1. Αν θέλουμε ένα διαφορετικό λόγο θα πρέπει να ξαναδιαβάσουμε τις θεωρίες της οικονομίας και να αμφισβητήσουμε την ορθότητα της κοσμοθεωρίας της οικονομίας, της συγκρότησης κοινωνίας, κράτους , το προσδιορισμό «έθνος», «Κράτος», «Κοινωνία», «Ανθρώπινα δικαιώματα» και «Ανάπτυξη».
Αν το αντίπαλο παγκόσμιο στρατόπεδο μετρά την οικονομία και τα αποτελέσματα των επιλογών του με μονάδα μέτρησης και σύγκρισης το ΑΕΠ, η ίδια θεωρία της Οικονομίας προτρέπει η μέτρηση και η σύγκριση να γίνετε με την επίκληση των δεικτών Υπανάπτυξης.
2. Στην διατύπωση μιας πρότασης «Κυβερνητικής» διάσωσης προέχει ο επαναπροσδιορισμός των όρων οικονομία, ανάπτυξη, κοινωνία, κράτος, νόμισμα, ατομική ιδιοκτησία, συλλογική ιδιοκτησία, κυριαρχία, κεφάλαιο.
Η πρόταξη από μια οικονομία δημιουργίας «ευκαιριών», από μια οικονομία «Προσφοράς και ζήτησης», από μια οικονομία «ιδιωτικής» επιχειρηματικότητας και «μικρού» Κράτους , στην οικονομία της ελεύθερης εργασίας, στην οικονομία της συλλογικής ιδιοκτησίας, στην οικονομία των βασικών αναγκών, στην οικονομία της παράλληλης παραγωγής ( Κράτους και Ιδιωτών) ή ( ιδιωτική παραγωγή εμπορευμάτων και συλλογική παραγωγή αγαθών), είναι ζητήματα μια διατύπωσης μιας άλλης κοσμοθεωρίας και όχι ενός άλλου μοντέλου ανάπτυξης που εδράζεται στην ίδια βάση που εδράζεται και ο καπιταλισμός.
3. Το «ευρώ», όπως έχω τονίσει πολλές φορές, αποτελεί ιδιωτικό τραπεζικό νόμισμα που υποτάσσει τις «εθνικές» οικονομίες στην Τραπεζοκρατία.
Το ίδιο το «Ευρώ» όπως ισχυρίζονται και τα στελέχη της ΕΚΤ, δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά η «φούσκα» της Γερμανοκρατορίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που μοναδικός του ρόλο είναι η υπερίσχυση της Γερμανικής οικονομίας πάνω σε κάθε οικονομία της Ευρώπης.
Ουσιαστικά του «ευρώ» αποτελεί την ίδια στρατηγική Χίτλερ για την Ευρώπη και την Βόρεια Αφρική, όπου αντί ενός Τρίτου αιματηρού παγκόσμιου πολέμου, επιλέχτηκε η βαρβαρότητας της οικονομοκρατίας των Τραπεζών με την προσάρτησή τους στο άρμα της Γερμανικής πολεμικής μηχανής.
4. Η διάλυση όλων των δομών που συγκρότησαν την νεοελληνική κοινωνία και η επανασύσταση της πάνω σε μια νέα οικονομική κοσμοθεωρία.
Μια άλλη θεωρία κοινωνικών σχέσεων που ορίζουν το άτομο ως προς την φύση του και όχι την οικονομικής του καταγωγή, δημιουργεί μια άλλη θεωρία «τάξεων» που κοντράρετε με την θεωρία των Τάξεων όπως την όρισαν είτε ο Καπιταλισμός είτε ο Μαρξισμός.
Μια αλλαγή της θεώρησης της οικονομίας και των κοινωνιών που την συγκροτούν, αναγκαστικά οδηγεί σε εκείνο το πολίτευμα που δημιουργεί αρμονικές σχέσεις συνύπαρξης, αμοιβαιότητας, ισότητας και συλλογική δύναμη εξουσίας, δηλαδή ενός Νέου Κράτους.
Μια τέτοια θεώρηση, οδεύει σε ένα κοινωνικό-οικονομικό σύστημα Δημοκρατίας που ολοκληρώνεται, και πρέπει να ολοκληρωθεί, στο ιδανικό πολίτευμα της Λαοκρατίας.
Αποκομμένη η Δημοκρατία από το άτομο, αποτελεί την εκτροπή από το ιδανικό πολίτευμα και δεν αποκαθιστά το άτομο ως φυσική οντότητα μέσα στο περιβάλλον που συνυπάρχει με αυτό, αλλά το υποτάσσει σε αυτό. Δηλαδή, οι "Κρατούντες" τον "Δήμο" που συγκροτούν ομάδες οργανωμένων οικονομικών συμφερόντων, ασκούν δυνάμεις επικυριαρχίας πάνω στην φύση και τα άτομα, οργανώνοντας τα έτσι που να υποστηρίζουν και να υπηρετούν την επικυριαρχία τους. Όλα τα οικονομικά μοντέλα ανάπτυξης και όλες οι θεωρίες ανάπτυξης υπηρετούν την εξουσία του κέρδους και εκείνη την ατομική ιδιοκτησία που ορίζει το κέρδος, και ορίζεται από αυτό, ως δύναμη επικυριαρχίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου