ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΡΧΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ – ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΣΗΜΕΡΑ

Η ελληνική κοινωνία συγκλονίζεται από βίαιες και θεμελιακές αλλαγές. Η πρωτοφανής οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση, προϊόν της εφαρμογής  ενός ακραίου νεοφιλελεύθερου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής  έχει προκαλέσει τεκτονικές μεταβολές στις δομές και στους θεσμούς και ανυπολόγιστες συνέπειες στους εργαζόμενους και τους κοινωνικά αδύναμους.    

                                     

Κοινωνικές κατακτήσεις που διεκδικήθηκαν και κατακτήθηκαν από τους εργαζόμενους και το οργανωμένο Συνδικαλιστικό Κίνημα, στη περίοδο της μεταπολίτευσης, έχουν μπει στο στόχαστρο των πολιτικών δυνάμεων που εκφράζουν τους τοκογλύφους δανειστές της χώρας μας και η μία κατάκτηση μετά την άλλη αποδομείται. Όσοι σχεδιάζουν, υλοποιούν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, αλλά και όσοι την υπηρετούν διαμορφώνοντας τη κοινή γνώμη, δεν μπορούν να «ανεχθούν» μια κοινωνία με οφέλη για τους εργαζόμενους, για τους συνταξιούχους και τους μη προνομιούχους. Δεν χωράει στην ιδεολογία τους το κράτους δικαίου και το κοινωνικό κράτος. Όλοι αυτοί που απλώνουν τον εφιάλτη και τη βαρβαρότητα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής πάνω από την Ευρώπη, θέλουν παραγωγή πλούτου και ανάπτυξη μόνο υπέρ των αγορών, των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων, υπέρ των τραπεζών, αδιαφορώντας για την εξαθλίωση και φτωχοποίηση του λαού.

Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αμφισβητούν πλέον ανοιχτά θεσμούς που βρίσκονταν μέχρι πρότινος στο απυρόβλητο. Το πολιτικό σύστημα και οι εκφραστές του δείχνουν ανήμποροι να κατανοήσουν τις αλλαγές, να αναπροσαρμόσουν τη λειτουργία τους και να εκφράσουν εκ νέου την κοινωνία.

Στον κυκλώνα της κρίσης βρίσκεται εγκλωβισμένο το κίνημα της εργασίας. Στην πλέον δυσμενή περίοδο για τους εργαζόμενους, τη στιγμή που καταλύεται το εργασιακό δίκαιο, ισοπεδώνονται μισθοί, συντάξεις και συμβάσεις εργασίας, τα συνδικάτα δεν έχουν κατορθώσει να οργανώσουν αποτελεσματικά την άμυνα και τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης.                                     

Επιμέρους ενέργειες αλλά και προσωπικές διαδρομές κάποιων ηγεσιών του Συνδικαλιστικού Κινήματος, αξιοποιήθηκαν επικοινωνιακά από τους κονδυλοφόρους και τους τηλεαστέρες που υπηρετούν τις πολιτικές κυβέρνησης και τρόικα και χρησιμοποιήθηκαν προκειμένου το Συνδικαλιστικό Κίνημα να απαξιωθεί στη συνείδηση των εργαζόμενων. Το κίνημα της εργασίας όσα προβλήματα και αν είχε και έχει στο εσωτερικό του, όσες αγκυλώσεις και εξαρτήσεις και δομικές αδυναμίες αδυνάτιζαν την αποτελεσματικότητα του, έπρεπε άμεσα να αντιληφθεί ότι η εργατική τάξη δέχεται ανελέητη επίθεση. Στην επίθεση αυτή με γρήγορα αντανακλαστικά οφείλαμε να αντιληφθούμε ότι στον «πόλεμο» δεν μπορεί να απαντάς με όρους της διπλωματίας. Ο συνδικαλισμός της διαπραγμάτευσης πρέπει να δώσει τη θέση του στο μαχόμενο, αγωνιστικό, διεκδικητικό συνδικαλισμό. Τα συνδικάτα μας είναι η ασπίδα των συμφερόντων των εργαζομένων και την ασπίδα πρέπει να τη χρησιμοποιούμε για να αποκρούομε την επίθεση στα συμφέροντα της τάξης μας.

Η βίαιη εφαρμογή του «δόγματος του σοκ» στην Ελλάδα, όπως είχε εφαρμοστεί στο παρελθόν από το ΔΝΤ σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Ν.Α Ασίας, με μοναδικό στόχο τη μετατροπή της χώρας μας σε μια Ειδική Οικονομική Ζώνη με μισθούς Βαλκανίων και εργασιακά δικαιώματα Μπαγκλαντές, έφερε τον κόσμο της εργασίας σε θέση άμυνας

Χωρίς αμφιβολία, η κοινή γνώμη σοκαρισμένη από τη θηριωδία των περικοπών και της λιτότητας αποδεικνύεται αυστηρότερος κριτής για τους συνδικαλιστές ακόμα και σε σχέση με τους πρωταγωνιστές της κεντρικής πολιτικής σκηνής.

Πολλές φορές όχι άδικα αφού το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα έδειξε να ολιγωρεί και αρκετοί εκ των πρωταγωνιστών του να ισορροπούν στην ανισορροπία της καταγγελίας μεν αποδοχής δε του μνημονικού ‘’μονόδρομου’’ των αντιλαϊκών μέτρων.

