βρίθει γεωτρήσεων και για υδροδότηση κατοικιών και για υδροδότηση βιομηχανιών αλλά και για άρδευση των καλλιεργειών. Τραγική λεπτομέρεια: Το πλήθος των προϊόντων της περιοχής αφορούν καρότα, πατάτες και κρεμμύδια που ως βολβοί αποτελούν το πλέον επικίνδυνο προϊόν για απορροφητικότητα βαρέων μετάλλων και άρα εξασθενούς χρωμίου με κύριο προϊόν επικινδυνότητας και δυνατότητας σε απορροφητικότητα βαρέων μετάλλων το καρότο (στις ΗΠΑ χρησιμοποιούν τις καλλιέργειες καρότου για την αποκάθαρση γαιών από βαρέα μέταλλα και στη συνέχεια απορρίπτουν το προϊόν), ενώ τα αποτελέσματα σχετικής μελέτης του Πανεπιστημίου Αθηνών για τα προϊόντα αυτά που δέχονται τις τιμές βαρέων μετάλλων με τον τρόπο που τα δέχονται τα προϊόντα της περιοχής είναι αποκαρδιωτικά.

Ο ιερέας των Οινοφύτων πατήρ Γιάννης Οικονομίδης έχει κάνει μία μελέτη θνησιμότητας από τα αρχεία ταφής του χωριού του και σε συνδυασμό με μελέτη της παιδικής νοσηρότητας στην περιοχή αλλά και της μελέτης θνησιμότητας που τελέστηκε υπό την αιγίδα της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και της καθηγήτριας Αθηνάς Λινού αποδεικνύεται η εκτίναξη κρουσμάτων καρκίνου και παιδικών ασθενειών που βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση και γενεσιουργό αιτία με το εξασθενές χρώμιο και τα άλλα επικίνδυνα βαρέα μέταλλα που έχουν τρεις τρόπους να διεισδύουν στο ανθρώπινο σώμα και να προκαλούν σοβαρούς και αμετάβλητους κυτταρικούς εκφυλισμούς. Ο πρώτος τρόπος είναι μέσω της αναπνευστικής οδού, ο άλλος μέσω της πόσης και ο τρίτος με την επιδερμική επαφή κατά το πλύσιμο, άρα δεν υπάρχει τρόπος προφύλαξης από το κοινό παρά μόνο μέσω καθολικής και σοβαρής αντιμετώπισης του προβλήματος στη ρίζα του.

Σύμφωνα με την μελέτη του Πατέρα Ιωάννη από τα αρχεία ταφής των Οινοφύτων προέκυψε μία αύξηση της τάξεως του 40% έως και το 2005, ενώ σύμφωνα με την μελέτη Λινού στους 474 θανάτους της δεκαετίας 1999-2009, πολύ πάνω από το 90% η αιτία θανάτου ήταν καρκίνος και μάλιστα σε μορφές καρκίνου που είχαν άμεση σχέση με το εξασθενές χρώμιο.

Μετά τις διαδοχικές αποκαλύψεις για το «toxic river» του Ασωπού, οι κάτοικοι των Ωρωπού και των Οινοφύτων στράφηκαν με όλα τα στοιχεία που είχαν στη διάθεσή τους στην Επιτροπή Περιβάλλοντος του Ευρωκοινοβουλίου η οποία εξέτασε διεξοδικά τα στοιχεία και κατέληξε σε καταδίκη του ελληνικού δημοσίου ως προς την τακτική του γύρω από το ζήτημα του Ασωπού, διαβεβαίωσε πως το θέμα προχωράει και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ενώ ταυτόχρονα ηΕπιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης καταδίκασε την χώρα μας για παραβάσεις σε βάρος του στοιχειώδους δικαιώματος των πολιτών της στην …υγεία το 2013. Μέχρι και σήμερα εκκρεμεί η συμμόρφωση της χώρας μας…

