Χρώσταγε στο Δημόσιο και τον συνέλαβαν.

Κατά διαστήματα και κάθε φορά που η Κυβέρνηση παίρνει το μαχαίρι και κόβει, αφαιρεί ένα κομμάτι από την ζωή μας, μας πατούν και ένα κόκαλο να το γλείψουμε. Να ασχοληθούμε με αυτό, να στοχοποιήσουμε εκείνον που μόνο αυτός φταίει για το κακό που μας βρήκε.

Ο φασισμός δεν είναι κόμμα αλλά μέσο επικοινωνίας, διαβούλευσης και υποταγή των αδύναμων ( γιατί έτσι, οι ίδιοι επέλεξαν να είναι αδύναμοι) και εκείνων που κατέχουν τον πλούτο και την εξουσία.

Φασιστικός πολιτικός λόγος είναι ο λόγος των δημοσιολογούντων δήθεν επιστημόνων και δημοσιογράφων, ο λόγος Στουρνάρα, ο λόγος Βενιζέλου, ο λόγος Κουβέλη, ο λόγος Σαμαρά , ο λόγος κάθε Υπουργού, Πρωθυπουργού, Προέδρου Δημοκρατίας, που υποτάσσεται στα πάθη του και για να τα υπηρετήσει πουλάει την πατρίδα του, πουλάει τον λαό της Πατρίδας του.

Αποφάσισαν, μια ομάδα ανθρωποειδών, πως το μέλλον δεν είναι ικανό να θρέψει το παρόν γι’ αυτό το παρόν πρέπει να θρέψει το μέλλον.

Άρα λοιπόν, το παρόν ενοχοποιεί εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας, την πλειοψηφία της, ότι καταχράστηκε ως μέλλον του παρελθόντος της το παρόν και τώρα πρέπει να πληρώσει.

Κατηγορούμε με ευκολία και χωρίς ιστορική μνήμη το παρελθόν μας, τις περιόδους ευδαιμονίας, τότε που η ευδαιμονία της πλουτοκρατίας συνδυαζόταν με την ευδαιμονία του λαού, τότε που ο λαός μπορούσε να αποταμιεύει, μπορούσε να αποκτά ατομική ιδιοκτησία, μπορούσε να αισιοδοξεί για το μέλλον, μπορούσε να απαιτεί Δημοκρατία και θεσμούς χρηστού κράτους.

Κατηγορούμε το παρελθόν μας, επειδή όπως μας διέταξαν τα πολιτικά σκύβαλα της πλουτοκρατίας, καταναλώναμε περισσότερα από όσα παράγαμε. 

Η ανάπτυξη μας είπαν, μας προπαγάνδισαν, περνάει μέσα απο την κατανάλωση. 

Δεν σκεφτήκαμε όμως ποτέ, και δεν σκεφτόμαστε, πως παραιτηθήκαμε υπέρ των κομμάτων που μας κυβερνούσαν, υπέρ των βουλευτών που μας εκπροσωπούσαν, με το σκεπτικό ότι είναι δικοί μας άνθρωποι και που ό,τι έκαναν τα έκαναν για μας.

Αυτοί έφτιαξαν τζάκια νέων επιχειρηματιών δήθεν, για να έχουμε δουλειές, ανάπτυξη και ευημερία.

Εκείνοι όμως αυξάνανε το εξωτερικό χρέος της χώρας για τους δικούς ιδιώτες επιχειρηματίες. Οι δικοί τους νέοι επιχειρηματίες πλούτιζαν, οι δικοί τους νέοι επιχειρηματίες τους προστάτευαν, τους διατηρούσαν στις καρέκλες πολιτικής εξουσίας και εμείς στο χαβά μας. Να κλείνουμε τα αυτιά του εγκεφάλου μας, σαν ζόμπι να τους ψηφίζουμε και σήμερα που θα έπρεπε να πάρουμε τα ινία της χώρας μας εξακολουθούμε να ζούμε στρουθοκαμηλίζοντας.

Σήμερα προπαγανδίζουν ότι χρειαζόμαστε τις Τράπεζες και πως πριν τον άνθρωπο και για το μέλλον του πρέπει πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα να προστατεύουμε τις Τράπεζες και τους Τραπεζίτες.

Μας λένε, "ποια χώρας άφησε να πτωχεύσουν οι τράπεζες της"; Αν πτωχεύσουν οι τράπεζες δεν θα έχουμε να φάμε. 

Και η Ισλανδία δεν είναι ένα παράδειγμα που εμείς ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΟΤΕ να το ξεχνάμε; 

Μας χρεώνουν την οικονομική αποτυχία, μας χρεώνουν που κατασπάραξαν το Δημόσιο, όχι με τη ηλίθια δικαιολογία των πολλών προσλήψεων αλλά, επειδή χρησιμοποίησαν το Δημόσιο για ιδία χρήση.

