Επαναδραστηριοποίηση

Πραγματικά δεν έχω κέφι πλέον να γράφω σε καμιά σελίδα.
Δεν έχω τι να πω αλλά κυρίως γιατί να πω. Ποιος θα με ακούσει;
Γιατί "ακούω" σημαίνει ότι σκέφτομαι, σημαίνει ότι ενεργώ, σημαίνει ότι οργανώνομαι,  σημαίνει ότι διαλέγομαι.
Σε ποιο λαό θα γίνονταν αυτά και ο λαός θα κρυβόταν στο καβούκι του για να μην ακούει, να μην βλέπει, να μην του ζητήσουν ευθύνες. Να περάσει απαρατήρητος.
Οι Έλληνες, κουβεντιάζουμε πολύ, κατεβάζουμε ιδέες, προτάσσουμε λύσεις, βρίζουμε ασύστολα αλλά όλα αυτά τα κάνουμε για τους άλλους. Επιθυμούμε άλλοι να κάνουν ότι εμείς πρέπει να κάνουμε.
Δεν είναι τυχαίο που πάντα λέμε: "Να βρεθεί κάποιος να...."
Όχι εμείς, αλλά κάποιος Άλλος.
Εμείς έχουμε άλλες ασχολίες, όπως να δουλεύουμε επειδή κανείς δεν μας έμαθε την αξία της εργασίας και του εργάζομαι, να πληρώνουμε ότι θέλουν και όποιος θέλει να μας επιβάλει αυτό που θέλει, να βρίσκουμε δικαιολογίες γιατί είμαστε κότες, γιατί ψηφίζουμε τους ίδιους αφού πριν τους βρίζουμε για να τους εκλέξουμε ώστε και πάλι να τους βρίζουμε.
Οπότε ένας Άλλος πρέπει να έρθει να μας σώσει.
Αυτό που μέχρι σήμερα δεν έχουμε αναγγείλει είναι να γράψουμε στις "Μικρές Αγγελίες" : Ζητείται ΑΛΛΟΣ να μας σώσει, αλλά να μην μας ζητήσει τίποτα.