Όλα πηγαίνουν κατ΄ευχήν Τρόικας, Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης.

Όσοι κατά καιρούς παρακολουθούν όλες τις πηγές πληροφορίας ώστε να τις επεξεργαστούν αλλά και να εξάγουν σίγουρα (;) συμπεράσματα, γνωρίζουν πως σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Προβόπουλου, όχι μόνο δεν έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά έχουμε πρωτογενές έλλειμμα της τάξης των 2,9 δις ευρώ. Μαζί δε με ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις εντόκων γραμματίων, το έλλειμμα διαμορφώνεται στα 8,2 δις ευρώ. Με έλλειμμα 8,2 δις ευρώ θα καλωσορίσουμε το 2014 σε λίγο καιρό. 

Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι Μπανάνα για μαϊμούδες. Αυτός ο λαός είναι μαϊμού Έλληνες και μαϊμού Ευρωπαίοι.

Από την άλλη, ο Σαμαράς για να μπορέσει να περάσει το παραμύθι του πρωτογενούς πλεονάσματος στο προϋπολογισμό του '14, έκανε ένα ταξιδάκι στην αφεντικίνα του, την κα Μέρκελ, η οποία για λόγου πολιτικής σκοπιμότητας  αφού προφασίστηκε έκπληξη  για το γεγονός, συμφώνησε να μπει ως μέγεθος στον προϋπολογισμό η φούσκα του πλεονάσματος, την ίδια ώρα που ο Jeroen Dijsselbloem αμφισβητεί τα αποτελέσματα της πολιτικής συμμόρφωσης καθώς και την ύπαρξη πλεονάσματος.

Η Τρόικα από την πλευρά της, επιμένει, πως αφού δεν είναι ούτε "Ελληνικός λαός" ούτε χαζοκόμματα της Αντιπολίτευσης, τα δημοσιοποιημένα στοιχεία της έκθεσης της Τράπεζας της Ελλάδος, είναι αληθή και το έλλειμμα είναι της τάξης των 2,9 δις ευρώ. Επομένως το δήθεν πρωτογενές πλεόνασμα είναι μια κατασκευή εσωτερικής κατανάλωσης.

Συμφωνεί η Τρόικα στην ανάγκη συντήρησης της κυβερνητικής εξουσίας των Σαμαρά - Βενιζέλου με τις κατασκευές δήθεν πρωτογενών πλεονασμάτων, με την προϋπόθεση όμως αυτά τα κατασκευάσματα να μην τα χρησιμοποιούν και στις κατ΄ιδίαν επαφές ( διαπραγματεύσεις τις λένε)  Κυβέρνησης - Τρόικας.

Η Κυβέρνησης λοιπόν πρέπει να υποδείξει στην Τρόικα, με ποια μεγέθη και με ποιους πόρους θα καλύψει το έλλειμμα των 2,9 δις ευρώ. 

Ο εφιάλτης (;) της Κυβέρνησης είναι το νέο δάνειο υποστήριξης και το νέο μνημόνιο που θα έρθει να καλύψει το δημοσιονομικό κενό ( έλλειμμα) του 2014. 

Έτσι λοιπόν προφασιζόμενη πρωτογενές πλεόνασμα προσπαθεί να πείσει το εκλογικό σώμα, πως δεν χρειάζεται ούτε  νέο δάνειο ούτε και νέο μνημόνιο για το 2014. 

Αντίθετα οι Ευρωπαίοι ηγέτες αλλά και το ΔΝΤ, που δεν μασούν τα λόγια τους και ούτε χρησιμοποιούν προβιές για να κοροϊδεύουν τους πολίτες των χωρών τους, δεν κατανοούν γιατί πρέπει να γίνονται καραγκιόζηδες στην Ελλάδα.

Μπορεί ο Ελληνικός λαός να έχει συνηθίσει καραγκιόζηδες να τον Κυβερνούν και το καραγκιοζηλίκι να είναι τρόπος ζωής, εντούτοις για τους Ευρωπαίους αυτό αποτελεί για την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στους υπανάπτυκτους λαούς και τους αναπτυγμένου λαούς της Δύσης.   

Για τους Ευρωπαίους ηγέτες και το ΔΝΤ και νέο μνημόνιο θα υποχρεωθεί η Ελλάδα να υπογράψει και νέα μέτρα λιτότητας και κλοπής εισοδημάτων και περιουσίας θα υπάρξουν και νέα δυσβάστακτα δάνεια θα πάρει η χώρα.  

Οι δήθεν  διαπραγματεύσεις ουσιαστικά αποτελούν μια θεατρική παράσταση για ηλίθιους ( Ελληνικός λαός) αφού για να συμφωνήσουν στην εξαπάτηση του Ελληνικού λαού εν όψη των Ευρωεκλογών και των τοπικών Δημοτικών εκλογών και να εγγράψουν ως αληθή το ποσό πρωτογενούς πλεονάσματος στον προϋπολογισμό, η Κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει όλα τα μέτρα που εισηγούνται οι της Τρόικα, ως ...προαπαιτούμενα. Άλλωστε  αυτό το δήλωσε και το σκυλάκι της Κυρίας, ο Σαμαράς απο το Βερολίνο, ο οποίος έβαλε φτερά στα πόδια του για να πείσει τους υπουργούς του ( λες και θέλει ιδιαίτερη μεταχείριση ο Άδωνης, ο οποίος εγκαλεί και την Τρόικα για αργοπορία)  να σπεύσουν στην ολοκλήρωση των προαπαιτούμενων επισπεύδοντας όλες τις διαδικασίες. 

Ενώ λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά,   η αντιπολίτευση εξακολουθεί να παραμένει διχασμένη χωρίς καν να αντιλαμβάνεται πως η στρατηγική σύγκρουσης με την κυβέρνηση και την Τρόικα, δεν είναι μόνο ιδεολογική σύγκρουση, αλλά κυρίως είναι η άμυνα του λαού και η προστασία της χώρας.

Το κακό είναι πως με άλλον τρόπο αντιλαμβάνεται τον λαό και την χώρα το κάθε κόμμα της Αντιπολίτευσης σε σχέση και με την Κυβέρνηση αλλά κυρίως σε σχέση με το όφελος για αυτό καθ' αυτό το κόμμα. 

Στο κοινοβούλιο, υφίστανται δύο "Αντιπολιτεύσεις". Η Αντιπολίτευση προς στην Κυβέρνηση και η Αντιπολίτευση του ενός κόμματος εναντίον του άλλου.

Εχθές, στην συζήτηση για το πακέτο των πέντε τροπολογιών που με παράνομη διαδικασία ο Γεωργιάδης εισήγαγε προς ψήφιση στο Κοινοβούλιο, το κάθε κόμμα επέλεξε το καλλίτερο για τον εαυτόν του, γράφοντας με κυνικότατο τρόπο στα αρχίδια του τον Ελληνικό Λαό. Άλλοι ψήφισαν "παρών", ό ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε, άλλοι την κοπάνησαν απο την αίθουσα και οι πεμπτοφαλαγγίτες της ΔΗΜΑΡ ψήφισαν "Υπέρ". 

Ο λαός .... είναι απλώς αναλώσιμο υποπροϊόν. Υπάρχει για να τα οικονομάνε οι Βουλευτές, να ζουν τα Κόμματα εντός και εκτός Κοινοβουλίου και να αποκτούν περισσότερα κέρδη Τραπεζίτες, Βιομήχανοι, Πολυεθνικές και Εφοπλιστάδες.  

Όσο υπάρχουν τα προβλήματα, όσο αυτά γιγαντώνονται, όσο εξαθλιώνεται το άτομο και η Κοινωνία του, τόσο παρατείνεται η ανάγκη ύπαρξης των κομμάτων, τόσο πιο χρήσιμη και αναγκαία γίνεται η "Δημοκρατία" τους, τόσο ενισχύεται η Κομματοκρατία, τόσο πολλαπλασιάζονται οι  "Σωτήρες" και τα "Σωσίβια" και τόσο πιο μαλάκας αποδεικνύεται ο Ελληνικός λαός.  

 

Η Δημοκρατία σας στον Γύψο.

Είμαι από εκείνους που αντιπαλεύει την Δημοκρατία σας και την Δημοκρατία τους.

Είμαι από εκείνους που υπερασπίζονται ότι το σύνολο των εξουσιών αποτελούν δικαίωμα του λαού που πρέπει και να φαίνεται και να αποδεικνύεται.

Το ίδιο το Σύνταγμα καταστρατηγεί τον εαυτό του και θέτει σε διαρκή κατάσταση γύψου τα δικαιώματα, όπως το δικαίωμα εξουσιών, του λαού.

Το ίδιο το πολιτικό σας σύστημα, εκείνο που και οι ίδιοι καταγγέλλετε ως διεφθαρμένο, που δίνει υπεράνω του Συντάγματος εξουσίες σε υποδεέστερα του κοινοβουλίου θεσμικά όργανα , θέτει στον γύψο ακόμα και το ίδιο το πολίτευμα για το οποίο στρατεύεστε.

Αυτήν την περίοδο της άκρατης φασιστικής Δεξιάς υποταγής Κράτους – κοινωνίας – θεσμών – οικονομίας, σε μια συμμορία δοσίλογων, σε μια εγκληματική οργάνωση Πολιτικών και Οικονομικών συγκροτήσεων ατόμων και συμφερόντων, με ανύπαρκτη πατριωτική συνείδηση και ανύπαρκτη Ελληνική παιδεία, με αναπτυγμένη την συνείδηση του υποτακτικού και του οικονομικού εγκληματία που παίρνει εντολές από ξένα οικονομικά και πολιτικά κέντρα, οδηγεί την χώρα και τον λαό σε επικινδύνους ατραπούς.

Παρακολουθώντας τις δηλώσεις του Φασίστα αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, ότι δεν πρόκειται να γίνουν εκλογές αν παραιτηθούν οι Βουλευτές της Χρ. Αυγής, μέχρι ότι δεν χρειάζονται εκλογές παρά μια κυβέρνηση διαπιστευμένων από την Τρόικα, δεν επιτρέπει ανεγκέφαλη και επιφανειακή κρίση των αντιλήψεων και των ενεργειών των νεοφασιστών δοσίλογων από τους συντελεστές και αξιωματούχους της Αντιπολίτευσης.

Το καθεστώς υποταγής του Πολιτεύματος στην Αστυνομοκρατία και την Δικαστοκρατία, την ζήσαμε και κατά την περίοδο Κ. Μητσοτάκη.

Αποτελεί ίδιον της Δεξιάς να ενταφιάζει το πολίτευμα και στην θέση του να λειτουργεί ο Εισαγγελέας, δηλαδή η τρομοκρατία της φυλακής για κάθε αντίθετη άποψη ή πράξη η οποίες δεν έχουν την νομιμοποίηση των αντιλήψεων που υιοθετεί το κόμμα που κυβερνά.

Η Δεξιά, με όποιο ονοματεπώνυμο και αν πολιτεύτηκε στην χώρα μας, παρέμεινε δέσμια της φασιστικής της καταγωγής.

Σήμερα όπου με πολιτικού όρους, με πολιτικές αποφάσεις θα έπρεπε να τεθεί εκτός νόμου η Ναζιστική οργάνωση – κόμμα της Χρ. Αυγής, επιστρατεύονται να ασκήσουν αυτήν την πολιτική βούληση και να υιοθετήσουν πολιτικές αποφάσεις με επένδυση νομικών «ενδυμάτων» η Εισαγγελική και Δικαστική εξουσία.

Όπως ακριβώς το ΣτΕ απεφάνθη για την συνταγματικότητα της απεμπόλησης της Εθνικής Κυριαρχίας και της ερμηνείας του ενδοτισμού σε πατριωτισμό με πολιτικά επιχειρήματα, κατά την ίδια μεθοδολογία και κατά την ίδια  συνείδηση της νομιμότητας και της νομικής επιστήμης, διώκεται η Χρ. Αυγή.

Η διαδικασία, είναι τόσο νόμιμη όσο Δημοκρατία είναι η Δημοκρατία σας.

Διαβάζοντας το σκεπτικό του πορίσματος του Αντιεισαγγελέα, δεν χρειάζεται να ξέρεις νομικά παρά μόνο Ελληνικά, διαπιστώνεις πως συνέλαβαν τα στελέχη της Χρ. Αυγής για να αποδείξουν στην συνέχεια πως έχουν νομική βάση η πολιτική κατηγορία για ναζιστική – εγκληματική οργάνωση λόγω έργου, όπως ισχυρίζονται ο Υπουργός κ. Δένδιας καθώς και ο έντυπος και Ηλεκτρονικός τύπος.

Αντί δηλαδή, να αποφασίσει το Ελληνικό κοινοβούλιο για την φύση του κόμματος της Χρ. Αυγής, αντί να αποδείξει πως οι αντιλήψεις καθώς και οι ενέργειες επί έργω των υποστηρικτών της Χρ. Αυγής ανασύρουν μνήμες και πρακτικές του ναζιστικού παρελθόντος της Γερμανίας και του Β’ παγκοσμίου πολέμου, αντί να εντάξουν την Χρ. Αυγή στα κόμματα- μηχανισμούς που καθοδηγούν και προσηλυτίζουν πολίτες σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, είναι τόσο λίγοι, τόσο θρασύδειλοι, τόσο ιδιοτελείς, τόσο φαύλοι,  τόσο καιροσκόποι, τόσο τυχοδιώχτες, που βάζουν το Κοινοβούλιο, το πολίτευμα, τα δικαιώματα των πολιτών υπό το Κράτος των Εισαγγελέων και των Δικαστών.

Ενώ το Πολίτευμα και το Κοινοβούλιο επί Χούντας ντύθηκαν στο χακί, σήμερα ντύθηκαν την τήβεννο των Εισαγγελέων και των Δικαστών.

Μαζί του και τα φασιστικά γουρούνια που συγκροτούν τα λεγόμενα ΜΜΕ.

Μαζί τους όλοι εκείνοι που τηλεδίκασαν και τηλεσυσκέφτηκαν φωναχτά, μοίρασαν ποινές, κατασκεύασαν κελιά και χλεύασαν του ανακριτές και εισαγγελείς που «εξετράπησαν» της πεπατημένης όπως αυτή έχει οριοθετηθεί από την Κυβέρνηση της Φασιστικής Ολιγαρχίας των ολετήρων και έχει υιοθετηθεί από την συμμορία των δημοσιολογούντων Πρετεντέριδων.

Το ομαδικό κράξιμο  από Υπουργούς και Δημοσιολογούντων φρικιών τύπου Πρατεντέρη, των αποφάσεων Ανακριτών και Εισαγγελέων, για την απελευθέρωση των Βουλευτών της Χρ. Αυγής, στους οποίους οι ποδηγετημενοι από τα ξένα οικονομικά κέντρα που κατέστησαν την χώρα μας Γερμανικό προτεκτοράτο δεν έχουν άρει την βουλευτική ασυλία , που παρανόμως και αντισυνταγματικά εκρατήθηκαν με χειροπέδες, υπέβαλε την «ανεξάρτητη» συνείδηση Ανακριτών και Εισαγγελέων να προφυλακίσουν και πάλι κατά παράβαση του Συντάγματος και του Κοινοβουλευτισμού, το Αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος.