Η εκδίκαση της υπόθεσης άρχισε τον Οκτώβριο του 2012, ανεβλήθη επανειλημμένα, συνέχισε το 2013 και εκδικάστη εκ νέου στις 4 Ιουνίου 2014. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της καθυστέρησης …είναι η 19η φορά…

Το κατηγορητήριο περιελάμβανε 15 βιομήχανους. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τις εταιρείες: EUROPA PROFIL ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ Α.Β.Ε., ALUMINCO A.E., I.C.R. ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΒΕΕ, ΠΡΟΤΑΛ ΑΒΕΕ, ΓΑΛΒΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΒΕΕ, BERLING ABEE, VIOMETALE ΑΒΕΕ, ΕΛΒΑΛ Α.Ε., Μ.Ι. ΜΑΪΛΗΣ ΑΕΒΕ, ΒΑΦΙΚΗ Α.Ε., ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΤΡ. ΣΤΕΡΓΙΟΥ, PROFILCO AE, ΜΑΣΤΕΡΣΟΛ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ (ΕΑΒ) Α.Ε., BLK ΒΙΟΜ. ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ Α.Ε.

Η αντίδραση των κατοίκων

Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις, η Ομοσπονδία Συλλόγων Ωρωπού εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Μετά από 8 μήνες και 22 δικάσιμες ημέρες αποπερατώθηκε η ακροαματική διαδικασία στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Θήβας με 15 εργοστασιάρχες που κατηγορούνται από τους επιθεωρητές περιβάλλοντος και μετά από μηνυτήρια αναφορά της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ωρωπού, για επικίνδυνη ρύπανση με το άκρως τοξικό και καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο, των επιφανειακών υδάτων, του υδροφόρου ορίζοντα και του Ασωπού ποταμού, με τις γνωστές συνέπειες και στην υγεία των κατοίκων και στην οικονομία της περιοχής από Οινόφυτα μέχρι Ωρωπό. Η απόφαση ανακοινώθηκε από το δικαστήριο, ότι θα εκδοθεί την Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014 στις 12 το μεσημέρι.

Αυτή η απόφαση, εάν έχει αξιολογηθεί, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, θα ανοίξει επιτέλους τον δρόμο για την απορρύπανση του Ασωπού ποταμού, ενός περιβαλλοντικού εγκλήματος που συνεχίζεται και υποθάλπεται από το έτος 1969!

Για τον λόγο αυτό είναι απαραίτητη η παρουσία όλων και των μελών της Ομοσπονδίας και των κατοίκων στην αίθουσα του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου της Θήβας, όπου αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η έκδοση της απόφασης. Η μεταφορά θα γίνει με πούλμαν της Ομοσπονδίας από τα γραφεία της, με αναχώρηση στις 10:30 το πρωί».

 

ΜΕ ΤΙ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΨΗΦΙΖΑΜΕ

 

Θα αποφύγω να «κρεμάσω στα μανταλάκια» άλλο πρόσωπο , υποψήφιο Δήμαρχο ή Περιφερειάρχη και θα καταπιαστώ με το μέγιστο Παράδειγμα , που είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως πρώην Υπουργός του Σαμαρά και νυν Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και για δεύτερη θητεία Πρωθυπουργός της χώρας.

Και το κάνω αυτό για να καταδείξω καλύτερα τις προϋποθέσεις, τα κριτήρια δηλαδή στην επιλογή των προσώπων για Αξιώματα στην Δημόσια και Ανώτερη Πολιτική σφαίρα πραγμάτων.

 

 