Σήμερα που η κρίση βαθαίνει, που η ανεργία, η φτώχεια, η αποστέρηση, η περιθωριοποίηση και  η αποδόμηση του κράτους πρόνοιας  κερδίζουν  έδαφος,γινόμαστε μάρτυρες της θεμελίωσης μιας κοινωνίας της ζούγκλας με τις ευλογίες της τρόικας και των ντόπιων εκφραστών της.

 Αυτή τη στιγμή στη συνείδηση της κοινωνίας το συνδικαλιστικό κίνημα καθίσταται δομικό μέρος για την λύση του προβλήματος της χώρας. Αρκεί να αντιταχθεί με σθένος και ορμή, συγκροτώντας μια νέα πρωτοπορία για τη χώρα, Σταματώντας να συμπεριφέρεται αμυντικά για να διαμορφώσει από θέση ισχύος τους όρους μιας νέας κοινωνικής  συμφωνίας προς όφελος των εργαζομένων και του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΛΛΛΑΖΕΙ – ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Στο τέλος του Μάρτη διεξάγεται το 35^ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, το κρισιμότερο, ίσως, των τελευταίων δεκαετιών. Είναι βέβαιο ότι, παρά τις επιφυλάξεις της, η κοινωνία θα παρακολουθήσει με μεγάλο ενδιαφέρον τις εργασίες του. Θα περιμένει να διαπιστώσει, εάν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων έχουν λάβει τα μηνύματα των καιρών, εάν μπορούν να αφουγκραστούν τις αγωνίες και τα νέα αιτήματα που έχουν προκύψει. Θα είναι αδιανόητο σε μια περίοδο ραγδαίων αλλαγών στη χώρα, το συνδικαλιστικό κίνημα να παραμείνει απαθές, κομματικά καθοδηγούμενο και ιδεολογικά βαλτωμένο.

Σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα είναι βαθιά τραυματισμένο. Η συνδικαλιστική πυκνότητα μειώνεται, το εργατικό μέτωπο αποδυναμώνεται, οι νέοι άνθρωποι αποστρέφονται την εμπλοκή τους στα κοινά. Η γραφειοκρατικοποίηση, η παθητική εξάρτηση από τους κομματικούς μηχανισμούς, η αδιαφάνεια, η λογική των «ημετέρων», η ουσιαστική αδρανοποίηση των θεσμικών οργάνων και διαδικασιών, η περιφρόνηση των θεσμών και των καταστατικών αρχών αποτελούν μερικά μόνο από τα εμφανή συμπτώματα που το οδήγησαν σε μια παθητική ταύτιση με τα τεκταινόμενα στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Η βάση δεν έχει καμιά συμμετοχή στην λήψη των αποφάσεων ή στη χάραξη πορείας για το μέλλον, αντιθέτως αυτές προκύπτουν από ενδοπαραταξιακούς και εξωθεσμικούς συμβιβασμούς και καταλήγουν σε άνευρες δράσεις, ανίκανες να εμπνεύσουν και να συσπειρώσουν τους εργαζόμενους.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Οι συνθήκες της κρίσης και η μονομερής επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη χωρίς να υπάρχει και να οργανώνεται η αποτελεσματική απάντηση από την πλευρά της τάξης μας, οδήγησαν μια ομάδα ανθρώπων, μελών Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και απλών εργαζόμενων να επιχειρήσουμε μια νέα αρχή. Μια νέα αρχή χωρίς Φαινόμενα όπως:

·                     ο συντεχνιακός συνδικαλισμός,

·                     ο κομματικός συνδικαλισμός,

·                     ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός

με τα οποία πρέπει να  τελειώνουμε οριστικά.

Η κοινωνία και οι εργαζόμενοι οραματίζονται ένα καινούριο πρότυπο συνδικαλιστικής δράσης που θα εκπροσωπεί αυθεντικά τους κοινωνικά αδύναμους, τους νέους, τους ανέργους, τους ελαστικά εργαζόμενους, τους μισθωτούς που είναι τα μεγάλα θύματα της κρίσης.

Η πρωτοβουλία μας δεν είναι ένα πείραμα στο κενό, ούτε αποτελεί μια τυχοδιωκτική προσπάθεια εκμετάλλευσης των αδυναμιών του συνδικαλιστικού κινήματος. Αντίθετα, εκφράζει ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων, των πολιτών, των μη προνομιούχωνπου αρνούνται  να ενδώσουν στις σειρήνες του εφιαλτικού νεοφιλελευθερισμού και του άκρατου λαϊκισμού.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ

Η πρωτοβουλία μας:

·         Είναι μια ανεξάρτητη πολιτική-συνδικαλιστική κίνηση χωρίς κομματικές εξαρτήσεις, με πρόταγμα την πλήρη αυτονόμηση του συνδικαλιστικού κινήματος από τις καθεστωτικές δυνάμεις του πολιτικού συστήματος.

·           Έλκει τις ιδεολογικές ρίζες της από τους αγώνες του δημοκρατικού κινήματοςκαι το όραμα για μια σύγχρονη δημοκρατική σοσιαλιστική κοινωνία

·         Αρνείται το φονταμενταλισμό των αγορών, τον ξέφρενο «καπιταλισμό του καζίνο», το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που απειλεί να απορρυθμίσει ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο, με πρώτο σταθμό και πειραματόζωο την Ελλάδα.