Οι ίδιοι, Φασίστες όπως οι Φασίστες της Χρ. Αυγής, κάνουν πρόβες χουντικής κοπής για να  «φυτέψουν» κατηγορίες και Εισαγγελικές δοξασίες ως στοιχεία έκνομη δράσης στα στελέχη και τα κόμματα της Αντιπολίτευσης αλλά και στην ελεύθερη βούληση των πολιτών, ποινικοποιώντας ταυτόχρονα την δημοσία τοποθέτηση ή την συνείδηση  όσων αντιστρατεύονται τον Νεοφιλελευθερισμό, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, τις αποφάσεις της Τροικα ή ακόμη και την κ. Μέρκελ.

Οι ίδιοι οι Φασίστες τύπου Δένδια ή τύπου Σαμαρά ή τύπου Πρετεντέρη ετοιμάζονται  να κτυπήσουν τα κόμματα της Αντιπολίτευση, ξεκινώντας από Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο η βρώμικη ΕΥΠ έχει «ενοχοποιήσει» με «παρακολούθηση» συνομιλιών ως ηθικό αυτουργό στην συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης των κατοίκων στις Σκουριές εναντίον της επιχείρησης εξόρυξης χρυσού.

Η Αντιπολίτευση, όσο ο λαός δεν ξεσηκώνεται, βρίσκεται υπό καθεστώς φόβου και τρομοκρατίας.

Ο Στρατός με το ένοχο παρελθόν δεν μπορεί πλέον να αποτελέσει το υπερασπιστή της Δημοκρατίας και των δικαιωμάτων λαού και Κοινοβουλίου.

Η Κυβέρνησης των ολετήρων, των Εθνικών μειοδοτών, των υποτακτικών της Μέρκελ, μαζί  με τον ένστολο ιδιωτικό στρατό της, με το Κράτος των Εισαγγελέων και των Δικαστών, με την φασιστική της συνείδηση και καταγωγή, λειτουργεί, συμπεριφέρεται και νομοθετεί ως Χούντα και πολιτικό κουστούμι.

Είναι τραγέλαφος για το πολιτικό σας σύστημα και την δημοκρατία σας, πως ένας αρχηγός κόμματος προφυλακίζεται επειδή έχει πολιτικές ευθύνες για την δράση των μελών ή των οπαδών του κόμματός του, την ίδια στιγμή που δεν διώκεται ο Σημίτης, ο Καραμανλής, ο Γ. Παπανδρέου.

«Ενημερώθηκε» για την δολοφονική πράξη μέλους ή οπαδού του κόμματος του και αυτό τον κρίνει προφυλακιστέο.

Με την ανάλογη αιτιολογία ο Τσίπρας θα κριθεί προφυλακιστέος, αν ισχυριστεί  ο κάθε ευνοημένος από το πολιτικό κονκλάβιο Αντιεισαγγελέας ότι γνώριζε την δράση του βουλευτή του κόμματός του, όταν υπέθαλπε την δράση και την σύσταση εγκληματικής οργάνωσης στις Σκουριές.

Η Ελλάδα στον γύψο , η Ελλάδα δέσμια του Φασισμού της Νέας Τρομοκρατίας του Σαμαρά, των Εισαγγελέων, της Τρόικα, του Αμερικανο-εβραϊκού λόμπι.

Η Ελλάδα άβουλου και ευθυνόφοβου λαού και φοβισμένης Αντιπολίτευσης πορεύεται στον δρόμο των κρεματορίων της Νεογερμανικής θηριωδίας.

Όσο δεν αντιδρούμε και όσο δεχόμαστε ως αυτονόητο εξουσιαστικό δικαίωμα η Δημοκρατία ως ιδέα, το Πολίτευμα και το Κοινοβούλιο να ποδηγετούνται από το Κράτος εν Κράτη των Εισαγγελέων, των Δικαστών και των Μπάτσων, το μέλλον, άμεσο και απώτερο θα είναι η κόλαση που με τα χέρια μας θα έχουμε δημιουργήσει.

ΔΝΤ: "Τον χρόνο 2045 ίσως έρθει η πραγματική ανάπτυξη στην Ελλάδα"!!!

Στη νέα έκθεσή του, το Ταμείο αναγνωρίζει τη «σημαντική πρόοδο» της Ελλάδας, υπογραμμίζοντας τις «μεταρρυθμίσεις» στην αγορά εργασίας, τονίζει, όμως, ότι απαιτούνται νέες παρεμβάσεις για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, δείχνοντας προς νέα μείωση μισθών και νέες ανατροπές στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα. Στην ίδια έκθεση, το ΔΝΤ εκτιμά ότι θα απαιτηθούν 32 ολόκληρα χρόνια για να φτάσει η ελληνική οικονομία στα μέσα επίπεδα «οικονομικής αυτάρκειας» της ευρωζώνης, αλλά ακόμη και τον χρόνο 2045 θα είναι μια ελλειμματική χώρα όσον αφορά στις καθαρές εξωτερικές της υποχρεώσεις.
Xρηματοδοτικό "κενό" στο ελληνικό πρόγραμμα, το οποίο σύμφωνα με τους Ευρωπαίους υπολογίζεται στα 3,8 δισ ευρώ αλλά σύμφωνα με το ΔΝΤ φτάνει στα 4,6 δισ ευρώ, με την ελληνική πλευρά να εκτιμά ότι αυτό το "κενό" μπορεί να καλυφθεί εφόσον ληφθούν τα μέτρα που έχουν υποσχεθεί οι Ευρωπαίοι για τη περαιτέρω μείωση του χρέους, εφόσον η Ελλάδα πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα. Η ουσία είναι ότι το "κενό" του 2014 μπορεί να καλυφθεί είτε με το "μαξιλάρι" από τα αδιάθετα κονδύλια της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών είτε με εκδόσεις εντόκων γραμματίων από την Αθήνα είτε ακόμα και με νέο δάνειο, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών προχώρησε ένα βήμα παραπέρα ανοίγοντας παράθυρο νέας χρηματοδότησης από το 2014 και μετά, υπό τον όρο ότι η Ελλάδα θα εκπληρώνει τις δεσμεύσεις που θα αναλάβει. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι το Βερολίνο ενώ είναι κάθετα αντίθετο με το ενδεχόμενο "κουρέματος", συζητά το ενδεχόμενο νέου δανείου αλλά υπό όρους που σίγουρα θα είναι το ίδιο σκληροί με του ισχύοντος Μνημονίου. Όσο, δε, για το ενδεχόμενο να καλύπτει η Ελλάδα τις δανειακές της ανάγκες με εκδόσεις εντόκων γραμματίων, αυτό δεν μπορεί παρά να αποτελέσει έσχατη λύση, με δεδομένο ότι η πλήρης πρόσβαση της Ελλάδας στις αγορές δεν αναμένεται νωρίτερα από το 2020.



Η Ελλάδα πέτυχε... ''πλεόνασμα'' με την βοήθεια κονδυλίων ΕΕ!Σύμφωνα με το Reuters (12 Αυγ. '13), στο περιβόητο πλεόνασμα του ελληνικού προϋπολογισμού των πρώτων επτά μηνών 2013, δεν μετρήθηκαν οι πληρωμές τόκων, η χρηματοδότηση της τοπικής αυτοδιοίκησης και των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης, ενώ περικόπηκαν οι πρωτογενείς δαπάνες κατά 10%. Επίσης προστέθηκαν στο ''πλεόνασμα'' οι (μεγαλύτερες του αναμενόμενου) επιδοτήσεις από την ΕΕ για έργα που δεν έγιναν και η εφάπαξ επιστροφή των τραπεζών της Ευρωζώνης, απο τα κέρδη τους επάνω στα ελληνικά ομολογα. Και όλα αυτά ενώ η φορολογία υπολείπεται των στόχων, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των φόρων, για το τρέχοντα χρόνο, δεν έχει πληρωθεί από τους φορολογούμενους.

πηγη:Kalami.net

Όλοι οι οχετοί των Νέο-Ναζί καταλήγουν στα Υπόγεια του Μαξίμου.

( Ναζιστές χωρίς συνείδηση)

Το πρωί της ίδια μέρας που δολοφονήθηκε ο Φύσσας από τον δολοφόνο μέλος της συμμορίας των Χιτλερικών , είχα γράψει:

«Η ανάγκη μαζικής δολιοφθοράς σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας αλλά και σε κάθε φάση πολιτικής δραστηριοποίησης τμημάτων του Ελληνικού λαού, η άσκηση τρομοκρατίας και φόβου στους εργαζόμενους και πάσης φύσεως διαδηλωτές, η ανάγκη να ξαναβρεθεί στην κυβερνητική εξουσία το πολιτικό σύστημα π[ου παραδοσιακά αποτελούσε το ψυχοπαίδι των ξένων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, καθώς και η ανάγκη παλινόρθωσης της φασιστικής Δεξιάς όπως αυτή είχε συγκροτηθεί  μετεμφυλιακά, οδήγησαν σε ιστορικές αποφάσεις τα δοβλέτια της Νέας Δημοκρατίας, να στηρίξουν δηλαδή μια κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των οργανωμένων τμημάτων της φασιστικής δεξιάς, που πλέον ήταν πιο χρήσιμοι στο προσκήνιο παρά ως παρακρατικές οργανώσεις στο παρασκήνιο.»

Το άρθρο τελείωνε ως εξής: «Επομένως η δύναμη της Χρ. Αυγής εξακοντίζεται περισσότερο από την ενσυνείδητη αποδοχή και προώθηση της φασιστικής ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας παρά στη ιδία δυναμική των τρομοκρατικών ενεργειών των ανεγκέφαλων οπαδών της. ……. Όσο θα αποκτά μεγαλύτερη βεβαιότητα  ήττας ο σώγαμπρος του Παυλίδη τόσο τα χαρακτηριστικά της ναζιστικής συμμορίας των δολοφόνων της Χρ. Αυγής θα γίνονται εντονότερα και πιο αποκρουστικά.»

Όλοι οι οχετοί των θυλάκων της συμμορίας των δολοφόνων Χιτλερικών οδηγούν στο Μέγαρο Μαξίμου.

Από τους επιφανείς του Μεγάρου, Χρύσανθος Λαζαρίδης.

Οι σχέσεις συγγένειας ήταν και είναι άρρηκτοι ανάμεσα στο επίσημο φασιστικό κόμμα της Δεξιάς που διαχρονικά και με διαφορετικά ονόματα κυβέρνησε τον τόπο με το παρακράτος των συγκροτούμενων από τους συνεργάτες των Ναζί στην κατοχή, των ταγματασφαλιτών, κουκουλοφόρων καταδοτών και αργότερα συνεργατών της Χούντας, βασανιστών της χούντας, ρουφιάνων της χούντας, αργότερα ως «γνωστοί-άγνωστοι», συνεργάτες του Μαρκογιαννάκη και βοηθητικό προσωπικό των ΜΑΤατζήδων εναντίον διαδηλωτών.

Η σημερινή συγκροτημένη συμμορία δολοφόνων Χιτλερικών και Χουντικών βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία και σε απ’ ευθείας συνεργασία με το κονκλάβιο που επικυριαρχεί στο κόμμα της δεξιάς, την Νέα δημοκρατία αλλά και στην Κυβέρνηση.

Οι σύμβουλοι του Φασίστα Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά , ο οποίος επικουρείται από το «καμάρι» του ΠΑΣΟΚ, τον Β. Βενιζέλο , φασίστας και αυτός που κρύβει το φασισμό του υποδυόμενος τον Σοσιαλιστή, επεξεργάζονται διάφορα σενάρια, εκ των οποίων τα πιο «ανώδυνα», της εκλογικής συνεργασίας των δύο κομμάτων της Δεξιάς, την Χρ. Αυγή και την Ν. Δημοκρατία.

Εκείνος ο σχεδιασμό που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι ο εκβιασμός προς τους «δεξιούς» ψηφοφόρους, που άφησαν την στρούγκα που έλεγε ο αείμνηστος Φασίστας Ε. Αβέρωφ, και έχουν μετακινηθεί Αριστερά.

Είναι ηλίου φαεινότερο  ο στρατηγικός στόχος των επιτελών του Σαμαρά.

Πρώτον να μην θέσουν μνημόνια, ξεπούλημα και υποταγή στην Γερμανία της Ελλάδας σε κίνδυνο αποσταθεροποίησης από την βέβαιη επικράτηση ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές.

Δεύτερο, να μην επιτρέψουν αυτοδύναμη Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με όποιο τίμημα.

Τρίτον, να τρομοκρατήσουν τους συντηρητικούς ψηφοφόρους, χωρίς να χρειαστεί να χαλαρώσου την οικονομική τους πολιτική, με μέσον τα στημένα γκάλοπ που θα δείχνουν σε κατάσταση αναπνοής την Χρ. Αυγή από την Νέα Δημοκρατία, ενώ ταυτόχρονα η Χρ. Αυγή θα συμβάλει με την πρακτική δολιοφθορών, δολοφονιών , χάπενινγκ για ηλιθίους  που «δικαιολογούνται» ως …..πεινασμένοι.

Μέσα στον σχεδιασμό αυτό εντάσσεται και η δολοφονία του Φύσσα.

Η Χιτλερική Αυγή έχει ήδη συγκροτημένη δύναμη κρούσης  και δολιοφθορών κατά τα πρότυπα παραστρατιωτικής οργάνωσης μισθοφορικού στρατού.

Πολλοί από αυτούς έχουν εργασιακή σχέση είτε απ’ ευθείας με την οργάνωση είτε μέσω εταιριών φύλαξης.

Αξιόλογα αδιευκρίνιστο παραμένει  η χρηματοδότηση της Χρ. Αυγής, αν και η παλιά στενή σχέση συνεργασίας εφοπλιστικού κεφαλαίου και Χούντας  δεν έχει ατονήσει στον παρόντα χρόνο και μάλλον αποτελεί και σήμερα χρηματοδότης των Χιτλερικών οργανώσεων και πέραν την Χρ. Αυγής. 

Μια άλλη πηγή εσόδων των μελών της αποτελεί η εργασιακή σχέση με το Κράτος , όπου η μεγαλύτερη συγκέντρωση παρατηρείται στην Αστυνομία και κυρίως στις μονάδες καταστολής.

Τώρα, και ίσως όπως μας έχουν συνηθίσει,  για τα μάτια του κόσμου μπαίνει το ερώτημα της αντιμετώπισης της δράσης της Χιτλερικής οργάνωσης του Μιχαλολιάκου. Να τεθεί εκτός νομιμότητας η Χρ. Αυγή; Μήπως κάτι τέτοιο προσκρούει στο  Σύνταγμα;

Να γίνει ξεκάθαρο αυτό προς όλους εκείνους, Κυβερνόντες ή Αντιπολιτευόμενους ή εκείνη την «ώριμη» νεολαία των 35 χρόνων.

Η Δίκη της Νυρεμβέργης  και αντίστοιχα η δίκη των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα μετά την «πτώση» της Χούντας, καθόρισαν και τις συνταγματικές ελευθερίες και την έννοια της ελευθερίας.