Στις  θεμελιώδεις αρχές της πολιτικής σκέψης των Βυζαντινών ο βασιλεύς επιβαλλόταν να διακρίνεται για το ευσεβές του φρόνημα, για την απόλυτη αφοσίωσή του στο ορθό δόγμα και για το ειλικρινές ενδιαφέρον του να καθοδηγεί τους υπηκόους του στην οδό της ευσέβειας. Ακολούθως, όφειλε να αποδεικνύει με κάθε ενέργεια και κάθε λόγο του την προσήλωσή του στις επιταγές του δικαίου, το ειλικρινές ενδιαφέρον του για τη διατήρηση της ειρηνικής έννομης τάξης και της κοινωνικής συνοχής, καθώς και την αμεροληψία του κατά την άσκηση των καθηκόντων του. Πέραν αυτών, έπρεπε να καθ’ όλη τη διάρκεια της βασιλείας του να παρέχει αδιαμφισβήτητα τεκμήρια για την αποτελεσματικότητά του αναφορικά με την προάσπιση της αυτοκρατορίας από κάθε απειλή, για τα φιλάνθρωπα αισθήματά του έναντι των υπηκόων του, για την άρτια ηθική του συγκρότηση, καθώς και για την ικανότητά του να διαχειρίζεται με σύνεση τους δημοσιονομικούς πόρους της αυτοκρατορίας και να επιλέγει τα κατάλληλα πρόσωπα για τις νευραλγικές θέσεις του κρατικού μηχανισμού. Οι θεμελιώδεις αυτές αρχές της πολιτικής σκέψης των Βυζαντινών ήταν και αρχές των φορέων της ίδιας βασιλικής εξουσίας.

 

Στην δική μας περίπτωση, ποτέ δεν μας απασχόλησε η πολιτική θεωρία της κυβερνητικής – Πρωθυπουργικής  εξουσίας   ούτε  η ιδεολογία  αυτής καθ’ αυτής της εξουσίας .

 

Έτσι ουδέποτε διατυπώθηκε ένας κανόνας θεμελιωδών χαρακτηριστικών που οφείλει να έχει ο Πρωθυπουργός και για αυτόν να κρίνεται πέραν από την ιδεολογία της πολιτικής του πρότασης ως κυβερνητικό έργο ώστε να αξιολογηθεί ως εκλόγιμος για το αξίωμα της εξουσίας επί του Κράτους και του Λαού.  
( Αυτήν την εποχή έχουμε τις εκλογικές διαδικασίες ανάδειξης Πολιτικού Αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ. Ότι ισχύει για την επιλογή Πρωθυπουργού ισχύει αναλογικά και για την εκλογή Προέδρου- Αρχηγού κόμματος)

 

Ας μην μπερδέψουμε στην προβληματική αυτή άλλα πράγματα. Μιλάμε για έναν κανόνα που εκπαιδευτικά και βιωματικά ο κάθε πολίτης έχει υπόψη του , ως κοινός τόπος και που κατ’ αρχήν κρίνει τον υποψήφιο για παραγωγό, χρήστη, διαχειριστή εξουσίας πριν εξετάσει την ιδεολογική του προσήλωση ή ένταξη και πριν θέσει υπό κρίση και αντιπαραθετικά τον  έναν διεκδικητή από τον άλλον της Πρωθυπουργικής εξουσίας.

Σε δεύτερο χρόνο εκείνο που θα έπρεπε να μας απασχολήσει θα ήταν το  «Ορθό Δόγμα» και σε τρίτο χρόνο η αφοσίωση του σε αυτό. Διότι θα έπρεπε το ορθόν δόγμα να ταυτιζόταν με το δικό μας. Ο κάθε ένας στην βάση του καταμερισμού εργασίας και της θέσης που κατέχει  προς αυτόν, θεμελιακά είναι φορέας υπερασπιστής ενός ορθού δόγματος.  Και το ορθόν Δόγμα επειδή  είναι παιδί της ιδεολογίας , η οποία και εκείνη είναι δογματική από την φύση της , τόσο το άτομο όσο και το σύνολο της κάθε ιδεολογικής ταυτότητας, έχει υπόψη του το ορθόν δόγμα. 
Αλλά και εδώ πάλι , επειδή δεν έχουμε μοναρχία , το Ορθόν Δόγμα, της ίδιας ιδεολογικής φατρίας δεν είναι  εύλογα  κοινό ........