·         Αντιστρατεύεται την ταξική κυβερνητική πολιτική των μνημονίων και μάχεται ενάντια στους ξένους και εγχώριους εκφραστές της.

·         Αγωνίζεται για την αποκατάσταση του εργατικού δικαίου που εξαφάνισαν οι φωστήρες της τρόικα και τα εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα και για την επαναφοράτων συλλογικών συμβάσεων και του θεσμού της διαιτησίας, όπως ίσχυαν στην περίοδο πριν από τα μνημόνια.

·         Επιδιώκει με κάθε πολιτικό και συνδικαλιστικό μέσο την αναστήλωση του κράτους πρόνοιας, την παροχή δημόσιων και υψηλής ποιότητας υπηρεσιών παιδείας, υγείας, κοινωνικής ασφάλισης, συγκοινωνιών, νερού και ενέργειας σε όλους τους πολίτες.

ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΙΛΑΜΕ

Η πρωτοβουλία μας υπερασπίζεται ένα συνδικαλιστικό κίνημα, όπου:

·         Θεμέλιος λίθος και βασική μονάδα δράσης είναι η πρωτοβάθμια οργάνωση, η οργάνωση των χώρων δουλειάς με στόχο η δύναμη  να επανέλθει από τις γραφειοκρατικές δομές της συνδικαλιστικής εξουσίας στον απλό εργαζόμενο, τον άνθρωπο του πρωτογενούς μόχθου.

·         Το συνδικάτο να χαράξει ξανά πολιτική, με σαφές ιδεολογικό και ταξικό στίγμα και να διασυνδεθεί με τα κοινωνικά κινήματα, το χώρο της οικολογίας, τις νεανικές πολιτισμικές δράσεις, το καταναλωτικό κίνημα.

·         Το οργανωμένο κίνημα της εργασίας να αποδεσμευτεί από τον πατερναλισμό κάθε είδους κομματισμού με στόχο την πολιτική αυτονομία, τον αυτοκαθορισμό και την ανεξάρτητη χάραξη πορείας του συνδικαλιστικού κινήματος. Το συνδικάτο δεν μπορεί και δεν νοείται να αποτελεί το δεκανίκι του οποιουδήποτε κομματικού φορέα, αφού από τη φύση του οφείλει να καθίσταται μια δύναμη κατά των διαπλεκόμενων συμφερόντων, κατά των ισχυρών οικονομικά μειοψηφιών, της εκμετάλλευσης και της ασυδοσίας.

·         Τα όργανα να λειτουργούν με προσήλωση στις αρχές της συμμετοχικότητας, της άμεσης δημοκρατίας, της ισότιμης συμμετοχής ανεξαρτήτως φύλου, θρησκεύματος, εθνικής καταγωγής και κάθε είδους ιδιωτικού οφέλους και συμφέροντος.

·         Κυρίαρχο σύνθημα θα είναι το «Όλα στο φως». Ενδελεχής έλεγχος του «πόθεν έσχες» όσων καταλαμβάνουν συνδικαλιστικά αξιώματα και εμπλέκονται θεσμικά είτε σε διαχείριση κοινοτικών επιδοτήσεων, είτε σε αξιοποίηση χρημάτων από εθνικούς και δημόσιους πόρους.

·         Η παραγωγή και αξιοποίηση στελεχών να γίνεται μέσα από αξιολογικές διαδικασίες κι όχι με βάση τις κομματικές ή τις προσωπικές διασυνδέσεις, εξαρτήσεις και επιρροές.

·         Η επιμόρφωση και η επιστημονική τεκμηρίωση των θέσεων να αποτελεί ζωτικό κύτταρο της συνδικαλιστικής δραστηριότητας. Σε μια εποχή που οι εργοδοτικές δυνάμεις αντλούν τεράστια ισχύ από την διαπλοκή τους με το πολιτικό σύστημα,  από τον έλεγχο των περισσοτέρων ΜΜΕ και την διασύνδεσή τους με άρτια οργανωμένα think tanks, συμβούλους επικοινωνίας και διαμορφωτές κοινής γνώμης, το συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να αντιτάξει τη δύναμη της γνώσης και του ορθολογισμού, υπερασπίζοντας με επιστημονική επάρκεια και πολιτικό δυναμισμό το δίκαιο των αιτημάτων του, τους στόχους και την στρατηγική του.

·         Η δημιουργία ενός ισχυρού, αγωνιστικού μετώπου με τα συνδικάτα της Ευρώπης και κυρίως των χωρών που δέχονται τις επιπτώσεις της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, είναι επιβεβλημένη και θα μαζικοποιήσει το Ευρωπαϊκό Εργατικό Κίνημα απέναντι στην οργανωμένη επίθεση που δέχεται.

ΣΗΜΕΡΑ...

Ήρθε η ώρα για αλλαγή σελίδας. Είναι ανάγκη περισσότερο από ποτέ να υπερβούμε τις παθογένειες του συνδικαλιστικού μας παρελθόντος και να γυρίσουμε οριστικά σελίδα με στόχο την απελευθέρωση δυνάμεων και προοπτικών. Αποτελεί κοινωνική ευθύνη και εθνικό χρέος απέναντι στους εαυτούς μας, στους συναδέλφους μας και στη νέα γενιά να αλλάξουμε πορεία, να καταδικάσουμε την διαφθορά, τα γερασμένα συμφέροντα του κατεστημένου, την πολιτική της συνθηκολόγησης, την ιδεολογία της ανοχής στη βία και στη βαρβαρότητα των ολιγαρχιών. Η κοινωνία το απαιτεί, οι εποχές το προστάζουν.

ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ, ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΦΩΝΗ

ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Η τελευταία τριετία υπήρξε για τη χώρα μας περίοδος θεμελιακών αλλαγών. Με πρόσχημα τη βαθιά οικονομική κρίση, εγχώριες και μη, πολιτικές και επιχειρηματικές δυνάμεις που εκφράζουν το ασύδοτο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο σε αγαστή συνέργεια με το διευθυντήριο της ΕΕ και το ΔΝΤ, βρήκαν την ευκαιρία να επιβάλουν ένα ασφυκτικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής με στόχο τη βίαιη αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των ολίγων, την ισοπέδωση του εργασιακού δικαίου, την αποκαθήλωση του κράτους πρόνοιας και την εκποίηση του δημόσιου πλούτου. Τελικός σκοπός της εφαρμογής της άδικης και αδιέξοδης αυτής πολιτικής η μετατροπή της Ελλάδας σε Ειδική Οικονομική Ζώνη με μισθούς Βαλκανίων και εργασιακά δικαιώματα Μπαγκλαντές.

Η ελληνική κοινωνία απαιτεί αλλαγές παντού. Στην εφαρμογή και την ποιότητα της δημοκρατίας, στους θεσμούς, στο πολιτικό σύστημα, στα συνδικάτα. Θεωρούμε ότι η εργατική τάξη σήμερα είναι απροστάτευτη μπροστά στην ανελέητη επίθεση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της κυβέρνησης και των εργοδοτικών δυνάμεων. Πιστεύουμε ότι ο συνδικαλισμός  της διαπραγμάτευσης πρέπει να γίνει ταυτόχρονα μαχόμενος, αγωνιστικός, διεκδικητικός και ριζοσπαστικός συνδικαλισμός.

Εμείς, μια ομάδα 38 συνέδρων που συμμετέχουμε στο 35^ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, αποφασίσαμε σε ιδρυτική διάσκεψη που έγινε στη Χαλκίδα ότι δεν είναι δυνατόν το συνδικαλιστικό κίνημα στη χώρα να συνεχίσει να πορεύεται ως έχει. Φαινόμενα όπως ο συντεχνιακός συνδικαλισμός, ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός και ο κομματικός συνδικαλισμός έχουν ξεπεραστεί από τα γεγονότα και από την ιστορία και οφείλουμε να τελειώσουμε με αυτά το συντομότερο δυνατό. 

Εκτιμώντας την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, με αυτοκριτική διάθεση και με στάση ευθύνης στις μέχρι σήμερα επιλογές μας, κάνουμε ρήξη με το παρελθόν και ιδρύουμε μια νέα συνδικαλιστική παράταξη με τίτλο «εμεις» (Ενωτικό Μέτωπο Εργατικών Ισχυρών Συνδικάτων), κομματικά αυτόνομη και ιδεολογικά ανεξάρτητη, προερχόμενη από το δημοκρατικό κίνημα με όραμα μια σύγχρονη σοσιαλιστική κοινωνία. Μια νέα παράταξη, με εντελώς διαφορετικό πλαίσιο δράσης, με ριζικά διαφορετική λειτουργία. Πρώτο μας βήμα, η παρουσία μας ως αυτόνομης παράταξης στο 35^ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ.

Από τους συμμετέχοντες στη διάσκεψη της Χαλκίδας, αποφασίστηκε ομόφωνα η Διακήρυξη της παράταξης  μας  καθώς επίσης και η προσωρινή συντονιστική επιτροπή της παράταξης που αποτελείται από τους:

Α) Κουλουμπαρίτση Νίκο, Μέλος ΔΣ Συνδικάτου  ΟΑΣΑ

Β) Μπασινά Στέφανο, Πρόεδρο Εργατικού Κέντρου Εύβοιας

Και από τα ακόλουθα πρώην και νυν μέλη της διοίκησης της ΓΣΕΕ:

Α) Κουρουτό Μιχάλη, Μέλος Διοίκησης  ΓΣΕΕ, Πρόεδρο ΟΙΕΛΕ

Β) Ορφανό Νίκο, Πρώην Μέλος Διοίκησης ΓΣΕΕ, Πρόεδρο Π.Ο.Ε.Π.Δ.Χ.Β.

Γ) Σαλουφάκου Στάβυ, Μέλος Διοίκησης ΓΣΕΕ, Πρόεδρο Ε.Κ.Α.

Δ) Στεκουλέα Μεταξία, Μέλος Διοίκησης ΓΣΕΕ

Ε) Φωτόπουλο Νίκο, Μέλος Διοίκησης ΓΣΕΕ, Πρόεδρο ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ

ΥΓ Σας αποστέλλεται συνημμένη η διακήρυξη της παράταξής μας.

Η ΠΑΣΚΕ δηλώνει αυτόνομη και ανεξάρτητη...