Κανένα Σύνταγμα δεν επιτρέπει την σύσταση εγκληματικής οργάνωσης εναντίον της ελεύθερης βούλησης των πολιτών και του Πολιτικού συστήματος, που επικαλείται την «ελευθερία» σκέψης και άποψης.

Αν σεβόμαστε τις αποφάσεις των Δικαστηρίων, όταν οι αποφάσεις αυτές αποτελούσαν και έκφραση της αποκατάστασης της νομιμότητας στην Χώρα, τότε εκ των πραγμάτων η Χρ. Αυγής είναι εκτός νομιμότητας και τα μέλη και τα  στελέχη της πρέπει να συλληφθούν για συγκρότηση εγκληματικής κατά της ανθρωπότητας και της ελεύθερης βούλησης των πολιτών, οργάνωση.

Τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες επειδή εξυπηρετούνται ανάγκες τρομοκρατίας των μαζών, μιας και το νέο οικονομικό σύστημα του Νεοφιλελευθερισμού στο ιδεολογικό του πυρήνα είναι έντονα φασιστικό.

Ένα τέτοιο οικονομικό μοντέλο με ιδεολογία φασισμού και πρακτικές ναζισμού στην επικράτηση του στην παγκόσμια τάξη Κρατών και Κοινωνιών, χρειάζεται αντίστοιχα οργανώσεις τρομοκρατίας, δολιοφθορών και πολιτικών εκβιασμών ενταγμένων στον ναζισμό χωρίς συνείδηση.

Η Χρυσή Αυγή , όπως και άλλες μικρότερες ναζιστικές οργανώσεις   που δρουν σε ολόκληρη την χώρα, έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά του ναζισμού χωρίς συνείδηση και είναι αναγκαία και η ύπαρξη και η δράσης της.

Οι παράλληλες οργανώσεις της Χιτλερικής οργάνωσης της Χρ. Αυγής:

 ·  Πατριωτική Πολιτοφυλακή: Διοργανώνει παραστρατιωτικού τύπου εξορμήσεις

·  Οργάνωση Ελληνόψυχων Νέων Το Γεράκι της Θράκης: Διαδίδει αντιτουρκική και αντισημιτική προπαγάνδα

·  Νέα Πατρίδα (με έδρα την Κοζάνη) και Μαύρος Κρίνος: Ζητούν την «ένοπλη αυτοάμυνα» των Ελλήνων εθνικιστών

·  Αυτόνομη Πατριωτική Κίνηση Τριπόλεως Δούρειος Ιππος: Οργανώνεται σε μικρούς πυρήνες για να αποφύγει τις συλλήψεις

·  Αυτόνομο Δίκτυο Εθνικιστών: Οργάνωση-ομπρέλα για μικρότερες αυτόνομες ομάδες.

·  Αίμα και Τιμή: Παρακλάδι του διεθνούς νεοναζιστικού δικτύου Blood and Honor

·  Ελληνική Οργάνωση Χ: Απαιτεί «εθνική κάθαρση»

·  Αυτόνομοι Εθνικιστές Κορίνθου και Ανέντακτοι Μαίανδροι Εθνικιστές: Οι τελευταίοι έχουν αναλάβει την ευθύνη για βομβιστικές επιθέσεις στα γραφεία της οργάνωσης Νέοι Ενάντια στον Ρατσισμό και στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών

Μηνύματα των καιρών για ένα Έθνος Ανάδελφο.

Βιώνουμε αυτή  την περίοδο την ανάγκη των γελωτοποιών που ανακάλυψαν το τέχνασμα του πρωτογενούς πλεονάσματος της Γενικής Κυβέρνησης, να μας πείσουν να μην ακούμε τις σειρήνες των δανειστών των οποίων τις εντολές εκτελούν,

Βιώνουμε τις ανάγκες των γονιών, που να αποθέσουν τα παιδιά τους για έξη με επτά ώρες αφού τέλειωσε το καλοκαίρι  και πρέπει να ενταχθούν στις ανάγκες μόρφωσης, που είναι αναγκαίες για να γίνει κάποιος αύριο μορφωμένος άνεργος ή άβουλος μισθωτός δούλος του εργοδότη του,

Βιώνουμε το κλείσιμο κρατικών βιομηχανικών μονάδων με στόχο την εκποίηση τους και μαζί με αυτήν, την εκποίηση της ελληνικής γης και οικονομίας σε τρίτους,

Βιώνουμε τις αντιδράσεις και τις οργανωμένες αντιστάσεις των εκπαιδευτικών που εναντιώνονται στην θέσπιση ενός συστήματος ταξικής εκπαίδευσης και αποκλεισμού των παιδιών με φτωχά εισοδήματα, τα οποία είναι χρήσιμα ως ανειδίκευτα εργατάκια  προς εκμετάλλευση έναντι των παιδιών με πλούσια εισοδήματα και των προνομίων σε μια καλοπληρωμένη εργασία,

Βιώνουμε   τον άλογο λόγο μερίδας συμπολιτών μας σε κάθε πόλη για «ανοικτά σχολεία», για  «νεκρές» γλώσσες , για «συντεχνιακές» και πολιτικά τροφοδοτούμενες  απεργίες, επειδή βολεύονται μέσα στον κομματικό τους πατριωτισμό πιστεύοντας πως θα είναι εξαιρέσιμοι της γκιλοτίνας του Σαμαρά, του Γεωργιάδη, του Μητσοτάκη, του Στουρνάρα.

Θεωρείται αυτονόητο δικαίωμα στο κάθε κόμμα που συγκροτεί κυβέρνηση να σχεδιάζει και να πράττει πολιτικές οι οποίες αντλούν δικαίωμα εξουσίας πάνω στον λαό, από το σύνολο εξουσιών οι οποίες, σύμφωνα και με το Σύνταγμα, πηγάζουν από τον λαό.

Όμως καθόλου δεν θεωρείται αυτονόητο ότι το δικαίωμα της Κυβέρνησης πρέπει να συναντιέται με τις εξουσίες που πηγάζουν από τον λαό.

Θεωρείται αυτονόητο η κυβέρνηση να ορίζει το κοινό συμφέρον αλλά απαγορεύεται στον λαό είτε να υπαγορεύσει το κοινό συμφέρον ή να το διαβουλευτεί ή να το διεκδικήσει.

Θεωρείται αυτονόητο η κυβέρνηση να κλείνει Νοσοκομεία και σχολεία, αλλά δεν θεωρείται αυτονόητο στον πολίτη να αρνηθεί την καταβολή των φόρων  αφού μειώνεται δραστικά το ανταποδοτικό όφελος.

Θεωρείται αυτονόητο η κυβέρνηση να εκβιάζει τις κοινωνικές ομάδες και να διαβουλεύεται μαζί τους υπό το κράτος νόμων που ψηφίζει, ζητώντας τους να υποκύψουν στον νόμο και στο κοινό συμφέρον απεμπολώντας τα δικαιώματα τους,  αλλά δεν είναι αυτονόητο οι εργαζόμενοι να απεργούν είτε παραμονές εξετάσεων των μαθητών είτε στην έναρξη του σχολικού έτους.

Θεωρείται αυτονόητος της φύσης της αστυνομίας να δέρνει τους εργαζόμενους απεργούς ή να επιστρατεύονται οι απεργοί, αλλά δεν θεωρείται αυτονόητο το δικαίωμα των εργαζομένων να προστατεύουν την οικογένειά τους, το εισόδημά τους τα δικαιώματα τους και να τα διεκδικούν ή και να τα επιβάλλουν.

Θεωρείται αυτονόητο πως ο λαός πρέπει να κάνει θυσίες πληρώνοντας τα κεφάλαια που κατασπάραξαν οι επιχειρηματίες και οι τραπεζίτες καθώς και οι πολιτικές ελίτ και καταχρέωσαν το κράτος με δάνεια, αλλά δεν θεωρείται αυτονόητο να αρνηθεί ο λαός να συμμετέχει στην λεηλασία του ή να εξαναγκάσει την Κυβέρνηση σε παραίτηση ή να διεκδικήσει μια άλλη Κυβέρνηση.

Παρακολουθώ αυτές τις μέρες, κυρίως από το ραδιόφωνο, απόψεις περί του εκπαιδευτικού συστήματος, περί της ανάγκης να είναι συνεργάσιμο με τις ανάγκες των επιχειρήσεων, για το δικαίωμα της απεργίας των καθηγητών και της ταυτόχρονης ανάγκης της λειτουργίας των σχολείων και τόσα άλλα μέχρι και την αγανάκτηση της κοροϊδίας από τον καταγέλαστο Πρωθυπουργό περί πλεονάσματος.

Παρατηρώ όμως πως οι περισσότεροι που επικοινωνούν με τις ραδιοφωνικές εκπομπές, μέσα από την απόγνωση με την οποία ερεθίζονται και εξαναγκάζονται είτε να φωνάξουν είτε να διατυπώσουν μια γνώμη, μιλούν περισσότερο με την λογική των συναισθημάτων τους και ότι τους έχει διεγείρει παρά με την λογική του νου τους.

Σχεδόν η πλειοψηφία έχει εκπαιδευτεί να ακούει και να βλέπει με τα αυτιά και τα μάτια, με εικόνες και κίνηση χειλιών και χεριών. Έτσι αρκετοί από αυτούς μηρυκάζουν απόψεις ή αιρετικές δοξασίες χωρίς να έχουν την δυνατότητα να επεξεργαστούν με την λογική  όσα ακούν ή βλέπουν. Αν μέσα σε αυτό προσθέσει κανείς και την ελλιπή γνώση ή την ημιμάθεια που αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα των περισσοτέρων, τότε το αποτέλεσμα δεν είναι λιγότερο αποκρουστικό από ένα πολύνεκρο τρομοκρατικό κτύπημα.

Κάποιο γνωστό ξόανο της επιστημονικής κοινότητας και βουλευτής μίλησε για την νεκρή γλώσσα των Αρχαίων Ελληνικών και των λατινικών.

Να ‘σου λοιπόν μηρυκαστικά από όλες τις Τάξεις που έσπευσαν να συμφωνήσουν μαζί της.

Πόση ντροπή για το κοινοβούλιο, αλλά και για την επιστημονική κοινότητα να ακούγονται αυτές οι δοξασίες σκοταδισμού και να υιοθετούνται από υπάνθρωπα ανθρωπάκια , τα οποία σπεύδουν με περισσή περηφάνια να επιδείξουν το τσουβάλι με ροκανίδια που έχουν αντί για εγκέφαλο.

Να λοιπόν ένα παράδειγμα ντροπής που διαδραματίστηκε πριν αρκετά χρόνια, μάλλον κατά την αρχική περίοδο Πρωθυπουργίας Σημίτη. 

Σε μια επίσκεψη Ευρωβουλευτών στην χώρα μας, μια παρέα Ισπανών  θέλουν  πάνε στην Ακρόπολη. Βρισκόμενοι στην πλατεία Συντάγματος ρωτούν στα Αρχαία Ελληνικά, όχι στα Ισπανικά, ένα από του περιπτεράδες των περιπτέρων της πλατείας, πώς να πάνε στην Ακρόπολη.

Πιστεύοντας πως οι Έλληνες που είναι τόσο πολύ υπερήφανοι για την καταγωγή τους ασφαλώς και θα γνώριζαν αρχαία ελληνικά έμειναν έκπληκτοι ακούγοντας τον περιπτερά να τους εξηγεί στα αγγλικά, πως δεν μιλάει την Αγγλική γλώσσα.

Στο επίσημο δείπνο που παρέθεσε το βράδυ της ίδιας μέρας η κυβέρνηση, οι Ισπανοί εξιστόρησαν το γεγονός. Γέλασαν όλοι και μαζί με αυτούς γελούσαν και οι γελοίοι που μας Κυβερνούσαν.    

Τέτοια εκπαίδευση, τέτοια παιδεία φαντάζονται οι κάθε καραγκιόζηδες Υπουργοί και Πρωθυπουργοί μεταχειριζόμενοι την εκπαίδευση, τις γνώσεις, την γλώσσα και την παιδεία ως αυτοδίδακτοι κουρείς στου κασίδη το κεφάλι. 

Η πρώτη ήττα του Φασιστικού Κράτους

in Ειδήσεις

Η απολογία του Σάββα Μιχαήλ στο Δικαστήριο

• font size  

φωτο: Μάριος Λώλος

Υπενθυμίζεται ότι ο γραμματέας του ΕΕΚ, Σάββας Μιχαήλ, και ο πρώην πρύτανης του Πολυτεχνείου, Κωνσταντίνος Μουτζούρης, κρίθηκαν παμψηφεί αθώοι εν μέσω χειροκροτημάτων, στο δικαστήριο, όπου οδηγήθηκαν μετά από μήνυση της Χρυσής Αυγής.
Ακολουθεί η απολογία του Σάββα Μιχαήλ στο Δικαστήριο:

«Κύριε Πρόεδρε, κυρία Εισαγγελεύς, κυρία Γραμματέα,

Υπάρχει ένα κεντρικό παράδοξο, μια βασική αντίφαση στην πολιτική δίκη η οποία διεξάγεται τώρα σ’ αυτόν τον χώρο. 

Η αντίφαση είναι η εξής, κατά την δική μου άποψη, αλλά και κατά την άποψη χιλιάδων ανθρώπων  στην Ελλάδα, σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, που με τίμησαν στέλνοντας χιλιάδες μηνύματα συμπαράστασης: υπάρχει μια απίθανη αντιστροφή της πραγματικότητας στην χώρα που όλοι σεμνύνονται ότι γεννήθηκε η δημοκρατία. Οι πραγματικοί κατήγοροι  μετατρέπονται σε κατηγορούμενους και οι πραγματικοί κατηγορούμενοι που θα έπρεπε να καθίσουν εκεί που κάθομαι εγώ, με τον σεβαστό κ. πρύτανη, παριστάνουν τον μηνυτή και τον κατήγορο και σεμνύνονται για την πίστη τους όχι στις δημοκρατικές δάφνες αυτής της χώρας αλλά αντίθετα στο 3ο Ράιχ το οποίο επέβαλε την τυραννία του για χρόνια στην ίδια την Γερμανία, στην Ευρώπη και στην χώρα μας εξοντώνοντας ολόκληρους πληθυσμούς. 

Οι πραγματικοί κατηγορούμενοι, οι πραγματικοί ένοχοι για την διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης του απλού λαού, δεν είναι ο κύριος πρύτανης ή το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, που έχω την τιμή επί πολλές δεκαετίες να είμαι μέλος του. Είναι εκείνοι που ασκούν βία και που διαταράσσουν ολόκληρες περιοχές,  ενώ δεν έχουν κανένα νόμιμο δικαίωμα, παριστάνοντας την αστυνομία χωρίς να είναι επισήμως αστυνομία. Π.χ. στην περιοχή των Αμπελοκήπων, όπου και διαμένω, κι όπου, στην Μεσογείων βρίσκονται τα νέα κεντρικά γραφεία της Χ.Α απαγορεύουν σε Φιλιπινέζους και Φιλιπινέζες να κυκλοφορούν μετά τις 10 το βράδυ, όπως έχει καταγγελθεί και δια του τύπου.  