 

Αλλά πάμε πάλι ( έγραφα το 2019)  στην προκείμενη περίπτωση των επερχόμενων εκλογών, που φαίνεται όπως δείχνουν τα αποτελέσματα μιας άλλης εκλογικής διαδικασίας, πως οι πολίτες συγκεντρώνονται πλειοψηφικά υπέρ του Καπιταλιστικού δόγματος του Νεοφιλελευθερισμού  και των επιταγών του.

Την πιο προηγούμενη περίοδο των  Μνημονίων, της Τρόικα και του ΔΝΤ,  θεώρησαν  πως είναι και δικό τους "ορθό δόγμα".  Και τούτο διότι πίστευαν πως ιδεολογικά ή Πολιτικά κατέχουν την ιδία θέση στο καταμερισμό εργασίας με εκείνη που έχει ας πούμε ο Μυτιληναίος , ιδιοκτήτης της Αλουμίνιο ΑΕ ή ας πούμε ο Σκλαβενίτης, ιδιοκτήτης της αλυσίδας Σουπερ Μαρκετ. Ή ακόμη χειρότερα, πως το δόγμα αυτό που είχε υιοθετήσει η Κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου, δηλαδή Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ, κακώς καταψηφίστηκε το 2015.

Στην δεύτερη φάση, πριν τις τελευταίες εκλογές,  οι πολίτες ταυτίστηκαν και πάλι ιδεολογικά με το Ορθό Δόγμα των χρηματοδοτούμενων από τις πολυεθνικές φαρμακευτικών, Καθηγητών της Ιατρικής και Διευθυντών Κλινικών που σουλατσάριζα στα τηλεοπτικά κανάλια παριστάνοντας τον Χορν ή την Κυβέλη, αλλά και των Πολιτικών ηγετών , τον Μητσοτάκη και τους ακόλουθούς του, Τσίπρα, Βαρουφάκη, Κουτσούμπα, Βελλόπουλο. Ουσιαστικά είχαν ταυτιστεί με το Ορθό Δόγμα της ίδιας της Pfizer της ίδιας της Monderna.  Ωσαν να ήταν δικά τους συμφέρονται και κινδύνευαν να απολεσθούν αν έκαναν άλλη επιλογή.  

Όπως επίσης διαπιστώνω πως ουδόλως απασχολεί τον ψηφοφόρο για τον Μητσοτάκη το  «  ευσεβές φρόνημα»,   η «προσήλωσή του στις επιταγές του δικαίου»,  « το  ειλικρινές ενδιαφέρον του για την κοινωνική συνοχή» αφού προϋπήρξε υπουργός με διωγμούς δημοσίων υπαλλήλων και εξακολουθών να έχει την ίδια ιδεολογική θέση εναντίον των δημοσιονομικών του κράτους και  υιοθετεί τον Αντί-κοινωνικό του χαρακτήρα ως επιταγή συνταγματική και εντολή του λαού που εκφράζεται με ψήφο προτίμησης στο πρόσωπό του, και εναντίον επίσης των θέσεων εργασίας στο Δημόσιο, της διατήρησης του Δημοσίου χαρακτήρα των λειτουργιών του κράτους, την διατήρηση του Δημόσιου χαρακτήρα της Υγειάς και των υποδομών της κλπ.  

 

Και αυτά μάλιστα συγκρούονται με την ηθική ενός ηγεμόνα ο οποίος  παραβιάζει και άλλους θεμελιακούς κανόνες που οι ψηφοφόροι δεν τους λαμβάνουν εκ των προτέρων υπόψη στην  κρίση επιλογής τους ή γιατί δεν τους γνωρίζουν είτε γιατί δεν έχουν την ικανότητα κρίσεως είτε πάλι διότι έτσι έμαθαν. 

«Έπρεπε  καθ’ όλη τη διάρκεια της υπουργίας  του,  αλλά και μετά ως Αρχηγού του Κόμματος το οποίο είχε κυβερνήσει,  να παρέχει αδιαμφισβήτητα τεκμήρια για την αποτελεσματικότητά του αναφορικά με την προάσπιση των συμφερόντων  του Λαού και του Κράτους από κάθε απειλή»  και αυτό θα έπρεπε να αποτελεί κριτήριο επιλογής.