Με αφορμή την διακήρυξη θέσεων εν όψη του 35ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ , της ΠΑΣΚΕ :

Η ....Νέα ΠΑΣΚΕ περισσότερο με φερετζέ ΠΑΣΟΚ μοιάζει παρά μια άλλη παράταξη που παίρνει διαζύγιο απο τον εαυτό της, αυτόν που την γέννησε και ευθύνεται για την σημερινή γραφειοκρατικοποίηση των σ.ο. και τον διαχειριστικό λόγο που προβάλλεται ως πολιτικός.

Δέσμια του ρεφορμισμού που αποτελεί τον πυρήνα ιδεολογίας των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων προάγει "άξίες" καθωσπρεπισμού και "Ευγένειας" ως εργαλεία διεκδίκησης και συμμόρφωση προς την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων και αγώνων περί αυτών, προταγμάτων και διεκδικήσεων, εξοστρακίζει το πολιτικό ρόλο και τον πολιτικό λόγο των εργαζομένων , τόσο στην διαμόρφωση πολιτικών οικονομίας όσο και πολιτικών διακυβέρνησης.

Εμφορείται του Κοινωνικό-οικονομικού μοντέλου που προωθεί το ηγετικό κονκλάβιο όπως αυτό έχει εξαγγελθεί στα πλαίσια της Ε.Ε. τόσο από την επικυρίαρχη Γερμανία όσο και από την Γερμανοκρατούμενη ΕΚΤ.

Ανέξοδα και με πλούσιο πασοκικό λόγο, προβάλλει αντι-νεοφιλελεύθερη αλλά πουθενά δεν κριτικάρει την τριτοκομματική κυβέρνηση, ενώ ταυτοχρόνως  υπεραμύνεται των δημοσιονομικών προσαρμογών και των δεσμεύσεων  που επιβάλουν τα μνημόνια με τα οποία είναι αντίθετη.

Ο Πολιτικός της προσανατολισμός κινείται σε μια μετακινούμενη άμμο ιδεολογημάτων τύπου "Μεγάλης παράταξης του  δημοκρατικού Σοσιαλισμού", δηλαδή μιας σοσιαλδημοκρατίας που περιχαρακώνεται απο τα Δεξιά της προς τα Αριστερά, μεταξύ ΠΑΣΟΚ νεοφιλελευθερισμού και ΔΗΜΑΡ νεοφιλελεύθερων.

Η Ιδεολογική της αντίληψη διαχέεται ανάμεσα στους μηχανισμούς εξουσίας επι της κοινωνίας των εργαζομένων και της συνθηματολογίας των συλλογικών συμβάσεων  και της νόμιμης δράσης που το Κράτος αναγνωρίζει.

Όντας εξαρτημένη απο το οικονομισμό όπως αυτός καθοδήγησε την έννοια των συνδικάτων και του ρόλο τους ως μηχανισμοί συμπληρωματικής εξουσίας της κομματικής αντίληψη περί εξουσιών και διακυβέρνησης του Κράτους, προτάσσει την αποστασιοποίηση των εργαζομένων και των συνδικάτων απο την διαμόρφωση πολιτικών και συγκροτήσεων πολιτικής διεξόδου στην διαμόρφωση ενός άλλου πολιτικού συστήματος.

Οι εργαζόμενοι βάση της θεωρίας της Νέας ΠΑΣΚΕ απλά οργανώνονται για τον μισθό τους και τα επιδόματα τους. Για το δικαίωμα να εργάζονται και να αμείβονται με αξιοπρεπείς μισθούς.

Τα υπόλοιπα ανήκουν δικαιωματικά στα  πολιτικά σχήματα που υπάρχουν για να διοικούν, να διευθύνουν και να εξουσιάζουν κοινωνία και Κράτος.

Πέρα για πέρα Αριστερός λόγος, ο λόγος της Νέας ...... ΠΑΣΚΕ.

ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ

  Η πρόσληψη των επιτυχόντων 8κ/2008 του Ασέπ, με τον τρόπο που επιχειρείται να γίνει, είναι καθόλα ΠΑΡΑΝΟΜΗ!
Ενώ όλες οι προκηρύξεις του Ασέπ βρίσκονται παγωμένες λόγω του Νόμου που επιβάλει 1 πρόσληψη στις 5 αποχωρήσεις, ξαφνικά και αυθαίρετα μόνο η προκήρυξη 8κ/2008 ΞΕΠΑΓΩΝΕΙ!!!. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η ως άνω διάκριση της συγκεκριμένης προκήρυξηςαντιβαίνει την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών 2310/2012, σύμφωνα με την οποία δεν γίνεται δεκτό το αίτημα των επιτυχόντων της προκήρυξης αυτής να εξαιρεθούν από τον μνημονικό νόμο του παγώματος! (Άρθρα 10 και 11, Νόμος: 3833/15.03.2010).

    Και όμως! Η κυβέρνηση με επίσημο έγγραφο: ΦΕΚ Β΄335/18.02.2013 προχώρα σε άμεση πρόσληψη 331 επιτυχόντων της  προκήρυξης 8κ/2008 ΕΞΑΙΡΩΝΤΑΣ αυτούς και μόνο από το ΠΑΓΩΜΑ! Προκαλεί ερωτηματικά τι έρχεται να εξυπηρετήσει αυτή η μεμονωμένη εξαίρεση τη στιγμή που άλλοι επιτυχόντες Ασέπ παλαιότερων διαγωνισμών περιμένουν κυριολεκτικά με αγωνία να προληφθούν βάσει του 1 προς 5! Ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης πρέπει να δώσει εξηγήσεις γιατί εν γνώση του αρνείται να εφαρμόσει το νόμο και τις Δικαστικές Αποφάσεις (!).