Κατηγορούμενοι και ένοχοι, για την διασπορά μίσους, δεν είναι οι ήπιες ανακοινώσεις των κομμάτων, οργανώσεων συνδικαλιστικών και αντιρατσιστικών που καλούσανε στην κινητοποίηση τις 9ης Μάιου 2009 αλλά, αντίθετα, εκείνοι που καθημερινά σπέρνουν, καλλιεργούν το μίσος ανθρώπου απέναντι σε άνθρωπο, και πραγματώνουν αυτό το μίσος με βίαιες εγκληματικές ενέργειες  κάτω από ένα απαράδεκτο καθεστώς νομικής ασυλίας και κρατικής προστασίας. 

Κατηγορούμενοι και ένοχοι για βιαιοπραγίες, δεν είναι ούτε ο ομιλών ούτε  ο πρύτανης, ούτε το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, ούτε όλοι όσοι μαζευτήκαμε για να εμποδίσουμε ακριβώς αυτά τα κηρύγματα μίσους και την φτηνή δημαγωγία, να εκμεταλλευτούν την κοινωνική απελπισία ανθρώπων, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια έχουν χάσει την δουλειά τους, έχουν χάσει τον μισθό τους, έχουν χάσει τους όρους της ύπαρξης τους. Δεν πιστεύω ότι όλοι οι ψηφοφόροι της Χ.Α είναι φασίστες ή Ναζί. Πολλοί ψηφοφόροι τους είναι απελπισμένοι και σε αυτή την απελπισία προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν οι Χρυσαυγίτες προσπαθώντας να ακολουθήσουν τον δρόμο και τα χνάρια του Χίτλερ και των δυνάμεων των Ναζί, αυτών που καταδυναστεύσανε και αυτή την χώρα, που σφάξανε στο Δίστομο, που κάψανε τα Καλάβρυτα, που στείλανε και την συντριπτική πλειοψηφία των Εβραίων σε αυτή την χώρα όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη στα κρεματόρια, μαζί και την μισή μου οικογένεια. Η άλλη μισή σώθηκε χάρη στο ΕΑΜ και χάρη στην ΕΑΜίτισα μητέρα μου, κι η οποία συνελήφθη από την Γκεστάπο, βασανίστηκε στην Μέρλιν και λόγω του βασανισμού πέθανε σχετικά νωρίς, από τις συνέπειες των βασανιστηρίων. Ήταν μόλις 21 χρονών, και της βάλανε στο κεφάλι το σιδερένιο στεφάνι με τα καρφιά που τα σφίγγανε και μπαίνανε λίγο-λίγο στο κρανίο, για να προδώσει πού έκρυβε τους Εβραίους. Αρνήθηκε όμως να το κάνει αυτό και κατέληξε εκεί που κατέληξε: στα 54 της να χάσει κάθε επαφή με τον κόσμο και μετά λίγα χρόνια πέθανε. Είναι, όμως, προς τιμήν της η ηρωική στάση και της ίδιας και της πατρίδας της -γιατί προέρχεται από την Κάλυμνο, το νησί από όπου ξεκίνησε η πρώτη λαϊκή εξέγερση ενάντια στον φασισμό του Μουσολίνι τον Απρίλιο του 1935- ότι συγκρότησε ένα άτυπο (όπως και τώρα από μία άποψη) διεθνές ενιαίο μέτωπο με τον λαό της Αιθιοπίας, τότε που είχε δεχθεί τα χημικά του Μουσολίνι, σαν αυτά τα οποία επικαλείται και με τα οποία ο ιμπεριαλισμός απειλεί σήμερα τους λαούς της γειτονικής μας περιοχής, αρχίζοντας από την Συρία.

Τέλος, κατηγορούμενοι και ένοχοι που θα έπρεπε να κάτσουν στο εδώλιο των κατηγορούμενων μπροστά στην συνείδηση του λαού και ολόκληρου του κόσμου, είναι εκείνοι οι διεθνείς τοκογλύφοι και κεφαλαιοκράτες ντόπιοι και ξένοι, οι τρόικες κι οι κυβερνήσεις τους που καταδίκασαν έναν ολόκληρο λαό στην ανθρωπιστική τραγωδία των τριών τελευταίων χρόνων, που έχουν ποδοπατήσει όχι μονάχα τους όρους της ζωής τους αλλά και την αξιοπρέπειά τους. Μιλάω και πρέπει να μιλάει κανείς γι’ αυτά με το νου οπωσδήποτε, με την καθαρότητα του νου, αλλά όχι χωρίς καρδιά. Γιατί οι στιγμές που ζούμε όλοι μας ανεξάρτητα σε ποια πολιτική παράταξη είμαστε, ήμασταν και θα είμαστε. Όλοι μας! Χωρίς καμιά εξαίρεση. Οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές όχι με την βαρύγδουπη έννοια του όρου αλλά επειδή υφιστάμεθα όσα υφιστάμεθα σαν λαός και σαν εργατική τάξη, σαν ανθρωπότητα μέσα στην τρέχουσα συστημική κρίση του καπιταλισμού.  

 

Καθώς η πραγματικότητα έχει αντιστραφεί από τους διώκτες μας,  κατηγορούμενοι δεν είναι οι διωκόμενοι αλλά οι διώκτες μας, παρόλο που δεν ξέρουν καν  τι υπογράφουν στην μήνυση. Μόνο δύο μάρτυρες της ΧΑ παρουσιάστηκαν ενάντιά μας σε αυτήν την δίκη. O μεν πρώτος είπε ότι δεν διάβασε καν την περιβόητη επίμαχη προκήρυξη του Ε.Ε.Κ κι ότι κάποιος άλλος του είπε και υπέγραψε! Ο δε δεύτερος, ο οποίος δημοσίως έχει πει ότι είναι δικηγόρος της Χ.Α, ο κύριος Ανδριόπουλος, δήλωσε ότι «τρέμει και φοβάται με τέτοια κείμενα για την ίδια του την ζωή»!!. 

Έλεος!

Αυτοί οι άνθρωποι που σεμνύνονται για τα μπράτσα τους με τα αναβολικά που παίρνουν, αυτοί που παριστάνουν τους μεγάλους νταήδες εκεί που τους παίρνει, αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν φοβούνται και τρέμουν από μια ήπια κατά την γνώμη μου προκήρυξη, την δικιά μας, του Ε.Ε.Κ ή και οποιαδήποτε άλλη που κυκλοφόρησε ενάντιά τους τον Μάιο του 2009. Επαναλαμβάνω ότι θεωρώ ότι όσες προκηρύξεις έχουν βγει από αντιρατσιστικές οργανώσεις, από διάφορες συλλογικότητες μαζί κι απ’ το Ε.Ε.Κ είναι ήπιες μπροστά σε ενέργειες ανθρώπων οι οποίοι συμπεριφέρονται απέναντι σε άλλους ανθρώπους σαν να είναι υπάνθρωποι και όχι μονάχα στους μετανάστες. Μπορεί να ξεκινάνε από τους μετανάστες και να πάνε στους Εβραίους, μετά τα θύματά τους επεκτείνονται σε όλους τους Έλληνες όσο «καθαρόαιμοι», υποτίθεται, κατά την γνώμη τους, κι αν είναι, σε Έλληνες πολίτες ορθοδόξου χριστιανικού θρησκεύματος, όπως τους αποκαλεί ο νόμος.

Προχθές στην Δάφνη, περπατούσε μια Ελληνίδα επιστημόνισσα, η επιλογή της οποίας είναι να έχει σύντροφο έναν άνθρωπο, νόμιμο μετανάστη, που το χρώμα της επιδερμίδας του, δεν άρεσε στην Χ.Α. Ξαφνικά ένας «μαυροφορεμένος» πέρασε από εκεί, έφτυσε κατάμουτρα αυτήν την ελληνίδα επιστημόνισσα που «μόλυνε το ελληνικό αίμα» και επιχείρησε να δείρει και να ξεριζώσει τα μαλλιά αυτού του φουκαρά. Ευτυχώς παρενέβησαν οι παρευρισκόμενοι και ο μαυροφορεμένος διέφυγε άρον-άρον. Το θέμα έχει φτάσει στο δημοτικό συμβούλιο της Δάφνης - Υμηττού που το έθεσε ένας δημοτικός σύμβουλος που ήρθε και εδώ ως μάρτυρας υπεράσπισής μου, ο κύριος Γιώργος Μητροβγένης. Το ζήτημα της εγκληματικής αυτής επίθεσης θα έχει συνέχεια. Δεν πρόκειται να δεχθεί κανένας πολίτης αυτής της χώρας, να επιβάλει τον νόμο και την τάξη η φασιστική ακροδεξιά. 

Δεν πρόκειται να επιστρέψουμε στην δεκαετία του ΄30, δεν πρόκειται να επιστρέψουμε στο 1936, στην δικτατορία του Μεταξά  και στα ρετσινόλαδα, δεν πρόκειται να ανεχτούμε να επιστρέψουμε στην χούντα της CIAκαι της καταστροφής της Κύπρου την οποία πάλεψα από την πρώτη μου στιγμή και είναι ένας από τους λόγους που έχω στοχοποιηθεί από τους γνωστούς μηχανισμούς.  

Παλιός Λαμπράκης προδικτατορικά, τον καιρό της χούντας προσχώρησα από τότε στο κόμμα που με τιμά με την ιδιότητα του μέλους του, την τότε οργάνωση Εργατική Διεθνιστική Ένωση, που μετατράπηκε στο Ε.Ε.Κ, το 1985, για να πολεμήσουμε ακριβώς αυτήν την βαρβαρότητα και για να φύγει, όχι απλώς ο ζυγός της δικτατορίας από πάνω μας αλλά και όλοι οι κοινωνικοί όροι που δημιουργούν δικτάτορες και δικτατορίες. 

Λοιπόν εδώ έχουμε την απίθανη αντίστροφη, οι εχθροί της ελευθερίας να εμφανίζονται τιμητές και μηνυτές όσων παλεύουν για την ελευθερία.. 

Γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο;  

Το ερώτημα το έχουν βάλει ακόμα και πολλά διεθνή Μ.Μ.Ε και τηλεοράσεις. Ξέρετε φυσικά ότι η εθνική Ραδιοτηλεόραση του Βελγίου, η RTFB και το γαλλικό TV5 ήταν εδώ χθες, δεν δόθηκε άδεια από το δικαστήριό σας να παραβρίσκονται στην αίθουσα. Μείνανε έξω και η RTFB μετέδωσε την σχετική εκπομπή της από το πρωί. Η Libération,  η Μοnde, η LibreBélgique, η  Nation, oGuardian (ο οποίος ακόμα περιμένει την μήνυση του κ. Δένδια…) και όλοι οι άλλοι  ρωτάνε μα γιατί; Για πρώτη φορά μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου που νικήθηκε ο φασισμός και ο ναζισμός, γιατί μετά από μήνυση δηλωμένων Ναζιστών και φασιστών, ένας αντιφασίστας και μάλιστα Εβραίος κάθεται σε αυτό το εδώλιο, μαζί με έναν διανοούμενο, με έναν πανεπιστημιακό άνθρωπο, σαν τον πρώην πρύτανη του Πολυτεχνείου.  

Βέβαια, το γεγονός ότι και σε αυτό το δικαστήριό σας, παρήλασαν πρυτάνεις, αντιπρυτάνεις, καθηγητές πανεπιστημίου, πνευματικοί άνθρωποι, αυτό εμάς βέβαια μας τιμά. Δεν έχουμε κομπορρημοσύνη, ούτε επίσης ντρεπόμαστε επειδή είμαστε διανοούμενοι. Ο μόνος που έλεγε ότι «όταν ακούω την λέξη διανοούμενος το χέρι μου πάει στο περίστροφό μου» ήταν ο  Γκέμπελς. Αυτόν που θαυμάζουνε και μάλιστα σε ένα έντυπό τους, σε άρθρο της Χ.Α, προσπαθήσανε να βγάλουνε ότι είχε… ελληνική καταγωγή. Δεν ξέρω με ποια γονιδιακή μέθοδο έκαναν την «ανακάλυψη». 

Λοιπόν, όλοι με ρωτάνε και στην χθεσινή συνέντευξη που έδωσα στην Μοντ, μα καλά πώς συμβαίνει στην χώρα σας αυτό το πράγμα; Γιατί πρώτη φορά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο γίνεται αυτό; Γιατί μετά από σχεδόν 40, 39 χρόνια από την πτώση της δικτατορίας της CIA, άνθρωποι που την πολέμησαν να βρίσκονται εκεί, και οι άλλοι που την υποστήριξαν και την νοσταλγούν να παριστάνουν και να κουνούν το δάχτυλο τους, σαν να είναι οι μεγάλοι κατήγοροι - «κατήγοροι» βέβαια που φοβούνται για την ζωή τους, που δεν ξέρουν ποια μήνυση υπογράφουν και ποιες κατηγορίες ξεστομίζουν ενάντια μας.  

Γιατί έγινε αυτή η αντιστροφή; Ποιο είναι  το διακύβευμα, ποιο  το επίδικο σε αυτήν την υπόθεση. Κατά την προσωπική μου άποψη υπάρχουν  τα εξής επίδικα:  

Πρώτον, για πρώτη φορά γίνεται απόπειρα ποινικοποίησης του αντιφασιστικού λόγου και της αντιφασιστικής δράσης και της ελευθερίας της έκφρασης στην διαπάλη με τον αναβιώνοντα ναζισμό. Μια αναβίωση που δεν αφορά μόνο την χώρα μας. Η εμφάνιση της Χ.Α και στο ελληνικό κοινοβούλιο είναι κάτι το καινούργιο για την ευρωπαϊκή πολιτική και όλοι το έχουν καταλάβει, και οι Ευρωπαίοι δεν είναι τόσο κουτόφραγκοι όσο νομίζουν μερικοί.  

Ο Λεπέν είχε κάνει μηνύσεις σε πολλούς στην Γαλλία, αλλά αν δείτε τις μηνύσεις του Ζαν Μαρί Λεπέν, που προσωπικός του φίλος είναι ο νυν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, ο κύριος Μάκης Βορίδης, τώρα με την ΝΔ, μέχρι το 2012 με το ΛΑΟΣ, λίγο πιο πριν πρώην ηγέτης της χουντικής νεολαίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Λοιπόν ο Λεπέν έκανε μηνύσεις αλλά είχε πολύ πιο προσεκτικούς δικηγόρους και συμβούλους και αφορούσαν το ένα ή το άλλο πράγμα όχι όμως τον ηγέτη ενός κόμματος γιαπροκήρυξη του κόμματός του.  