Καταστρέφουν την κοινωνική διάσταση του Κράτους επειδή είναι άχρηστο, γιατί με αυτό τον τρόπο οι άχρηστοι που τους ψηφίζουν θα εξακολουθούν να τους ψηφίζουν.

Καταστρέφουν την Δημόσια επιχειρηματικότητα προς δόξα της ιδιωτικής, την ίδια στιγμή που η ιδιωτική επιχειρηματικότητα με περισσή  αυθάδεια ζητά οι εργαζόμενοι να πληρώνονται τα ελάχιστα χωρίς κανένα δικαίωμα και εκείνοι να μετακινούν τα κεφάλαια τους όπου θα έχουν μεγαλύτερο κέρδος.

Τι μεγαλύτερη απόδειξη έχουμε ως παράδειγμα από την σημερινή κατάσταση, όπου ο λαός αγκομαχά,  πληρώνοντας τα χρέη της ιδιωτική επιχειρηματικότητας, και η ιδιωτική επιχειρηματικότητα να βγάζει τα κεφάλαιά της στο εξωτερικό, να μετακινεί τις επιχειρήσεις της στο εξωτερικό και να επιμένει να μην πληρώνει συμμετοχή στο χρέος.

Πως λοιπόν πρέπει να συμφωνήσουμε να πουληθούν στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα οι Δημόσιες Επιχειρήσεις;

Πόσο ανεγκέφαλοι πρέπει να είμαστε και πόσο ατομικούληδες ώστε να συμφωνούμε επειδή εμείς δεν δουλεύουμε στην ΔΕΗ, στην ΕΥΔΑΠ, στην κάθε Δημόσια Επιχείρηση, να πουληθούν οι δημόσιες επιχειρήσεις; 

Πόσο ανεγκέφαλοι πρέπει να είμαστε  και πόσο εκτός πραγματικότητας ζούμε, όταν κατακρίνουμε και εναντιωνόμαστε με την ιδιωτική επιχειρηματικότητα και την αυθάδεια που την διακρίνει και να συμφωνούμε ταυτόχρονα να προσεταιρίσει στην ιδιοκτησία της Δημόσιες επιχειρήσεις;  

Πόσο ανεγκέφαλοι και πόσο σκυψοκεφαλάκηδες είμαστε, όταν το Κράτος με την υπέρογκη φορολόγηση μας, αντί να ενισχύει τα δημόσια νοσοκομεία, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, να χρηματοδοτεί του Δήμους , να χρηματοδοτεί την εσωτερική παραγωγή εναντίον των εισαγωγών, εκείνο καταστρέφει την Δημόσια Υγεία, την Δημόσια Παιδεία, αυξάνει την ανεργία, μειώνει τους μισθούς μας, απαξιώνει την ατομική ιδιοκτησία, πληρώνει τους τοκογλύφους, διατηρούν το δικαίωμα να ενθυλακώνουν παροχές και υψηλούς μισθούς για τους ίδιους και τους "συμβούλους" τους,  και εμείς τρέχουμε να πληρώσουμε φόρους επί φόρων;

Τους χρηματοδοτούμε για να αυξήσουν τα όπλα εναντίον μας; Να αγοράζουν τόνους χημικών εναντίων μας όταν διαδηλώνουμε; Να προστατεύουν την επαίσχυντη ιδιωτική επιχειρηματικότητα που καταστρέφει το περιβάλλον και απογυμνώνει το πλούτος της χώρας μας;

Πάμε και πληρώνουμε φόρους; Πάμε και τους χρηματοδοτούμε εναντίον μας; Γιατί λοιπόν να μην αποθρασύνονται; Γιατί να μην σκληραίνουν τα μέτρα εναντίον μας.

Εμείς είμαστε οι ένοχοι; Εμείς καταχραστήκαμε κεφάλαια , εμείς δημιουργήσαμε χρέη, εμείς βγάλαμε τα κέρδη μας στο εξωτερικό;

Τι περιμένουμε λοιπόν;

Για πόσο ακόμα θα τους επιτρέπουμε να μας κρεμούν στην σφαγιομηχανή σαν τα κοτόπουλα;

Πότε θα πούμε όχι στους φόρους, όχι στην κατάχρηση εξουσίας, όχι στην εμπορευματοποίηση της υγείας και της γνώσης, όχι στους δοσίλογους πολιτικούς, όχι στο χλευασμό της δουλειάς μας και την εξαθλίωση των μισθών και των δικαιωμάτων μας,
ΟΧΙ στον εαυτό μας να συνεχίζει στο ίδιο λάθος;