    Στο παραπάνω έρχεται να προστεθεί, ο τρόπος που προσπαθεί να υλοποιήσει η Κυβέρνηση τις συγκεκριμένες προσλήψεις καθώς με μια προσεκτική ματιά στο ΦΕΚ Β΄335/18.02.2013 με την κατανομή των θέσεων είναι εύκολα και απόλυτα αντιληπτό ότι επιχειρείται να γίνει αντικατάσταση των θέσεων των πρόσφατα απολυμένων επιτυχόντων της προκήρυξης 9κ/2008 από αυτούς της 8κ/2008! Μια τέτοια «αντικατάσταση» απαγορεύεται ρητά και ξεκάθαρα από το Σύνταγμα που ορίζει με σαφήνεια ότι δεν είναι επιτρεπτό να απολυθεί δημόσιος υπάλληλος και στη θέση του να προσληφθεί κάποιος άλλος! Επίσης, γεννά ερωτηματικά το γεγονός ότι προωθείται μια τέτοιου είδους αντικατάσταση καθώς, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει στο ΦΕΚ Β΄ 400 /22.02.2012, οι θέσεις της προκήρυξης 8κ/2008 έχουν διατηρηθεί και παραμένουν κενές! Είναι ευδιάκριτο ότι η Κυβέρνηση προσπαθεί με πλάγιο τρόπο να προσπεράσει τη σκόπελο που δημιουργεί ο περιορισμός νέων προσλήψεων στο Δημόσιο από την Τρόικα και να κάνει νέες προσλήψεις χωρίς αυτές να προσμετρηθούν στον «κανόνα» του 1 προς 5!

    Στη σημερινή εποχή που χιλιάδες άνθρωποι είναι άνεργοι και εκατοντάδες περιμένουν υπομονετικά το διορισμό τους σαν ηλιαχτίδα φωτός για να βγουν από το αδιέξοδο που τους έχει οδηγήσει η κρίση, είναι απαράδεκτο και προκλητικό να προτάσσονται έναντι όλων των υπολοίπων μερικοί λίγοι «εκλεκτοί». 

    Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι την ακύρωση της εν λόγω προκήρυξης είχε ζητήσει ο Σύλλογος ΣΕ-ΙΚΑ καθώς όπως αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η επίμαχη προκήρυξη 8κ/2008 είναι φωτογραφική και το ζήτημα που προκύπτει είναι πολιτικό!».
Μπορείτε να δείτε την επιστολή του Συλλόγου προς τον πρωθυπουργό στις 10/11/2008 στον παρακάτω σύνδεσμο:http://www.poseika.gr/images/stories/ika_files/170.pdf στη σελ.9).
Από αυτό και μόνο, μπορεί κάνεις να αντιληφθεί το λόγο για τον οποίο η Κυβέρνηση «κόπτεται» τόσο για τις συγκεκριμένες προσλήψεις, αγνοώντας προκλητικά τους νόμους και επιδεικνύοντας τέτοια έλλειψη σεβασμού στις δικαστικές αποφάσεις.

    Πρέπει να γίνει σαφές ότι τέτοιου είδους διακρίσεις οδηγούν την κοινωνία σε αλληλοσπαραγμό! Πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει η λογική του πελατειακού κράτους και η αυθαιρεσία της Κυβέρνησης και να τηρηθούν επιτέλους οι Νόμοι και το Σύνταγμα!

Άρχισαν οι υποχωρήσεις προς την Τουρκία;

Διαβάζοντας το άρθρο των Δρ. Γεωργίου Φίλη και Δρ. Ηλία Κονοφάγου στο αἰέν ἀριστεύειν Filologos 10, για την υποχώρηση της Κύπρου με τον νέο Πρόεδρο της, Ν. Αναστασιάδη, στην ανάθεση παραχωρήσεων των οικοπέδων 5,6 και 7, για τα οποία έχει απειλήσει η Τουρκία με "Πόλεμο" , η απάντηση μου είναι η εξής :

Δυστυχώς η Κύπρος, μετά τον Τάσο Παπαδόπουλο,  περνά μια δοκιμασία ολίγιστων που έχουν DNA  Γιωργάκη και Αντωνάκη.

Θρασύδειλοι νενέκοι με φιλοδοξίες χιλιόμετρα πάνω από το μπόι τους, έτοιμοι να υπερασπιστούν τις φιλοδοξίες τους με κάθε τίμημα.

Νενέκοι Ελληνόφωνες και Ελληνοκαραγκιόζηδες, με κοινή πατρίδα, την Προδοσία, την Εθελοδουλία, τον ναρκισσισμό, τον αριβισμό.

Επειδή δεν έχουν καμιά αυτοεκτίμηση, δεν έχουν κανένα αυτοσεβασμό, δεν έχουν και κανένα δισταγμό να πουλήσουν και την μάνα τους, να πουλήσουν και τα παιδιά τους, να πουλήσουν και την πατρίδα τους  για να άρχουν της Εξουσίας.

Δυστυχώς οι Κύπριοι είναι και αυτοί Έλληνες εκτός από τους Ελλαδίτες.