Το κατηγορητήριο δεν παρουσιάζει κανένα αποδεικτικό στοιχείο για συγκεκριμένη ατομική ποινική ευθύνη, ούτε καν ότι το έγραψε ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος· εγώ στην συγκεκριμένη περίπτωση φυσικά αναλαμβάνω πλήρως την πολιτική ευθύνη  για το Κόμμα μου.  Δεν υπάρχει τίποτα το ποινικά κολάσιμο. Η προκήρυξη του ΕΕΚ επαναλαμβάνει το ιστορικό σύνθημα το οποίο λέχθηκε από τον Ιταλικό λαό και τους λαούς της Ευρώπης το 1943 όταν κρεμάστηκε ο Μπενίτο Μουσολίνι και η Κλάρα Πετάτσι στην πλατεία εκείνη του Μιλάνου μαζί με έναν άλλον, πρώην αποστάτη της αριστεράς και φασίστα. Καλό είναι όποιος επισκέπτεται το Μιλάνο να επισκέπτεται αυτή την πλατεία, εγώ δεν παραλείπω να το κάνω, γιατί αν ξεχάσουμε το τι περάσαμε οι ευρωπαϊκοί λαοί, και όχι απλώς οι Εβραίοι με τα εκατομμύρια των νεκρών, αλλά όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί, από τους φασίστες και από τους Ναζί, τότε τα ίδια και χειρότερα πρόκειται να επαναληφθούν. 

Λοιπόν, το πρώτο είναι η προσπάθεια ποινικοποίησης, η δημιουργία ενός δικαστικού προηγουμένου ώστε να ποινικοποιηθεί ο αντιφασιστικός λόγος και η αντιφασιστική δράση. 

Το δεύτερο, και πάει χέρι με χέρι με το πρώτο, είναι να απαγορευθεί, να χτυπηθεί, να τεθεί εκτός νόμου, όλος ο χώρος που αντιστέκεται στην κοινωνική οικονομική βαρβαρότητα την οποία ζούμε, αρχίζοντας από εκείνο το κομμάτι της αριστεράς που είναι το ποιο αδιάλλακτο, τους τροτσκιστές, το ΕΕΚ. Από αυτήν την άκρη ξεκινώντας να θέσουν βήμα το βήμα εκτός νόμου όλη την Αριστερά. Θυμίζω ότι στην πολυ-μήνυση του Μαΐου του 2009 περιλαμβάνεται όλη η Αριστερά, από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΕΕΚ, συνδικάτα, π.χ. ομοσπονδίες όπως η ΟΛΜΕ, καθώς και άλλες μεταναστευτικές και  αντιρατσιστικές συλλογικότητες, αλλά και μεμονωμένες προσωπικότητες που δεν ανήκουν καν στον χώρο της Αριστεράς, όπως ο τότε πρύτανης του Πολυτεχνείου κ.  Μουτζούρης. 

Παρόλα αυτά, πιάνοντας αυτή την άκρη που δεν μπορούν να την ελέγξουν, έτσι και αλλιώς, το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, να σύρουν από εκεί και να διαρρήξουν όλο τον ιστό των λαϊκών ελευθεριών. Γιατί δεν διακυβεύεται εδώ η ελευθερία ενός ατόμου, η δικιά μου, ή ενός κόμματος, του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος ούτε καν μόνο της Αριστεράς.  Αυτό είναι το δεύτερο επίδικο. 

Το τρίτο, δεμένο με όλα τα προηγούμενα, είναι το ζήτημα μιας καλυμμένης θεσμοποίησης, αποδοχής, ακόμη και σε ένα κρατικό-διοικητικό επίπεδο, του αντισημιτισμού. Θα ήθελα να θυμίσω σε όλους και στο δικαστήριό σας πρώτα απ’ όλα ότι η μήνυση αυτή, η μηνυτήρια αναφορά του 2009 και προπαντός μετά την ενεργοποίησή της, το φθινόπωρο του 2012 και της κλήσης μας για απολογία στην ΓΑΔΑ συνοδεύτηκε με μια χωρίς προηγούμενο σε αυτή την χώρα αντισημιτική καμπάνια στην ναζιστική μπλογκόσφαιρα, η οποία θυμίζει άλλες μαύρες εποχές της ανθρωπότητας. Έχει αναφερθεί πολλές φορές εδώ η ανάρτηση στο Διαδίκτυο, η συνοδευόμενη από την φωτογραφία μου έχοντας από κάτω  την ανοιχτή δολοφονική πρόσκληση: «Λιώστε το Εβραϊκό σκουλήκι», ή η κατηγορία ότι είμαι «όργανο της παγκόσμιας εβραϊκής συνωμοσίας» για να επιβληθεί στην χώρα «εβραιο-μπολσεβίκικο καθεστώς», να «προκαλέσω εμφύλιο πόλεμο» και όλα τα σχετικά που θέλουν να προσάψουν.  

Στην ιστοσελίδα της «συνδικαλιστικής» παράταξης της Χρυσής Αυγής στο χώρο της ΕΘΕΛ, πρόσφατα ξανά, υπάρχει φωτογραφία μου με υβριστικά σχόλια, λόγω της κόμμωσής μου, που μοιάζει με του κύριου Φυτράκη λιγάκι, λέει ότι είναι οι τρίχες του Γιαχβέ, βρίζοντας έναν ολόκληρο κόσμο που έχει μια ορισμένη πίστη, βρίζοντας τους πάντες, από τον μακαρίτη τον πατέρα μου λέγοντας ότι είναι 100 χρονών και ότι οι εβραίοι ζουν πολύ, ας επισπεύσουμε την αποχώρησή τους από τον κόσμο. Θέλω να πω στο δικαστήριο και σε όσους μας ακούνε, μαζί στα μέσα ενημέρωσης ντόπια και ξένα, ότι αν πάθω οτιδήποτε εγώ ή οποιοσδήποτε σύντροφός μου ή οποιοσδήποτε Εβραίος επίσης αυτής της χώρας υπεύθυνοι είναι οι Ναζί και αυτοί που τους καλύπτουν. Έχουν γίνει ανοιχτές απειλές δολοφονίας μου, χτυπήματος της οικογένειάς μου, της γυναίκας μου, των πάντων, κανένας δεν κινήθηκε ενάντιά τους. Θα μου πείτε «γιατί δεν τους κάνετε μήνυση εσείς;». Είχα κάνει μηνύσεις στο  παρελθόν, π.χ. στον «Στόχο», την ναζιστική εφημερίδα, πριν αρκετά χρόνια.  Μήνυση που κατευθείαν πήγε στο αρχείο χωρίς καμία παραπέρα εξήγηση. Λοιπόν, ποιος υπερασπίζει ποιόν;  

Ένας αμερικανός που μου έστειλε ένα μήνυμα συμπαράστασης αναρωτιόνταν πως γίνεται να σας σέρνουν τόσους μήνες και αν υπάρχει κράτος δικαίου στην χώρα μας, ένας άλλος, ο καθηγητής νομικής κ. Μακναίρ από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, και συνάδελφος σας κατά μια άποψη, λέει ότι με την αυστηρότερη βρετανική νομοθεσία δεν στοιχειοθετείται κατηγορία. Εκείνο που έχουν παρατηρήσει όλοι, ιδιαίτερα στον διεθνή χώρο και το έχουν εκφράσει με διάφορα δημοσιεύματά τους, αρχίζοντας με ένα κείμενο του καθηγητή του CNRS, Μικαέλ Λεβί ότι ο αντισημιτισμός επιβάλλει τον νόμο σε αυτήν τη χώρα; Και μαζί με το χτεσινό - προχθεσινό άρθρο της Libération που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Γαλλικού CRIF, αντίστοιχου του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου που βρίσκεται σε έναν πολιτικό χώρο εκ διαμέτρου αντίθετο από το δικό μου από πολλές απόψεις, ακόμη και αυτοί, μη κομμουνιστές, μη διεθνιστές έχουν σοκαριστεί.  

Από την μια φτιάχνουν άξονες στρατηγικούς  για τα πετρέλαια Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ και μάλιστα η ελληνική κυβέρνηση πρώτη ζήτησε μέσω του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως Ευάγγελου Βενιζέλου να γίνουν  «σταυροφόροι» του ιμπεριαλιστικού πολέμου ενάντια στον λαό της Συρίας, αυτοί που συντάσσονται με εκείνες τις δυνάμεις μαζί και με το Ισραήλ, την ίδια στιγμή κυνηγάνε έναν Εβραίο μόνο και μόνο επειδή είναι αριστερός και κυνηγιέται μονάχα για τις ιδέες του, μονάχα γιατί ανήκει σε ένα κόμμα που δεν τους αρέσει, επειδή είναι κομμουνιστικό, τροτσκιστικό. Ένα κόμμα που έχει μια μακριά ιστορία, φέτος τον Οκτώβρη κλείνει 50 χρόνια ίδρυσης από την γέννησή του, από τα προ δικτατορικά χρόνια, για να μην αναφερθώ στην παλιότερη ιστορική μας ρίζα και παράδοση, την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917. Αλλά είναι γεγονός ότι είμαστε μια ιστορική κομματική δύναμη, έχουμε παλέψει την χούντα, έχουμε παλέψει στην μεταπολίτευση, έχουμε παλέψει σε αλλεπάλληλες εκλογές, τελευταία φορά που εμφανιστήκαμε ήταν στις εκλογές του Μαΐου του 2012, επισημαίνοντας και τον κίνδυνο για την Χρυσή Αυγή. Προειδοποιήσαμε πριν τα εκλογικά αποτελέσματα, όπου πολλοί πήγαν κάτω από τις φτερούγες της, άλλοι αποπροσανατολισμένοι κι απελπισμένοι από την κρίση, άλλοι γιατί είναι απόγονοι Γερμανοτσολιάδων και χουντικών, καρποί μιας ολόκληρης περιόδου από τον εμφύλιο πόλεμο και την Κατοχή και μετά, που έμειναν ατιμώρητοι οι συνεργάτες του Ναζισμού και της χούντας. Γιατί σε αυτήν την χώρα ποτέ δεν έγινε πραγματικά το πένθος του εμφυλίου, ούτε από τους Νικητές ούτε από τους Νικημένους. Μίλησαν πολύ για συμφιλίωση, για το τέλος του εμφυλίου και το τέλος του μίσους. Ένα είναι να το λες, ένα είναι να το διακηρύττεις και άλλο να υφίσταται κάτι τέτοιο. Αλλιώς πώς εξηγείται η περίπτωσή μου, ένας αριστερός διανοούμενος, απόγονος των εξοντωθέντων Εβραίων στο Άουσβιτς και ταυτόχρονα συνεχιστής της Εαμικής παράδοσης βρίσκεται εδώ κατηγορούμενος. Από ποιούς; Από αυτούς που έχουν στην ιστοσελίδα τους στην συνδικαλιστική τους παράταξη τους στην ΕΘΕΛ για μότο, τσιτάτο του Αδόλφου Χίτλερ. Ελευθερία των ιδεών εκεί, αλλά όχι ελευθερία των ιδεών αν είσαι τροτσκιστής, αν είσαι αριστερός, δημοκράτης γενικά ή αντιφασίστας. Σε ναζιστική ιστοσελίδα το 2009 κατηγορούμαι ότι είμαι ταυτόχρονα πράκτορας του Ισραήλ ως Εβραίος και ταυτόχρονα πράκτορας… του Ιράν, ενώ η κυβέρνηση του Ισραήλ είναι σε σχεδόν εμπόλεμη κατάσταση με το Ιράν! Ακόμα, γράφουν την απίθανη γελοιότητα ότι ο μακαρίτης Αγιατολαχ Χομεϊνί μού είχε δώσει μια τεθωρακισμένη λιμουζίνα παρόλο που εγώ (κάτι που δεν είναι προς τιμή μου), δεν ξέρω να οδηγώ παρά μονάχα… πατίνι!! 

Αυτά είναι χυδαιότητες και επειδή ακόμα δεν με έχουν κάνει σαπούνι όπως λένε -αφού τα καλύτερα σαπούνια γίνονται από εβραίους και κομμούνια, όπως λένε- θα συνεχίσω να τους παλεύω.» [Kαι καθώς ο πρόεδρος του δικαστηρίου λέει «συντομεύετε», ο Σάββας Mιχαήλ συνεχίζει]:«Ταλαιπωρούμαι πολύ καιρό από τους φασίστες κι έχω κάθε δικαίωμα να υπερασπίσω την τιμή μου, την αξιοπρέπειά μου και την αλήθεια. 

Θα ήθελα να πω μια κουβέντα για την διεθνή συμπαράσταση. 

Δεν είναι τα τυπικά ψηφίσματα αλληλεγγύης που βγαίνουν σε κάθε αδικία, και παίρνονται ψηφίσματα από συνδικαλιστικές συλλογικότητες, από πολιτικές συλλογικότητες κ.λπ. 

Ζούμε από το 2007 μια πρωτοφανή παγκόσμια συστημική κρίση του καπιταλισμού. Είναι χαρακτηριστικό αν μελετήσει κανένας αυτά τα μηνύματα, θα δει ότι αντανακλούν τις ιδιαίτερες αγωνίες που υπάρχουν σε κάθε ήπειρο και σε κάθε χώρα. Λέω από κάθε χώρα και ήπειρο γιατί από κάθε χώρα και ήπειρο έχουν σταλθεί. 

Περιέργως κατόρθωσε η Χρυσή Αυγή με τη μήνυση ενάντιά μας, να μας επιτρέψει να ενώσουμε αριστερούς και μη αριστερούς, όλη την κατακερματισμένη αριστερά, από την αριστερή σοσιαλδημοκρατία μέχρι τους αναρχικούς, ή συνδικαλιστές ακόμα και θρησκεύματα. Έχω πάρει μηνύματα συμπαράστασης και τους ευχαριστώ, και από ορθόδοξους χριστιανούς ιερείς και από ρωμαιοκαθολικούς ιερείς, και από προτεστάντες πάστορες και από Εβραίους ραβίνους. 

Όλοι αυτοί θεωρούν ότι το πρόβλημα δεν αφόρα ένα άτομο ή ένα κόμμα της άκρας αριστεράς. Ξέρουν ότι αφορά και την ανθρωπότητα κα τους ίδιους και αυτή η διαπίστωση χρωματίζει με διαφορετικό χρώμα κάθε φορά τα μηνύματά τους. 

Οι Αμερικανοί πολίτες, με oλες τις διαφορές τους, στα μηνύματά τους είναι κάτω από το σοκ των αποκαλύψεων Σνόουντεν και αυτό τούς έχει ευαισθητοποιήσει. 

Από τη Νότια Ευρώπη, τα μηνύματα  δείχνουν την κοινή αγωνία, το ότι είμαστε στο ίδιο καζάνι και βράζουμε. Ανησυχούν για τις συνέπειες της κρίσης αλλά και το αν θα ξαναζήσουν δικτατορίες και φασισμό όπως στο παρελθόν. 

Πιστεύω ότι κανένας δεν μπορεί να γυρίσει την πλάτη του εύκολα στο πολιτικό μήνυμα που δίνουν αυτά τα μηνύματα αλληλεγγύης  που ήλθαν σε μήνες υποτίθεται «νεκρούς» για πολιτική δράση και κινητοποίηση. Να θυμίσω πως το κλητήριο θέσπισμα ήρθε αρχές Ιουνίου, είμαστε αρχές Σεπτεμβρίου, τον Ιούλιο - Αύγουστο είναι οι πάντες σε διακοπές. Πιθανότατα ακόμα και η επιλογή στο χρόνο να έγινε σκοπίμως. Εν πάση περιπτώσει, έγινε με τέτοιο τρόπο και σε τέτοιο χρόνο που ακόμα και εγώ προσωπικά δεν περίμενα τέτοια κινητοποίηση. Δείχνει μια φοβερή ευαισθητοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων κι ετοιμότητα μάχης. 