Είναι ή δεν είναι απειλή η προσήλωση του στα  μνημόνια και στις παραδοχές του ΔΝΤ εναντίον του όγκου των δημοσίων παροχών  και των εργαζομένων σε αυτές;
Είναι  ή δεν είναι  απειλή εναντίον του λαού η ενεργή συμμετοχή  του στην αύξηση της ανεργίας, στην καταστροφή θέσεων εργασίας και συμπερασματικά αύξηση του κόστους της φορολογικής ικανότητας όσων έμειναν να εργάζονται πληρώνοντας και τους αναλογούντες φόρους των ανέργων ;
Είναι ή δεν είναι απειλή η κατάργηση των θεσμικών δομών προστασίας των εθνικών δρυμών που στην συνέχεια κατακαίγονται ώστε με την απόφαση του ΣτΕ να αποτελούν δελεαστικούς τόπους επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα της Ηλεκτρικής ενέργειας, χρηματοδοτώντας με τον τρόπο αυτό το χαμηλό κόστος των Ολιγαρχών για εγκαταστάσεις Αιολικών πάρκων;
Είναι η δεν είναι εγκληματική ενέργεια να κρατάς χωρίς σήμανση τις υποδομές της σταθερής τροχιάς και να θρηνούμε δεκάδες θύματα στα Τέμπη;

Τέλος μπαίνει σε σαφή αμφισβήτηση «η ικανότητά του να διαχειρίζεται με σύνεση τους δημοσιονομικούς πόρους του κράτους» ,αφού με την φορολογική αφαίμαξη των υπηκόων του Κράτους, αφαιρούσε ταυτόχρονα, τόσο ως υπουργός όσο και ως μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου, πολύ δεν περισσότερο τώρα ως απόλυτος Μονάρχης - Πρωθυπουργός  και την οικονομική  ικανότητα  των πολιτών να ανταπεξέρχονται στις ανάγκες τους πέραν των ληστρικών φόρων που υποβάλλονταν και σαν να μην έφτανε αυτό,  κατακλέβει τους φόρους  και τα δάνεια για να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες του Πολέμου του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας.

Δηλαδή τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας άξιος να έχει ρόλο Πρωθυπουργού δεν πρέπει πρώτα απ’ όλα να επηρεάζουν τη ορθή κρίση των ψηφοφόρων; 
Και από την άλλη δεν πρέπει  να είναι κανόνας για όλους όσους επιθυμούν την εκλογή τους στο ύπατο αξίωμα του Πρωθυπουργού; Δεν πρέπει αυτόν τον κανόνα να τον διδάσκει το Κοινοβούλιο, τα κόμματα, οι κοινωνικές οργανώσεις των εργαζομένων; 

 

Πάμε τώρα σε ένα ακόμη κεφάλαιο που σχετίζεται με την ικανότητα να αντιλαμβάνεται ο υποψήφιος για Πρωθυπουργός, τις αποφάσεις και τις πολιτικές του προτεραιότητες οι οποίες είχαν αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία και στην εργασία καθώς και στην δίκαιη ανάπτυξη. . 

 

Ο όρος κατ’ αρχήν «δίκαιη ανάπτυξη»  είναι άκρως πολιτικός όρος που οριοθετεί  το σύνολο των ανισοτήτων που διέπουν στον καταμερισμό εργασίας  στην πάλη των τάξεων.

 

Ο συγκεκριμένος υποψήφιος έχει διατυπώσει το δόγμα των ανισοτήτων ως φυσική υπόσταση χαρακτηριστικών ιδιοτήτων ανάμεσα στους ανθρώπους και στην θέση που έχουν  με βάση τον καταμερισμό εργασίας και επομένως είναι αντίθετος με την μη ύπαρξη των ανισοτήτων ή την εφαρμογή πολιτικών εναντίον τους.