Ο Αναστασιάδης ποτέ δεν έκρυψε πόσο εθελόδουλος ήταν με το σχέδιο Ανάν ούτε πόσο εθελόδουλος Τούρκογλου ή Γερμάνογλου ήταν.

Απλά οι πρόσφατες εκλογές στην Κύπρο έβαλαν την ταφόπλακα σε ένα λαό που φοβήθηκε ή κουράστηκε ή αλλαξοπίστησε και δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί την Ανεξαρτησία του, τους συνεχείς αγώνες για την αυτοδιάθεση του,  την αυτοδύναμη οικονομική του ευημερία.

Τώρα που θα μπορούσε να επιλέξει με δικούς της όρους τους φίλους και τους εχθρούς η Κύπρος, επέλεξε τον αρχιπροδότη Μερκελιστή τσογλάν Αναστασιάδη για μας προπαγανδίσει πως καλλίτερα ραγιάς και ανελεύθερος παρά υπερήφανος, ελεύθερος και Έλληνας.

Όμως εμείς οι Ελλαδίτες δεν έχουμε ανάγκη μιας τέτοιας προπαγάνδας. 

Έχουμε φωτεινά παραδείγματα "Προσωπικοτήτων" βεληνεκούς Αναστασιάδη, όπως, Α. Παπανδρέου, Κ. Καραμανλής, Μητσοτάκη, Σημίτη, Πάγκαλο, Βενιζέλο, Γιωργάκη Παπανδρέου, Κουρασμένο Καραμανλή, Αντωνάκη Σαμαρά.

Εμείς διαχρονικά το έχουμε αποδείξει, όποτε χρειάστηκε  να το διατυμπανίσουμε, ακόμα και αν δεν μας το ζητούν εφευρίσκουμε την ανάγκη να διατυμπανίσουμε, πόσο "Ελεύθεροι, Ασφαλείς και Υπόχρεοι" νιώθουμε όταν μας περιβάλλουν με την αγάπη τους  ως ραγιάδες και δούλοι των συμφερόντων τους, φίλοι μας όπως Αμερικάνοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Εγγλέζοι, Τούρκοι, Κινέζοι, Ρώσοι και κάθε κακό συναπάντημα.

Κάτι μεγάλο νιώσαμε να έχουμε μέσα μας με τον Τάσο τον Παπαδόπουλο, κάτι μεγάλο πήγαμε να πανηγυρίσουμε με τον Χριστόφια, αλλά κάθε ωραίο δεν είναι και αληθινό.

Επειδή εμείς οι Ελλαδίτες δεν είχαμε ποτέ την τύχη να γεννήσουμε έναν Τ. Παπαδόπουλο νιώσαμε κάποια στιγμή Έλληνες.

Δυστυχώς όλα τα όνειρα τελειώνουν μόλις ξυπνήσουμε.  

Πόσο υπερήφανοι νιώθουμε

Ολάκερη η δημοσιογραφία των τελευταίων ημερών ασχολείται με το ζήτημα του «τι θα ζητήσει η Τρόικα», ξεχνώντας το « τι υπόγραψε ως δικαίωμα»  στην Τρόικα η Κυβέρνηση.

Έχω πει πολλές φορές, και θα το λέω συνέχεια, ότι  η Κυβέρνηση θεωρεί άρρηκτα δεμένη την παραμονή της στο «τιμόνι» της χώρας με την ικανοποίηση κάθε απαίτησης ή και παραξενιάς των Τροικανών αλλά και των επωφελούμενων από αυτήν.

Αν σκεφτούμε, πως ο Σαμαράς, από την εποχή που η ΠΟΛΑΝ μπαίνει στο ψυγείο της λήθης μέχρι που επανεμφανίζεται να διεκδικεί την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, το μόνο που ονειρευόταν δεν ήταν ότι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, δηλαδή να εργαστεί κάπου, αλλά πως θα γίνει Αρχηγός μεγάλου κόμματος και Πρωθυπουργός.

Αν επίσης γαργαλίσουμε λίγο τον εγκέφαλό μας, θα διαπιστώσουμε πως η πορεία της «υγείας» του ΠΑΣΟΚ είναι άρρηκτα δεμένη με την άσκηση εξουσίας και που μόνο αυτή η συζυγική σχέση είναι εκείνη που το ΠΑΣΟΚ διατηρεί και μέλη και έχει ακόμη πολιτικό λόγο.

Κάθε προσπάθεια να μείνει εκτός άσκησης εξουσίας ή εκτός διάδοχης κατάστασης εξουσίας, το ΠΑΣΟΚ ως καθεστωτικό κόμμα, ουσιαστικά αυτοκαταστρέφεται. Αυτοκτονεί.

Είναι λοιπόν απόλυτα φυσιολογικό το ΠΑΣΟΚ με κάθε μέσο και κάθε αντίτιμο να επιζητά την παρουσία του στην κυβερνητική εξουσία

Αν επίσης θυμηθούμε τι ήταν αυτό που η ομάδα Κουβέλη στον Συνασπισμό, μετά την εκλογή του Τσίπρα στο αξίωμα του Προέδρου του ΣΥΝ. αποχώρησε, μαζί με την ιδεοληψία του «Πατριωτικού» καθήκοντος της «Αριστεράς» να συνδράμει στην συγκρότηση κυβερνητικής εξουσίας για να σωθεί το ευρό και η Ε.Ε. ΑΕ από την ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από τις αγκάλες υποτέλειας, είναι επίσης απόλυτα φυσικό  η Κουβέλια Αριστερά να αποτελεί την «αριστερή» συνείδηση του νεοφιλελευθερισμού, κάτι δηλαδή σαν την παλιά συνιστώσα της «Λαϊκής» Δεξιάς στην Ν.Δ., της οποίας ηγέτης ήταν ο Σαμαράς.   