Ας μπούμε τώρα  στα  επίμαχα γεγονότα της μήνυσης. Γιατί γίνονται όλα αυτά; 

Γιατί βρισκόμαστε, εγώ προσωπικά και το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, στη θέση του κατηγορουμένου; Πως φτάσαμε στα περιβόητα γεγονότα του Μαΐου 2009 και στην ίδια την μήνυση. 

Είναι ολοφάνερο. Είναι προέκταση της έκρηξης που ονομάστηκε Δεκέμβρης του 2008 και που ένας άνθρωπος που εγώ δεν συμφωνώ καθόλου μαζί του και πολιτικά αλλά και για την κοινωνική του συμπεριφορά, ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν, τον αποκάλεσε «πρώτη πολιτική έκρηξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης» δυο μήνες μετά την χρεοκοπία της Λήμαν Μπράδερς. 

Ο Δεκέμβρης απασχόλησε και απασχολεί ακόμα τους πάντες. Σημαδεύει μια ιστορική Τομή. 

Η κλιμάκωση τον επιθέσεων κατά μεταναστευτικών κοινοτήτων και μεταναστών, ιδιαίτερα στην περιοχή της Αθήνας, ακολουθεί τον Δεκέμβρη. Στο επίμαχο -κατά το κατηγορητήριο- διάστημα Ιανουάριος 2009-Μάιος 2009, υπάρχει κλιμάκωση των γεγονότων ιδιαίτερα την περίοδο που υπουργός «Δημοσίας Tάξεως» ήταν ο κ. Μαρκογιαννάκης, ο οποίος επισκέφτηκε την εν λόγω επιτροπή χρυσαυγιτών «κατοίκων Αγίου Παντελεήμονα» και υπήρξε μια προσπάθεια νομιμοποίησης της συνεργασίας Χ.Α. και αστυνομίας. Υπήρχαν διχασμένες απόψεις μέσα στην αστυνομία για το αν θα πρέπει να υπάρξει τέτοιου είδους ανοικτή συνεργασία με τις χρυσαυγίτικες αυτές δυνάμεις. 

Όλα εντάσσονται όπως γράφονται και σε βιβλία σε μια διεθνή προσπάθεια των αρχουσών τάξεων, ιδιαίτερα της ΕΕ. Όπως γράφει και ο Αλέν Μπαντιού στο μήνυμα που μου έστειλε,  η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα εργαστήριο κατασταλτικών μεθόδων για όλη την Ευρώπη. 

Είναι σαφές ότι τόσο το ρατσιστικό μίσος όσο και η πολυ-μήνυση του Μαΐου 2009 εντάσσονται σε μια στρατηγική προσπάθεια δημιουργίας κατασταλτικών μηχανισμών νέων και δεδικασμένων, ώστε να γίνει εφικτός ο έλεγχος ολόκληρων πληθυσμών σε συνθήκες κρατικής χρεοκοπίας και κοινωνικής αναστάτωσης. 

Είναι σε αυτό το πνεύμα που γίνεται, όπως πολύ σωστά λέχτηκε από τον μάρτυρα και σύντροφο Θ. Κουτσουμπό, παραμονή της διαδήλωσης στις 9 Μαΐου, δηλαδή στις 8 Μαΐου, η πολύ-μήνυση της Χ.Α. Προηγήθηκε η συνάντηση στις 6 Μαΐου στην ΟΛΜΕ ανάμεσα σε συλλογικότητες, οργανώσεις, συνδικάτα για να δώσουν μια απάντηση, για να πουν Basta! Φτάνει πια, να μην προχωρήσει αυτή η φασιστική πρόκληση. 

Ο στόχος ήταν η βίαιη διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης από μια συγκεκριμένη ναζιστική ομάδα που χαίρει μιας ιδιότυπης ασυλίας από το επίσημο κράτος. 

Έτσι την παραμονή πριν γίνουν καν οποιαδήποτε επεισόδια -από την πλευρά των αντιφασιστών διαδηλωτών και μαζί και του ΕΕΚ, δεν έγινε κανένα επεισόδιο- η μήνυση των φασιστών προέβλεπε βίαια επεισόδια. Τα επεισόδια έγιναν από τους ίδιους, μετά το τέλος της συγκέντρωσής τους στην Ομόνοια, με επίθεση στο πρώην Εφετείο στην οδό Σωκράτους. 

Ποιος ήξερε, ποιος προέβλεπε, ποιος ήθελε να προκαταβάλει καταστάσεις ότι θα γίνουν επεισόδια και κάνει μια μήνυση; Τι περιμένανε; Ποιες προκλήσεις και προβοκάτσιες; 

Η αυτοσυγκράτηση των ίδιων των αντιφασιστών δεν επέτρεψε να γίνουν επεισόδια στις 9 Μάη. 

Ήταν ένα προμήνυμα. Η αρχή μιας στοχοποίησης, ιδιαίτερα του ΕΕΚ, και συν τοις άλλοις λόγω του ιδιαίτερου ρόλου που έπαιξε στο Δεκέμβρη του 2008, ένα πολιτικό ρόλο, δίνοντας πάντα το παρόν σε όλες τις κινητοποιήσεις της νεολαίας μετά την αποτρόπαιη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. 

Το λέω αυτό γιατί ένα χρόνο μετά, τον Δεκέμβρη του 2009 στη διαδήλωση για τον ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, η μόνη οργάνωση που χτυπήθηκε βίαια και δολοφονικά από τις κατασταλτικές δυνάμεις του Κράτους ήταν το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα. Το μπλοκ των διαδηλωτών του ΕΕΚ ήταν ειρηνικά συγκεντρωμένο, πάνω στο πεζοδρόμιο στην πλατεία Συντάγματος, όταν χτυπήθηκε από τις εποχούμενες ομάδες ΔΕΛΤΑ. Τραυμάτισαν δεκάδες συντρόφους και παρ’ ολίγον να δολοφονήσουν τη συντρόφισσα μου Αγγελική Κουτσουμπού που έχει βασανιστεί με τον πιο άγριο τρόπο από τους βασανιστές της χούντας τον καιρό της δικτατορίας. 

Η νομική υπόθεση αυτή, παρόλο που θέλανε να την χαρακτηρίσουν σαν τροχαίο ατύχημα, παρόλο που τα τεκμήρια που υπάρχουν δείχνουν το αντίθετο, με τις φωτογραφίες και με καταγγελίες αυτοπτών μαρτύρων δεν πρόκειται να σταματήσει από την πλευρά του ΕΕΚ. Θα παλέψουμε, και στο νομικό πεδίο, αυτήν την υπόθεση και εδώ και στην Ευρώπη, η οποία είναι και πιο ευαισθητοποιημένη 

Λοιπόν είχαμε στοχοποιηθεί και αν θέλετε αυτό φαίνεται και από τα έγγραφα στις περιβόητες διαρροές  των Wikileaks, από τη συζήτηση που κάνει για πρώτη φορά ο τότε νέος υπουργός Προστασίας του Πολίτη, κ. Χρυσοχοΐδης με τον Αμερικανό πρεσβευτή. Τον διαβεβαιώνει για την καλή προετοιμασία στις 17 Νοέμβρη, όπου δεν περιμένουν επεισόδια και ότι, από την άλλη, έχουν ήδη προετοιμαστεί και θα κάνουν τα πάντα από πλευράς καταστολής, στην πρώτη επέτειο από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. 

Και είδαμε τι κάνανε. 

Τα μόνα θύματα ήμασταν εμείς. Οι δεκάδες τραυματίες από το μπλοκ του ΕΕΚ και η Αγγελική Κουτσουμπού σχεδόν νεκρή.  

Εγώ τότε σαν γιατρός πήγα και βρήκα τον επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης και του είπα: είμαι γιατρός, μπορεί να πεθάνει άνθρωπος, να έρθει αμέσως το ΕΚΑΒ. Αυτός μου έδωσε μια απάντηση που δεν μπορώ ούτε θέλω να την επαναλάβω εδώ γιατί είναι εξαιρετικά χυδαία. Και φυσικά δεν τον ενδιέφερε αν πέθαινε άνθρωπος εκείνη τη στιγμή. 

Τεκμήριο της επιλεκτικής στοχοποίησης είναι και το γεγονός ότι από τους δεκάδες μηνυόμενους στην πολυ-μήνυση του Μαΐου του 2009, τελικά βρισκόμαστε εδώ ο κύριος Μουτζούρης και ο υποφαινόμενος. Ή αν θέλετε το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα για να δικαστούν οι ιδέες του, όπως αυτές εκφράζονται στο χαρτί και στο δρόμο, και το Indymedia. Θέλουν να πληγεί η ελευθερία έκφρασης σε όλες της τις μορφές και αυτό είναι εντελώς απαράδεκτο. 

Το Indymedia γίνεται σταθερός στόχος καταστολής γιατί φοβούνται τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης που ως  γνωστό  έχουν παίξει ιδιαίτερο ρόλο όχι μόνο τον Δεκέμβρη του 2008 εδώ στην Ελλάδα αλλά και στην Αραβική Άνοιξη και σε πολλά άλλα γεγονότα. Άρα είναι ένα στοιχείο-στόχος στην ανάπτυξη μιας στρατηγικής επιβολής ελέγχου κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων.  

Το ΕΕΚ κι εγώ βρισκόμαστε εδώ και δικαζόμαστε για τις ιδέες μας. Είναι ιδέες ασυμβίβαστες με την βάρβαρη τάξη πραγμάτων στην χώρα και τον κόσμο. 

Το ερώτημα που περιμένει όλος ο κόσμος εδώ και διεθνώς, είναι τι προμηνύει τελικά αυτή η δίκη; 

Ό,τι αποτέλεσμα και αν βγει, εμείς θεωρούμε τον εαυτό μας δικαιωμένο. Γιατί είπαμε την αλήθεια. Παλέψαμε για την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι η εξής: το φαινόμενο της αναβίωσης του ναζισμού, του αντισημιτισμού, του ρατσισμού, του φασισμού, απειλεί ξανά την ανθρωπότητα λόγω αυτής της αξεπέραστης ιστορικής κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού. Στην εποχή που ανέβαινε το τέρας του Ναζισμού το 1934, ένας μεγάλος εβραίος φιλόσοφος, ο Εμμανουέλ Λεβινάς έγραφε ότι αυτό πουδιακυβεύεται με τον Ναζισμό «δεν είναι το ένα ή το άλλο δόγμα περί δημοκρατίας, κοινοβουλευτισμού, δικτατορικού καθεστώτος ή θρησκευτικής πολιτικής. Είναι τα ίδιο το ανθρώπινο μέσα στον άνθρωπο». Και σήμερα, η παρούσα, χωρίς προηγούμενο και χωρίς ορατό τέλος παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έφερε την ανθρωπότητα ξανά μπροστά στο μέγα διακύβευμα.  

 

Όλα αυτά τα αναφέρω και στο βιβλίο μου για την Χρυσή Αυγή «Η φρίκη μιας παρωδίας», που προκάλεσε όχι μόνο ευμενή υποδοχή από τους περισσότερους αλλά και νέα υβριστικά σχόλια από τους Ναζί και απειλές ενάντια στην φυσική μου υπόσταση. Είναι γνωστές οι θέσεις και αρχές της ΧΑ: «Σκότωσε τον Εβραίο που έχεις μέσα σου για να τον εξαφανίσεις έξω σου». 

Και για αυτούς υπάρχει «ο βιολογικά και ο ψυχικά Εβραίος». Εγώ ανήκω από ό,τι φαίνεται και στις δυο κατηγορίες. Αλλά ακόμα και ένας Πακιστανός ή Αφγανός μουσουλμάνος που, ίσως, δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του Εβραίο, για την Χ.Α. είναι ψυχικά Εβραίος, ένας υπάνθρωπος που θα πρέπει να φύγει απ’ τη μέση. 

Το δίλημμα που θέτει η παρούσα καπιταλιστική κρίση δεν είναι απλώς αν θα πάμε μπροστά σε ένα πιο ανθρώπινο καπιταλισμό με κράτος δικαίου ή σε ένα πιο βάρβαρο άγριο καπιταλισμό σαν αυτόν που ζούμε. Δεν είναι καν να διαλέξουμε ποιος είναι «καλύτερος», ο καπιταλισμός ή ο σοσιαλισμός. 

Το ζήτημα που μπαίνει αυτήν την στιγμή και για το οποίο περιμένουμε όλοι για να βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα αυτής της δίκης είναι: 

Ή καθολική εξαφάνιση του ανθρώπινου μέσα στον άνθρωπο ή καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση, που για το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα δεν είναι άλλο από τον πανανθρώπινο ελευθεριακό κομμουνισμό. 

Ευχαριστώ.

Tετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013»

TV, λεχθέντα και κρίσεις.

Παρακολουθούσα την πρωϊνή κουβέντα στο Mega.

Στο πάνελ, βρίσκονταν οι , Μαρκογιννάκης, Μπαλάφας, Ρήγας και Κανέλη.

Κάποια στιγμή γίνεται σύνδεση με τη Θεσσαλονίκη και τον κ. Μπουτάρη.

Σε αυτό το άρθρο επικοινωνίας θα ασχοληθώ με κάποιες ατάκες πολύ αποκαλυπτικές για τις αντιλήψεις και την παιδεία πολιτικών και κομμάτων.

Κατά τον «ανακριτικό» διάλογο μεταξύ Οικονομέα και Μπαλάφα, για το πώς θα συγκροτηθεί κυβέρνηση μετά τις εκλογές, ο Οικονομέας ισχυριζόμενος πως δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει διαφορετικά, αφού με τους Αν. Έλ. δεν έχουν κοινές θέσεις και το ΚΚΕ λέει όχι σε μια συγκυβέρνησης, τότε δεν μπορεί  να κάνει ότι υπόσχεται.

Ο κ. Μπαλάφας από την μεριά του μιλά για την επιδίωξη αυτοδυναμίας ή εναλλακτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα και μια συμμαχική συγκρότηση με βάση τα προγράμματα των κομμάτων που προσφάτως θα έχει εγκρίνει το εκλογικό σώμα.

Εκεί λοιπόν πετάγεται η Κανέλη, λέγοντας: « Με αυτήν την Ευρώπη, θα πάμε με το ΣΥΡΙΖΑ για να την αλλάξουμε;»

Αυτή η ατάκα, είναι αποκαλυπτική της φύσης, της παιδείας, του πολιτισμού του ΚΚΕ.

Ένα Σταλινικό κόμμα, που έχει κατασκευάσει έναν πύργο, εκεί μέσα υπάρχουν διάφορες οικονομικές και πολιτικές δραστηριότητες αποστειρωμένες, όπου ότι υπάρχει ως ύλη, μαζί και οι άνθρωποι-ύλη, υπάρχουν αφού το εγγυάται το κόμμα.  