Γι’ αυτό προκρίνει την Αριστεία και τους Άριστους, τους γόνους δηλαδή της πλουτοκρατίας των ειδικών σχολείων που πρέπει να προηγούνται στην οικονομία και την πολιτική της χώρας  ή την ανισότητα που παράγει εκμετάλλευση ανάμεσα στον καπιταλιστή εργοδότη ή γενικά εργοδότη και τον εργαζόμενο.
Αλλά βλέποντας την πολιτική του ως υπουργού της Κυβέρνησης Σαμαρά και υιοθετώντας την σήμερα ως Αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας και Πρωθυπουργού ( πρώτη και δεύτερη θητεία που διανύουμε), δεν αναλογίστηκε καθόλου τις επιπτώσεις σε βάρος της οικονομίας της Χαμηλής και Μεσαίας παραγωγικής Τάξης  και της Μεσαίας Μισθολογικής στους Εργαζόμενους, οπότε υιοθετεί ως σωστές που πρέπει συνεχιστούν τις  πολιτικές  της Δεξιάς , πολιτικές  της Τρόικα και του ΔΝΤ, των Πολυεθνικών, των Ολιγαρχών και του ΣΕΒ .

Έχετε παρατηρήσει πώς όποτε αναλαμβάνει την διακυβέρνηση κόμμα της Δεξιάς εκτινάσσονται όλες οι τιμές Λιανικής και επικρατεί η ασυδοσία ως τεκμήριο ανάπτυξης;

 

Να λοιπόν ένα ακόμη κριτήριο :  η ευφυΐα του Πρωθυπουργού  ή του εν δυνάμει Πρωθυπουργού, αναφορικά με την ασφάλεια του Κράτους και των πολιτών  διαφαίνεται και από την ικανότητά του να αντιλαμβάνεται στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα εσφαλμένες επιλογές που έκανε και να τις διορθώνει άμα τη συνειδητοποιήσει τους προς όφελος του ιδίου και του λαού.

Πως διασφαλίζεται το Κράτος παρακολουθώντας όλους τους πολιτικούς του Αντιπάλους, τους ομοϊδεάτες υπουργούς του ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων , τους αξιωματούχους της Ελλαδικής εκκλησίας  και εσχάτως επιθυμεί δια της βίας να υποβάλλει σε συνεχή παρακολούθηση των πλήθος των Πολιτών – Υπηκόων του με τις νέες ταυτότητες, χρησιμοποιώντας τα ευρήματα της παρακολούθησης για εκβιασμούς και πειθαναγκασμούς συμμόρφωσης στην δική του κυβερνητική επιλογή;
Αποτελεί ή δεν αποτελεί τον υπ αριθμόν ένα κίνδυνο για την ασφάλεια της Χώρας;  

Αυτά όμως το κριτήρια λειτουργούν και αμφίδρομα.  Δηλαδή και ο λαός αν δεν είναι σε θέση να κατανοήσει τους λόγους που καταψήφισε μια κυβέρνηση και προσπαθεί να την επαναφέρει στην Εξουσία χωρίς να έχουν εκλείψει οι λόγοι καταψήφισης της , και εκείνη υπόσχεται να κυβερνήσει με τις πολιτικές που εφάρμοσε και που γι΄ αυτές καταψηφίστηκε από τον λαό, τότε και ο ίδιος ο λαός στερείται και ευφυΐας και ηθικής.

 

Κατ αναλογία το ίδιο ισχύει και για τις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές ανάδειξης νέας Διοίκησης Δήμων και Περιφερειών.

 

Και αυτό επίσης αποτελεί βασικό κριτήριο της επιλογής κάποιους για το Ύπατο αξίωμα του Πρωθυπουργού.