Αυτό όμως είναι το λιγότερο κακό.

Το περισσότερο είναι πως, επειδή έτσι εκπαιδευτήκαμε όλοι, δεν μας πάει η αλήθεια του τι είμαστε, τι επιθυμούμε να είμαστε ή τι δεν είμαστε και δεν θέλουμε να είμαστε.

Μας αρέσει να αναφερόμαστε στην ιστορία των Αρχαίων Ελλήνων, επειδή νομίζουμε ή και μπορεί πράγματι να είμαστε απόγονοι τους, αλλά ποσώς μας απασχολεί γιατί ο Ελληνικός πολιτισμός και η Ελληνική Φιλοσοφία με τις πράξεις μας και τον πολιτικό μας λόγο, δεν μας ταιριάζει.

Με απασχολεί ένα ερώτημα που πολλές φορές το θέτω στο εαυτό μου και λέω αυτή την φορά να το θέσω δημόσια, όχι μόνο για τα σκύβαλα αλλά σε όλους σας.

Αν μπορούμε εμείς να παραθέσουμε ατράνταχτα στοιχεία που δικαιολογούν την υπερηφάνεια μας για του Αρχαίους Έλληνες , το πολιτισμό, την φιλοσοφία, την επιστήμη, τους μεγάλους πολέμους, τις σπουδαίες νίκες στην εξέλιξη της ανθρωπότητας, οι Αρχαίοι Έλληνες γιατί πράγμα μπορούν να είναι υπερήφανοι για μας;

Γιατί πράγμα, για ποια πράξη μπορούν να διατρανώσουν υπερήφανα πως εμείς, ΝΑΙ είμαστε γνήσιοι απόγονοι τους;

Για το πώς χαλκεύσαμε την «Δημοκρατία»;

Για το πώς χαλκεύσαμε την Προδοσία σε «Πατριωτισμό»;

Για το πώς στην θέση των Θεών βάλαμε το χρήμα και μετά το νόμισμα και υποχείριο αυτών τον Άνθρωπο;

Για το πώς η προδοσία και η ανομία  των Πολιτικών σε βάρος του Λαού, αποτελεί πράξη που δεν διώκεται;

Για το ότι στέλνουμε χιλιάδες στην ευτέλεια ζωής και στις αυτοκτονίες επειδή πρέπει να υπηρετήσουμε τον πλούτο των Άλλων, αφού με τον τρόπο αυτό οι Άλλοι μας διατηρούν στην Εξουσία;

Για το ότι πουλάμε την πατρίδα μας, την γη μας, το νερό μας, την ενέργεια μας, την φύση μας, τα ορυκτά μας, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να είμαστε Βουλευτές, Υπουργοί και Πρωθυπουργοί;

Για το ότι κλείνουμε τα Πανεπιστήμια επειδή δεν χρειαζόμαστε μορφωμένους πολίτες, παρά υπάκουους εργάτες – δούλους;

Για το ότι κλείνουμε τα νοσοκομεία και πετάμε τους γερόντους στην εξαθλίωση επειδή μας δημιουργούν κόστος οικονομικό;

Για το ότι πρώτα είμαστε Ευρωπαίοι, μετά Πασόκοι ή Νεοδημοκράτες ή Συριζαίοι ή Κουκουέδες και μετά Έλληνες ή επειδή το «Έλληνας» και την Ελληνική σημαία σφετερίζονται οι Φασίστες, είμαστε ένα μεγάλο Τίποτα;

Για ποιο πράγμα, για ποια ενέργεια, για ποιο ήθος, για ποια αγάπη στην Πατρίδα και για ποιαν Πατρίδα θα ήταν υπερήφανοι, αν ζούσαν σήμερα, οι Αρχαίοι Έλληνες;

Ας καταλάβουμε όμως πως Δεν είναι η Κυβέρνηση εκείνη που πουλάει την γη μας, για εξοχικά πλουτοκρατών, Δεν είναι η Κυβέρνηση εκείνη που πουλάει τις Δημόσιες επιχειρήσεις σε ιδιώτες ή ξένα οικονομικά συμφέροντα, Δεν είναι η Κυβέρνηση εκείνη που μας κλέβει τα σπίτια, τον μόχθο μας, την περιουσία μας, την δουλεία μας την ζωή μας, Δεν είναι η Κυβέρνηση που ενώ από την μια μας βάζει δυσβάσταχτους φόρους από την άλλη μας αφαιρεί κοινωνικά αγαθά και όσα διαθέτει τα πουλάει σε όσους έχουν χρήματα για να τα αγοράσουν.

Εμείς είμαστε εκείνοι που αφήνουμε μια συμμορία δωσίλογων, απόγονων του Εφιάλτη, να τα κάνει όλα αυτά.

Εμείς είμαστε οι φυσικοί αυτουργοί αυτού του επαχθούς και διαρκούς εγκλήματος και δεν ντρεπόμαστε που υπάρχουμε.