Λέει λοιπόν η Κανέλη, όπου σημειωτέων αποτελούσε την κορωνίδα της κρατικής- πρωθυπουργικής δημοσιογραφίας επί «εθνάρχη» Καραμανλή στην ΕΡΤ, άμα αλλάξει η Ευρώπη, αν δηλαδή όλα αλλάξουν έξω από τον κόκκινο πύργο και γίνουν όπως είναι μέσα στον κόκκινο πύργο, τότε θα συνεργαστούμε. Αν δηλαδή προσαρτηθεί στις αντιλήψεις του ΚΚΕ ο ΣΥΡΙΖΑ, η Ευρώπη τότε βεβαίως.

Μπαλάφας, ( σε ελεύθερη απόδοση): « Μα εδώ ο κόσμο χάνεται, πρέπει να αλλάξει η πολιτική και η πολιτική αλλάζει με εκλογές τις οποίες πρέπει να προκαλέσει ο ίδιος ο λαός και πρέπει να σχηματιστεί κυβέρνηση που θα βοηθήσει τον λαό, αντί – μνημονικακά και  προοδευτικά»

Παράδειγμα λοιπόν : Αν είχαμε έναν τραυματισμένο στο οδόστρωμα και καλούσαμε σε βοήθεια έναν  γιατρό, μέλος του ΚΚΕ, για βοήθεια, κατά την άποψη της Κανέλη θα γινόταν ο παρακάτω διάλογος.

Γιατρός: Μα με αυτό το σύστημα υγείας, την εμπορευματοποίηση της ανάγκης να γίνει κάποιος καλά, να σωθεί μια ζωή, με τις πολιτικές των φαρμακοβιομηχάνων, με τι επιδιώξεις των πολυεθνικών και τα υποβαθμισμένα φάρμακα-αντίγραφα, χωρίς χειρουργικές μονάδες και εντατικές , τις οποίες κλείνει ο  Γεωργιάδης και η Τρόικα και τόσα άλλα μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, εγώ θα συνεργαστώ μαζί σας για να σώσω τον τραυματία;

Αν αλλάξουν όλα αυτά , τότε ναι. Θα προσφέρω την βοήθεια μου και …αφιλοκερδώς.  

Αυτό ήταν και είναι το ΚΚΕ.

Πάμε τώρα στον κ. Ρήγα.

Λέει λοιπόν ο κύριος αυτός μεταξύ άλλων ευτράπελων που «δικαιολογούν» την σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ εναντίον του ελληνικού λαού ότι, στόχος είναι το δεκατέσσερα να βγούμε δοκιμαστικά στις αγορές και να ζητήσουμε ένα μικρό δάνειο για να δούμε τι τύχη θα έχει αυτή το εγχείρημα.

Κανέλη: δηλαδή στον τζόγο;

Ρήγας: κοιτάτε, σέβομαι τις απόψεις σας, αλλά αυτά που λέτε δεν έχουν γίνει πουθενά , ίσως σε κάποιον άλλο πλανήτη.

Δηλαδή ο κ. Ρήγας, άρα και το ΠΑΣΟΚ, ξέχασε ότι μέχρι σήμερα , έστω και για τα προσχήματα, ποτέ ένα κόμμα της «Δημοκρατίας» δεν ξέσκισε τα ιμάτια του, δεν φόρεσε ξένα ρούχα για να συνεργαστεί και μάλιστα να υπερφαλαγγίσει της Δεξιά, που στην  Ελλάδα Δεξιά είναι συνώνυμο, φασιστικών, χουντικών και προδοτικών κυβερνήσεων.

Όμως ο κύριος αυτός μας λέει πως, αν η Γερμανία ή οι ΗΠΑ ή η Γαλλία ή άλλος δημιουργήσει ένα καθεστώς οικονομίας και πολιτικής καινούργιο, ναι τότε θα το κάνουμε.

Μας λέει όμως, όπως και ο αρχηγός του, ότι αφού η Ελλάδα συμμετέχει, όπως και το ΠΑΣΟΚ συμμετέχει στην Φασιστική Κυβέρνηση Σαμαρά,  σε μια ή περισσότερες ενώσεις πολιτικές-οικονομικές κρατών, όπως η ΕΕ ή το ΝΑΤΟ, είμαστε υποχρεωμένου να συμφωνούμε με ότι αποφάσεις παίρνονται.

Πρόσφατα, πριν μερικές μέρες, ο «Αρχηγός» τους αυτό το παχύδερμο στον εγκέφαλο και στην παιδεία που τον διακρίνει,  δήλωσε πως αφού τα αφεντικά, Ομπάμα, Κάμερον, Μέρκελ , Ολαντ αποφάσισαν να βομβαρδίσουν την Συρίας, τότε για να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της η Ελλάδα, δεν πρέπει να έχει άλλη φωνή, αλλά να υπερθεματίσει. Να δώσει λοιπόν γη και ύδωρ, όπως έκανε «υπερήφανα» και για την Γιουγκοσλαβία, και να   συνδράμει στον βομβαρδισμό, δηλαδή στην κήρυξη πολέμου κατά της Συρίας, αφού τα οικονομικά συμφέροντα, Τούρκων, Γερμανών, Γάλλων, Άγγλων και Αμερικανών το επιβάλλουν.

Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ, αυτός είναι ο Βενιζέλος, αυτός είναι ο Ρήγας.

Πάμε τώρα στην  σύνδεση με την Θεσσαλονίκη και το κ. Μπουτάρη.

Ό κύριος αυτός, ο κύριος Μπουτάρης, μεταξύ άλλων μας είπε πως η Πόλης θέλει για να ζήσει αυτό το δεκαπενθήμερο της έκθεσης, μια καθαρή εμποροπανήγυρη, ένα καθαρό οικονομικό – εμπορικό γεγονός, που δεν χρειάζεται ούτε Πολιτικούς, ούτε μπάτσους, ούτε – κυρίως- Συνδικαλιστές.

«Τι θα γίνει με τις διαδηλώσεις, που βγάζουν αυτές, πως βοηθούν τις οικονομικές ανάγκες της πόλης»; υποστήριξε αυτό το φασιστοειδές και πάλαι ποτέ επιτυχημένος επιχειρηματίας.

Γιατί η πόλη, δεν είναι οι εργαζόμενοι, δεν είναι ο λαός της, αλλά είναι οι επιχειρηματίες, οι επιχειρήσεις τους και το κέρδος από ένα με ενάμισι εκατομμύριο επισκέπτες.

Όμως να ασχοληθούμε λίγο με την περίπτωση Μπουτάρη για να κρίνουμε το λογικό των ψηφοφόρων όταν κατέρχονται σε εκλογικές διαδικασίες.

Θυμάστε, εσείς πάνω από τα 60, πόσες φορές δεν ακούσαμε στο ραδιόφωνο και δεν διαβάσαμε στις εφημερίδες της εποχής μας, αυτό το ναυάγιο στο Αιγαίο, το άλλο ναυάγιο στον Ατλαντικό, όπου αύτανδρο το καράβι πήγαινε στον πάτο της θάλασσας και οι Έλληνες πλοιοκτήτες γίνονταν σπουδαίοι εφοπλιστές; Αυτοί πέτυχαν όπως ο κ. Μπουτάρης ως επιχειρηματίες. 

Με τα κριτήρια που ο Μπουτάρης επελέγη  ως υποψήφιος για Δήμαρχος, τότε με τα ίδια αυτά κριτήρια θα έπρεπε τον κάθε σκυλοπνίχτη επίδοξο εφοπλιστή, πετυχημένος ως επιχειρηματίας, χωρίς να μας ενδιαφέρει πως πέτυχε, να τον κάναμε Δήμαρχο, Πρωθυπουργό, Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Δεν αποτελεί λοιπόν σοβαρότατο ζήτημα, το  πλέον σοβαρό από κάθε τι άλλο, το ζήτημα των κριτηρίων που υιοθετεί ένα κόμμα αλλά και κάθε πολίτης για το ποιος θα υποδυθεί τον ρόλο του Βουλευτή, του Δημάρχου, του Πρωθυπουργού;

Γιατί στην  Ελλάδα, ένα Πολίτευμα φασιστικό και συνάμα ολιγαρχικό υποδύεται την Δημοκρατία και αντιστοίχως τα κόμματα, αυτή την Δημοκρατία υπηρετούν.

Η προπαγάνδα για την απεργία των καθηγητών.

Με προβληματίζει για το πως το κράτος κατάφερε να εκπαιδεύσει ένα μεγάλο αριθμό επαγγελματιών στον χώρο την μετάδοσης των πληροφοριών, ώστε ακούσια τις περισσότερες φορές, να ασκούν βρόμικη προπαγάνδα, εκείνη που διεγείρει τον κοινωνικό αυτοματισμό και υποτάσσει τους πολίτες ως άβουλα όργανα σε ότι υπηρετείται η εξουσία.
Σήμερα, παρακολουθώντας την πρωϊνή εκπομπή της ΕΡΤ, με θέμα την εκπαίδευση και την στάση των καθηγητών και δασκάλων, η εκφωνήτρια με μια βεβαιότητα Καμψή ή Κεδίκογλου επιτέθη στον κ. Κάτσικα, λέγοντας του ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να κλείσουν τα σχολεία.
Προφανώς ορμώμενη από την ανάγκη της, που να αφήσει τα παιδιά της αν τα σχολεία είναι κλειστά.
Οι περισσότεροι που αντιδρούν στο κλείσιμο των σχολείων, ως άμυνα στον σκοταδισμό που καταδικάζει η Κυβέρνηση τα παιδιά του λαού, το κάνουν γιατί το σχολείο αποτελεί διέξοδο φύλαξης των παιδιών τους όταν εκείνοι εργάζονται ή κάποιοι εξ αυτών θα θελαν να πάνε για ψώνια ή για ένα καφέ.
Ας μπούμε λοιπόν στο ζήτημα της εκπαίδευσης ως πολιτικό ζήτημα, δηλαδή ως ζήτημα παιδείας.
Η εκπαίδευση και η παιδεία είναι δύο διαφορετικά πράγματα, που όμως συναντιόνται στο επίπεδο της διοίκησης - διεύθυνσης της πόλης ή του κράτους.
Πολλοί φασίστες καθηγητές, Έλληνες στην καταγωγή, που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό, με το πρόσχημα ότι αντιπολιτεύονται την κακιά κυβέρνηση, επελαύνουν κατά των πολιτών - εργαζομένων όταν αυτοί διεκδικούν την συμμετοχή τους στην διεύθυνση και ελέγχο επιχειρήσεων ή του Κράτους, ισχυριζόμενοι ότι αυτό είναι καθήκον και μέλημα των μορφωμένων.
Το ίδιο διδάσκονται φοιτητές σε ορισμένα νεοφιλελεύθερα Ελληνικά πανεπιστήμια, οι οποίοι και αυτοί υποστηρίζουν πως μόνο οι μορφωμένοι πρέπει να ασκούν διεύθυνση στο Κράτος. Μόνο οι μορφωμένοι πρέπει να εκλέγονται στο κοινοβούλιο. Μόνο αυτοί έχουν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι και η μάζα πρέπει να υποκλίνεται στους μορφωμένους και να δουλεύουν.
Πιο παλιά, υπήρχε το δόγμα ότι το δικαίωμα της μόρφωση το είχε η Αστική και μικροαστική πλουτοκρατία. Ακόμα και αν τύχαινε από μια κατώτερη τάξη εργατών ή αγροτών σπούδαζε ένα παιδί, ποτέ αυτό δεν είχε την ίδια επαγγελματική μεταχείριση και αντίστοιχη κοινωνική.
Στις περιπτώσει των δασκάλων, οι δάσκαλοι που προέρχονταν από κατώτερες κοινωνικές-οικονομικές τάξεις, κατέκλυζαν τα δημοτικά σχολεία της υπαίθρου και κυρίως μακρινών χωριών.
Στο επίπεδο της κρατικής γραφειοκρατίας και ειδικά στο επίπεδο διεύθυνσης του κατώτερου προσωπικού, προϊστάμενοι διορίζονταν άτομα που είχαν τελειώσει ένα Λύκειο, ήταν "εθνικόφρονες" και η δουλειά τους ήταν να επιδεικνύουν την πρόσφορη δουλεία απέναντι στην μορφωμένη τάξη εξουσίας στο Δημόσιο.
Η μόρφωση ( πανεπιστημιακή) και παιδεία συναντιόταν στο επίπεδο αυτό ως σχέση δουλείας και υποταγής των κατώτερων μορφωτικά,  και άρα οικονομικά και κοινωνικά.
Στον ιδιωτικό τομέα, η μόρφωση αποτελούσε μια πολυτέλεια την οποία δεν κατείχαν ούτε οι αγρότες, ούτε οι ψαράδες, ούτε οι κτηνοτρόφοι, ούτε οι εργάτες.
Αποτελούσε τεκμήριο κυριαρχίας της Αστικής και μιας μερίδας μικροαστών που κατείχαν το εμπόριο και την μικρή βιοτεχνία.
Ο τρόπος μέσω του οποίου η οικογένεια προσπαθούσε να επιζήσει, δεν επέτρεπε το κόστος εκπαίδευσης των παιδιών της.
Μόνο οι μεγάλοι αγρότες, με τα πολλά στρέμματα, οι "τσιφλικάδες" της τοπική κοινωνίας μπορούσαν να σπουδάσουν ένα από τα παιδιά της. Όχι όλα, αλλά ένα και αυτό αγόρι.  Οι υπόλοιποι απλώς ακολουθούσαν την μοίρα τους.
Η μοίρα των φτωχών ήταν να υπηρετούν τους πλούσιους. Η μοίρα των αμόρφωτων είναι να υπηρετούν τους μορφωμένους. Και αν σήμερα δεν αποτελεί πολυτέλεια η μόρφωση, με την Φασιστική Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, αν τους το επιτρέψουμε, θα αποτελεί.

Η σημερινή Κυβέρνηση, της οποίας δεν αμφισβητείται η ταξικότητα της συνείδησής της και των πολιτικών της  προφανώς επιθυμεί σε μια οικονομία καθ' υπαγόρευσης που διαμορφώνει, οι δυνάμενοι να έχουν μόρφωση είναι μόνο οι απολύτως αναγκαίοι και εκείνοι που προέρχονται από την νέα τάξη "εθνικοφρόνων" δηλαδή την νέα πλουτοκρατία ή εκείνο το τμήμα των κοινωνιών που μάχεται για την υπεράσπιση των συμφερόντων των αφεντικών της χώρας, ξένων ή ντόπιων κεφαλαιοκρατών.

Έτσι λοιπόν, και με το επιχείρημα "τι θα κάνουμε με τόσους πολλούς ανέργους ανωτέρας μόρφωσης" και με το άλλο επιχείρημα " τι θα κάνουν οι πολλοί μορφωμένοι στην παραγωγή, όταν αυτό που χρειαζόμαστε είναι φθηνά εργατικά χέρια που θα αδυνατούν λόγω έλλειψης γνωστικών αντικειμένων να αναλάβουν πρωτοβουλίες ή να διεκδικήσουν περισσότερα δικαιώματα", έχει θέσει σε εφαρμογή πολιτικές σκοταδισμού και άρνηση δικαιωμάτων στην εκπαίδευση και την μόρφωση των παιδιών των μη προνομιούχων τάξεων.