 

Ένα ακόμη εξίσου σοβαρό κριτήριο  και ίσως από τα σοβαρότερα είναι το «ευσεβές φρόνημα» . ΟΧΙ το ιδεολογικό , το δογματικό φρόνημα,  ας πούμε « ανήκουμε στον καπιταλισμό ( δηλαδή στην Δύση) και επομένως αυτό το φρόνημα υπερασπιζόμαστε».
Η ενεργεία με διάφορα μέσα,( χρηματοδότηση και Πολεμικό εξοπλισμός σε βάρος της ασφάλειας των συνόρων της χώρας), εμπλοκή της χώρας στον Πόλεμο του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας με χώρα αναφοράς της Ουκρανία, αποτελεί ένα ισχυρό τεκμήριο δουλικής ακολουθίας του δόγματος « ανήκουμε στην Δύση». Δηλαδή ανήκουμε στον Καπιταλισμό, ανήκουμε στον Νεοφιλελευθερισμό και ανήκουμε σε όλους τους Θεσμούς που έχει δημιουργήσει ο Ιμπεριαλισμός. Γιατί η ΕΕ είναι Ιμπεριαλιστικός θεσμός εξάρτησης και υποδούλωσης των χωρών-Μελών της  στον καταμερισμό εργασίας που αυτή έχει επιλέξει για κάθε χώρα.

Το ευσεβές φρόνημα του Ηγέτη, εκδηλώνεται με πολιτικές δικαιοσύνης, ισονομίας, ισοπολιτείας, δικαιωμάτων στην εργασία, πολιτικές εξάλειψης  των ανισοτήτων, εξάλειψης της φτώχειας , εξάλειψης της ανεργίας που μαζί με την φτώχεια οδηγούν στον κοινωνικό αποκλεισμό, δραστικής μείωσης της υπεροχής των ισχυρών  σε βάρος των ανίσχυρων , παραγωγής πολιτών  ευημερίας του λαού, πολιτικών ασφάλειας του Κράτους έναντι εξωτερικών κινδύνων κλπ  και τέλος ,  του παραδείγματος ζωής του που αποτελούν οδικό χάρτη ηθικής της εξουσίας που  διδάσκει τους πολίτες.
Ποιο είναι το παράδειγμα Ζωής του,  που μας καθοδηγεί ο Μητσοτάκης  ως ηθική πρόταση και που θα πρέπει  ο λαός να ακολουθήσει στον καθημερινό του βίο;
( Στον Δήμο Τανάγρας δες τε τον Περγάλια κομματικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και Δήμαρχο)

Αλήθεια γιατί αυτό, το «ευσεβές  Φρόνημα» δεν αποτελεί την κορωνίδα των κριτηρίων στην επιλογή ενός διεκδικητή του Ύπατου Αξιώματος του Πρωθυπουργού;  

Αυτά λοιπόν είναι κάποια κριτήρια που θα έπρεπε να είχε υιοθετήσει ο Ελληνικός λαός για τις επιλογές  του,  πέραν από την ιδεολογική τοποθέτηση ή την κομματική ένταξη του κάθε πολίτη
Κατ’ αναλογία τα κριτήρια αυτά αποτελούν και θεμελιακούς κανόνες κρίσης των Πολιτών στην  επιλογή των Δημάρχων και Δημοτικών ή και Τοπικών Συμβούλων αλλά οι ίδιοι θεμελιακοί κανόνες αυτοί ισχύουν και τις Περιφερειακέ εκλογές.

 

Δύο συμπεράσματα:

Το πρώτο είναι πως δεν έχουμε συμφωνήσει σε κανέναν κανόνα θεμελιακών αρχών πολιτικής Εξουσίας. 

Δεύτερον ,τίποτε που ισχύει για τον ένα διεκδικητή δεν σημαίνει πως δεν ισχύει και για τον άλλον και για τον καθένα που επιθυμεί συγκεκριμένη θέση στα δημόσια και κυβερνητικά πράγματα.  .
Δυστυχώς οδεύουμε σε ένα ακόμη ολέθριο λάθος και σε μια ακόμη απόδειξη του πόσο ανήθικος και ολίγιστος είναι  ο λαός στην γενική και στην ειδική του έννοια.

ΥΣ.
Στην ειδική  του έννοια, λαός είναι και οι πολιτικοί και οι δικαστές και όλοι εκείνοι που τους ορίζουμε ως Πολιτικό Προσωπικό του Συστήματος.