Όσο περισσότεροι στοιβάζονται στις "δεξαμενές" αμορφωσιάς, τόσο πιο πολλές δυνατότητες αχρέωτης εκμετάλλευσης δημιουργούνται για τους κλεπτοκράτες επιχειρηματίες, αλλά και τόσο λιγότερο κινδυνεύει η εξουσία τους.

Το ερώτημα είναι πως απαντάμε στις επιδιώξεις σκοταδισμού αυτής της φασιστικής κυβέρνησης.
Στην απόφαση των καθηγητών και των δασκάλων να μην ανοίξουν τα σχολεία με απεργίες διαρκείας, οφείλουμε να ταυτιστούμε και να ενδυναμώσουμε αυτόν τον αγώνα, επειδή δεν είναι μόνο η απειλή στον βιοπορισμό των ιδίων αλλά κυρίως στον πόλεμο κατά του δικαιώματος μόρφωσης των παιδιών του λαού, μιας και το σύστημα που έχει επεξεργαστεί αυτή η φασιστική κυβέρνηση οδηγεί την οικογένεια να καταδικάσει στην αμορφωσιά τα παιδιά της, για να μπορεί να ζήσει και να πληρώσει τους φόρους της.

Στην απόφαση αυτή των καθηγητών και των δασκάλων με την απειλή του Φασίστα υπουργού παιδείας περί επιστράτευσης, οφείλουμε να υπερασπιστούμε το δικαίωμα των καθηγητών, κάνοντας εμείς οι γονείς καταλήψεις των σχολείων, Δημοτικών, Γυμνασίων, Λυκείων και Πανεπιστημιακών σχολών.
Στην απόφαση αυτή των καθηγητών και δασκάλων δεν μπορούν δημοσιογράφοι να υιοθετούν μυαλά σκοταδισμού και κατινισμού, είτε με την "πένα" τους, είτε με το μικρόφωνο, είτε από το γυαλί της τηλεόρασης.
Αν κάποιοι από αυτούς ή και το σύνολό τους θεωρεί όπως παλιά, ότι αποτελούν θεσμικό τμήμα της εξουσίας και επομένως τα δικά τους παιδιά δεν θα στερηθούν της μορφώσεως, κάνουν μεγάλο λάθος.
Τέτοιους δημοσιογράφους ούτε τους χρειαζόμαστε, ούτε τους υποστηρίζουμε σε όποιο "αγώνα" και αν επιδίδονται, ούτε μπορούν να μας χρησιμοποιήσουν για να φανούν χρήσιμοι στην εξουσία.

Δεν πλήρωσες εισιτήριο, πρέπει να πεθάνεις.

Είναι αρκετές οι φορές που κάποια γεγονότα φέρνουν στην επιφάνεια σημαντικά προβλήματα, που ποτέ δεν λύθηκαν αλλά παραμερίστηκαν ή κουκουλώθηκαν.

Το γεγονός που έχει συνταράξει την κοινή γνώμη, το σύνολο σχεδόν των πολιτών και που έχει τροφοδοτήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις και πράξεις «βίας», είναι ο θάνατος ( φόνος)  ενός πιτσιρικά 19 ετών για ένα κωλοεισιτήριο.

Το ζήτημα αυτό καθ’ εαυτό δεν είναι το κωλοεισιτήριο. Επίσης το ζήτημα δεν είναι οι τζαπαντζήδες όπως ισχυρίζεται ο κ. Υπουργός, αυτός ο άεργος Ονεδίτης, που μόλις τελείωσε τις σπουδές τους εξελέγη αμέσως Ευρωβουλευτής και στην  συνέχεια Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Ο  παριστάνων  τον Υπουργό που δεν δούλεψε ποτέ στην ζωή του και δεν γνωρίζει τι θα πει μεροκάματο και τι ανεργία.

Μέσα από αυτό το θλιβερό και αποτρόπαιο γεγονός, όπου αφαιρείται η ζωή ενός ανθρώπου για οποιοδήποτε ευτελές λόγο, όπως το εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αναδύονται δύο βασικά ζητήματα. Το Κράτος ιδιώτης και ο τύπος του ανθρώπου που επιλέγεται να κάνει την δουλειά του εκλεκτή- εισπράκτορα.

Ανάμεσα στο Κράτος και τις Κοινωνίες των πολιτών υπήρξε από την γέννηση του μια συνθήκη συνύπαρξης. Το Κράτος αναλαμβάνει την υποχρέωση και την ευθύνη ασφάλειας και ευημερίας των πολιτών και οι Πολίτες για την ασφάλεια του και την ευημερία τους πληρώνουν στο Κράτος ένα μικρό μέρος από τα εισοδήματα τους.     

Όσο αυξάνονταν ο πληθυσμός  τόσο ανάλογα αυξάνονταν και οι υποχρεώσει του Κράτους προς τους Πολίτες, αλλά και οι υποχρεώσεις των Πολιτών έναντι των οφειλόμενων στο Κράτος.

Το Κράτος υπό την πίεση της ευημερίας των Πολιτών, ήταν αδύνατο να καλύψει το σύνολο όχι μόνο των παροχών προς τους Πολίτες αλλά και τα αιτήματα που καθιστούσαν ευήμερους τους Πολίτες. Οι αυξήσεις των φόρων και η εκμετάλλευση των ιδίων, των οικογενειών τους και της δουλειάς τους δεν καθιστούσαν ούτε το Κράτος ικανό να διασφαλίσει την συνθήκη που το δημιούργησε, ούτε στους Πολίτες του δημιουργούνταν οι προϋποθέσεις ευημερίας.

Καθ’ όσον γνωρίζουμε, από την περίοδο που τα κοινωνικά αγαθά έχασαν την δουλεία τους και ελευθερώθηκαν, οι κοινωνίες των πολιτών και το Κράτος βρέθηκαν σε πλεονεκτική θέση. Το Κράτος αναπτύσσεται και οι Πολίτες αισιοδοξούν βάσιμα πλέον ότι μπορούν να ζήσουν καλλίτερες μέρες, μέρες και χρόνια ευημερίας.

Είναι η περίοδος που ξεκινούν οι μεγάλες κρατικοποιήσεις των κοινωνικών αγαθών, που είχαν πάψει πλέον να είναι εμπορεύματα.

Αλλά αυτή η εξέλιξη του Κράτους, εξέλιξη που έχει τα πόδια της σε ότι ερχόταν ως «πολιτισμός» απ’ έξω και καθ’ όσον το «καθεστώς» της Ευρώπης του Μακαθρισμού ή αλλιώς το καθεστώς του «ψυχρού πολέμου», κάτω από την ανάπτυξη πολιτικών – κοινωνικών αγώνων και φόβου πολιτειακών ανατροπών, εκχώρησε εαυτό σε μια υποσοσιαλίζουσα συνθήκη ανάμεσα στους Πολίτες και τα Κράτη. Το κοινωνικό Κράτος, μια διαθλασμένη διάσταση του Λαϊκού Καπιταλισμού, όπου μεν η εκμετάλλευση παραμένει ως το πιο δυναμικό στοιχείο στην ανοικοδόμηση της κεφαλαιοκρατικής πλουτοκρατίας της μεταπολεμικής Ευρώπης, παράλληλα όμως και υπο πίεση παρέχονται δικαιώματα, ελευθερίες και κοινωνικά αγαθά, που είχαν απελευθερωθεί ως εργαλεία πλουτισμού και κυριαρχίας από τα ιδιωτικά κεφάλαια.

Μέσα σε αυτό το πλέγμα σχέσεων, σχεδιασμών , πιέσεων, εξεγέρσεων, κοινωνικών αγώνων και του φόβου του Σοβιετικού κινδύνου που καλλιεργούσε η Αμερικάνικη Ιμπεριαλιστική πολιτική πάνω στα Κράτη και στις ντόπιες κεφαλαιοκρατικές δυνάμεις, μια σειρά από Κρατικοποιήσεις και παροχές κοινωνικών αγαθών, όπως το ρεύμα, το νερό, οι συγκοινωνίες, τα ταχυδρομεία κλπ., δημιουργούσαν συνθήκες στοιχειώδους ευημερίας στους πολίτες, αφού πλέον οι βασικές τους ανάγκες είχαν τεθεί υπό την «προστασία» του Κράτους.

Έναντι αυτής της «προστασίας» το Κράτος είχε επιβάλει μια σειρά φόρων, άμεσων και έμμεσων.

Πρέπει να διευκρινιστεί εδώ, ότι οι έμμεσοι  φόροι, κατά κύριο λόγο χρηματοδοτούσαν το εξωτερικό χρέος της χώρας και αυξάνονταν, όπως και αυξάνονται, αναλόγως της ανοδικής εξέλιξης του εξωτερικού χρέους και των υποχρεώσεων ( νταβατζηλίκι) που πληρώνει το Κράτος για την συμμετοχή του στην «ασφάλεια» που δήθεν παρέχουν, μεγάλα κεφαλαιοκρατικά πολυεθνικά συγκροτήματα, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ, η Ε.Ε., το ΝΑΤΟ.

Είπα προηγουμένως ότι το Κράτος διαμόρφωσε ένας πλέγμα «προστασίας» στους πολίτες με την μετατροπή των εμπορευμάτων της ιδιωτικής πλουτοκρατίας, σε κοινωνικά αγαθά και έναντι αυτών οι πολίτες και αισθάνονταν πιο ασφαλείς και βεβαίως «κατανοούσαν» την ανάγκη των φόρων προς το Κράτος.

Αυτήν την ανάγκη των φόρων προς το Κράτος, η μόνη τάξη που ποτέ δεν την ενστερνίστηκε είναι κατά κύριο λόγο η Μεγαλοαστική και η Αστική τάξη. 

Η συνθήκη λοιπόν ανάμεσα στο Κράτος ως πάροχο ασφάλειας και ευημερίας των πολιτών, εξελίχθηκε κατά τρόπο που δημιούργησε στους πολίτες το Δικαίωμα επί των φόρων. Δηλαδή την υποχρεωτική ανταποδοτικότητα των φόρων ή στην αθέτηση των υποχρεώσεων του Κράτους, την αποφυγή των φόρων.

Αυτή η συνθήκη υφίσταται και η Πολιτική τάξη που έχει ιδιοποιηθεί το Κράτος πρέπει να το καταλάβει.

Δεν είναι οι Πολίτες φοροφυγάδες που αρνούνται να πληρώσουν τους φόρους τους, αφού το Κράτος πρώτο έσπασε αυτήν την συνθήκη.

Είναι όμως άλλο πράγμα οι πολίτες και άλλο η Αστική και Μεγαλοαστική τάξη, που πάντοτε αρνιόταν τις υποχρεώσεις της προς το Κράτος, βάζοντας το μάλιστα να νομοθετεί  την νομιμότητα της άρνησης τους να εισφέρουν αναλόγως της δύναμης και του πλούτου τους σε Αυτό. 

Πάμε τώρα στον τύπο ανθρώπου που το Κράτος επιλέγει για να κάνει αυτή την συγκεκριμένη δουλειά. Του ελεγκτή – εισπράκτορα.

Αυτός ο τύπος ανθρώπου δεν συναντιέται μόνο σε αναλφάβητες και κατά τεκμήριο κοινωνίες.  Διαπερνά όλη την ραχοκοκαλιά μιας εθνικής κοινωνίας. Από τα πιο φτωχά και αναλφάβητα στρώματα της, μέχρι τα πιο μορφωμένα.

Να λοιπόν μια χαρακτηριστική και κωμικοτραγική ιστορία.

Κάποτε, σύνηθες φαινόμενο στον στρατό και στη χωροφυλακή, ένας γιδοβοσκός κατά κύριο επάγγελμα, από κάποιο ορεινό χωριό της Ελλάδας, κατατάσσεται στον στρατό για να «υπηρετήσει» την Πατρίδα.

Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, παίρνει τηλέφωνο στο καφενείο του χωριού του και ζητά να του φωνάξουν για να μιλήσει με την μάνα του.

Πράγματι, έρχεται η μάνα του στο τηλέφωνο και ακολουθεί η παρακάτω στιχομυθία.

-Έλα μάνα! Ξέρς τι μι κάναν στου στρατού; Ει;

Λουχία.

-         Πως; Τι είναι ου Λουχίας πιδίμ; του αντιφωνεί η μάνα του.

-         Λουχίας είναι να. Ιγώ έχουν στιν ιυθινι ‘μ εικουσι νομετέις. Τους κάνου ούτι θελ. Τους σκουτώνου αμα λα΄χι.

-         ΟΥουουχι πιδάκιμ, μην τους σκουτώσ’ τους αμοιρς, φέρτους να σκάψ τα’ αμπέλι γιατί ου πατέρας ειν ανήμπουρους και του πνάει του πουδάρ.  

Αυτός ο τύπος ανθρώπου δεν είναι τόσο μακρινός. Δεν βρίσκετε εν εξαφανίσει, δεν επιτελεί υπο προστασία μην και χαθεί το είδος.

Υπάρχει σε αφθονία και ανεκμετάλλευση, αν και η Χρυσή Αυγή τίποτε δεν αφήνει ανεκμετάλλευτο. Ίσα-ίσα εκεί ποντάρει. Σε αυτό το είδος.

Αυτό το είδος ανθρώπου είναι το είδος που πάνω του βασίστηκε και γιγαντώθηκε ο Εθνικισμός και ο φασισμός.

Αυτό το είδος αποτέλεσε το «πλήρωμα» του τρίκυκλου που σκότωσε τον Λαμπράκη.

Αυτό το είδος χρησιμοποιήθηκε από την Χούντα των Συνταγματαρχών για βασανιστές.  

Αυτό το είδος ανθρώπων κυριαρχούσε ως έμπιστοι του κομματάρχη ή του τσιφλικά.

Αυτό το είδος χρησιμοποιείτε για έμπιστους ρουφιάνους της αστυνομίας, αλλά και μέσα στην αστυνομία ως «φύλακες» του Νόμου και της Τάξης.

Αυτό το είδος χρησιμοποιούν για εκβιασμό οι εισπρακτικές εταιρίες των Τραπεζών.

Αυτό το είδος ενίοτε χρησιμοποιείται και σε Υπουργικές θέσεις, όπως Γεωργιάδης, Κυριάκος Μητσοτάκης, Δένδιας, Χρυσοχοίδης κλπ.

 Αυτό το είδος λοιπόν χρησιμοποιεί κατά κύριο λόγο και ο  ΟΣΥ.

Αυτός ο τύπος ανθρώπου, είναι ο τύπος που λειτούργησε ως φονικό εργαλείο και αφαίρεσε την ζωή του δεκαεννιάχρονου νεαρού, ο οποίος δεν είχε προμηθευτεί ένα κωλοεισιτήριο.

Αυτός ο τύπος, με το όνομα Χαντζηδάκης, υπουργεύει στην Κυβέρνηση ενός άλλου, ιδίου τύπου και  Πρωθυπουργού, ονόματι Α. Σαμαράς.